De industrieterreinen Moleneind, Landweer en later Elzenburg worden dan ook in snel tempo volgebouwd. Het aantal banen neemt toe van 4.300 in 1947 tot ver over de 10.000 midden jaren ’60. In de landelijke statistieken staat Oss bovenaan de lijst van de meest geïndustrialiseerde gemeenten van Nederland. Ook het aantal inwoners stijgt explosief: van 30.000 in 1960 tot 40.000 in 1969; deze groei bedraagt het dubbele van het landelijke gemiddelde. Duizenden nieuwkomers gaan wonen in de grootschalige nieuwbouwwijk De Ruwaard.
V&D komt naar Oss
Het centrum van Oss, met tientallen aaneengebouwde panden uit de achttiende en negentiende eeuw, oogt dorps en uit de tijd. In de ogen van burgemeester Jansen en de meerderheid van het gemeentebestuur verdient industriestad Oss beter. Dus moet veel karakteristieks wijken voor blokkendozen van beton, glas en kunststof. En dan wordt bekend dat een grootwinkelbedrijf, V&D, interesse heeft in Oss! Het toeval wil dat de Hervormde Gemeente, sinds 1817 eigenaar van het kerkje aan het Walplein, al jaren kampte met ruimtegebrek, want het aantal protestantse Ossenaren is fors toegenomen. Aan de Wethouder Van Eschstraat verrijst de gloednieuwe Paaskerk, die op 2 april 1966 plechtig in gebruik wordt genomen.
Het oude kerkje en de monumentale pastorie aan de Molenstraat gaan voor ’n half miljoen gulden over naar de gemeente, die de sloopplannen al klaar heeft liggen. Wegenbouwbedrijf Draad uit Heesch, ingehuurd voor de reconstructie van het Walplein, begint op woensdag 25 mei 1966 aan de sloop van het kerkje. De pastorie moeten de slopers nog even laten staan, omdat dominee Hansen er nog woont. Hem is passende huisvesting elders toegezegd, maar daar is het tot dan toe bij gebleven. Bovendien maakt de predikant bezwaar tegen het ruimen van de boomrijke pastorietuin waarvan hij het vruchtgebruik heeft, als onderdeel van zijn tractement. Uiteindelijk wint de gemeente toch en komt er ruimte vrij voor de felbegeerde V&D en een parkeerplein. Protesten worden, althans in de zestiger jaren, niet gehoord.
Dit verhaal verscheen eerder in Brabants Dagblad
