Al sinds zijn lagere-schooltijd werkt Janus de Blank op het veer Lith-Alphen, aanvankelijk nog bij zijn vader, Leonardus de Blank, die sinds mei 1907 veerbaas is. Wanneer deze in 1918 overlijdt, neemt zijn weduwe, Antonia Piron, het veer over. Samen met een knecht verzorgt Janus de overtochten.
Spoedig staat hij bekend als een uitstekende veerman: de beroemde dokter Wiegersma uit Lith, met patiënten op beide Maasoevers, heeft oog voor Janus’ kwaliteiten en wil alleen door hem worden overgezet, niet door zijn broer Piet. In 1951, na het overlijden van zijn moeder, krijgt Janus het veer op zijn naam. Er breekt een periode aan van groeiende welvaart, waarvan ook de veerdienst profiteert.
En dan breekt die 25e oktober 1966 aan. ’s Morgens om 9 uur start Janus de Blank, inmiddels 70, de pont vanaf de Lithse oever. Aan boord zijn twee vrachtwagens: een bierwagen van Brouwerij Van Mourik met chauffeur Jan van Geffen en bijrijder Theo de Bijl uit Lith, en een zandauto met Oijenaar Remmits aan het stuur. Vanuit het Lithse veerhuis ziet veerknecht Dolf Boerakker dat de pont 25 meter vanaf de Brabantse oever zwaar overhelt naar rechts. De Blank vraagt de chauffeurs om de wagens te verplaatsen en Remmits zet zijn zandwagen iets terug. Maar dat helpt niet en verplaatsing van de bierwagen evenmin. Boerakker ziet dan dat een van de begeleidingskabels van de pont is afgebroken. Op hetzelfde moment slaat de pont om en de vier mannen en de vrachtwagens verdwijnen in de rivier.
Zwarte dag voor Lith
Boerakker sprint naar de roeiboot bij de aanlegsteiger en trekt uit alle macht aan de riemen om bij de pont te komen. Ondertussen is Remmits erin geslaagd op de omgeslagen pont te klimmen, vanwaar hij Jan van Geffen een reddende hand kan toesteken. Het tweetal ziet op enige afstand Theo de Bijl boven water komen, niet ver van enkele ronddrijvende bierkratten. “Probeer een van die kratjes te grijpen, Theo!” schreeuwen zij. Tevergeefs: Theo verdrinkt. Ook Janus de Blank overleeft het ongeluk niet. Het is een zwarte dag voor Lith, maar Janus’ weduwe, Tonnie de Blank-Sleijpen, zet het veerbedrijf voort. Als rasechte Alphense kent zij de Maas door en door en al vanaf haar huwelijk in 1945 deed zij de boekhouding van het veer. Tot haar afscheid eind 1988 zal zij bekend staan als de veervrouw van Lith!
Spoedig staat hij bekend als een uitstekende veerman: de beroemde dokter Wiegersma uit Lith, met patiënten op beide Maasoevers, heeft oog voor Janus’ kwaliteiten en wil alleen door hem worden overgezet, niet door zijn broer Piet. In 1951, na het overlijden van zijn moeder, krijgt Janus het veer op zijn naam. Er breekt een periode aan van groeiende welvaart, waarvan ook de veerdienst profiteert.
