Trees uit het Prehistorisch Dorp

Buiten haar nachtverblijf beschikte het dier over een onverharde kraal waar het naar lust kon wroeten.

Voor de kinderen was Trees een onvergetelijk punt in het museum. Het logge beest kwam langzaam knorrend naar je toe, wachtend op wat voeding. Bij bezoek halen ouders hun herinneringen op aan een bezoek met de schoolklas en vertellen dat nu door aan hun eigen kinderen, zoals hieronder:

NAAR HET PREHISTORISCHMUSEUM (September 2001)

Het was kei leuk geweest! We zijn vrijdag naar het prehistorisch museum geweest. We hebben daar gezien hoe de mensen miljoenen jaren geleden leefden. En we hebben ook dingen gezien van toen. En ze moesten altijd heel hard werken want toen waren er nog niet zo’n moderne dingen als nu.
We hebben ook wat dingen gedaan die zij ook deden vroeger. Bijv. graan malen, speer werpen, hout hakken en vuur stoken. We hebben ook een wild zwijn gezien.
De gids heeft ons van alles uitgelegd. En op het laatst hebben we kruidenthee gehad. Niet iedereen vond het lekker. Maar we hebben toch een leuke dag gehad.
Groetjes van Carolien groep 6b (in:  Luchtpost, basisschool De Vlieger, Volkel)

De Nieuwsbrief van het Museum, juli 2005 vermeldt:

Enige tijd geleden was in het prehistorische dorpje Eversham een bijzondere verjaardag te vieren. Inwoonster Trees had die dag de respectabele leeftijd van 11 jaar bereikt, een Doppelzwein, dat betekent ze 30% wild is. Nou ja, wild? Meestal ligt ze lekker snurkend in haar hok… De dieren van het Museum Eindhoven leveren een belanrijke bijdrage aan de levendigheid. Vanwege de authenticiteit zijn er maar bepaalde dieren toegestaan op het terrein. Internationaal zijn verschillende musea en verenigingen bezig om de oude rassen van weleer terug te fokken. 

Varkens bij ons thuis

Varkens gebruiken hun neus om de grond om te woelen, op zoek naar wormen, insecten en ander eetbaar spul. De wroetschijf van het varken is gevoelig, maar ook sterk. Thuis werd tot in de vijftiger jaren jaarlijks een varken gemest. Na de slacht in het najaar was het vlees een kleine aanvulling voor het aantal monden van het grote gezin.

Zijn ‘ren’ was te klein, daarom werd de big bij aankomst meteen geringd in zijn neusgaten zodat hij/zij? niet ging wroeten.

Langstlevende

In 1993 kwam het varken met een broertje en twee zusjes vanuit Berlijn naar het Prehistorisch dorp in Eindhoven. De biggetjes waren toen vier maanden oud. Trees werd als langstlevende tot op hoge leeftijd (te) goed verzorgd in het varkenskot.

Wie de naamgever van Trees was is me onbekend, maar het zwijn is op enkele maanden na 15 jaar oud geworden. Het Eindhovens Dagblad kopte op 19 juni 2008: ‘‘Prehistorisch’ varken Trees naar de varkenshemel.

Ik stond versteld toen ik onlangs vernam van Dirk Vlasblom, medewerker van het Erfgoedhuis in Eindhoven, dat Trees nu bij hún interieur behoorde! Maar dát lees je in het volgend verhaal...