Van “Hallo Bandoeng” naar skypen met Parijs

Als ik de huiskamer binnenkom, net terug van de vergadering over Stevensbeek 75, gaat de beltoon op mijn computer. Ik accepteer het gesprek want ik zie dat het Jeroen is. Mijn zoon die in Parijs studeert, skypt met me. We kunnen elkaar horen en zien via een satellietverbinding. De moderne techniek brengt en houdt ons dicht bij elkaar en we kunnen de dingen van de dag op een gemakkelijke manier met elkaar delen. We praten met elkaar, sturen elkaar tekstberichten, foto’s en filmpjes en tegelijk zien we elkaar op onze beeldschermen. Het is een geweldige techniek.

In het begin van 1921 werden reeds "duizend en meer" woorden per avond uit Indië ontvangen via het ontvangststation aan de Radioweg in Stevensbeek (toen Sambeek). Dat was destijds een enorme techniek, ondanks dat er behoorlijk wat ‘krakers’ (zwakke en verstoorde berichten) tussen zaten.

Zeven masten van meer dan 60 meter hoog met enkele draden tussen de masten waren in 1919 zodanig opgesteld dat het mogelijk was berichten uit Bandoeng op Java, 11.407 kilometer verderop, te ontvangen.

Vanuit Nederland konden nog geen berichten verstuurd worden, omdat wij niet beschikten over een zender. Het was eenrichtingsverkeer. Enkele jaren later was de zender in Kootwijk klaar. Toen kon vanuit Kootwijk geseind worden en in Stevensbeek worden ontvangen.

Het pionierswerk van telegraaf- en telefoonverbindingen aan de Radioweg waren in 1924 al zover doorontwikkeld dat besloten werd het geheel naar Amsterdam over te brengen. Dat was het einde van de Radiomasten aan de Radioweg die in oktober 1925 werden gesloopt. Die snelheid van ontwikkeling is niet opgehouden. De radiomasten hebben slechts vijf jaar gefunctioneerd en de techniek is inmiddels zover doorontwikkeld dat we negentig jaar later kunnen skypen met iedereen over de hele wereld.