Even buiten het dorp Deursen, langs de weg naar Ravenstein, is sinds mei 2001 Studiecentrum Soeterbeeck van de Radbouduniversiteit Nijmegen gevestigd. In 1997 kocht de universiteit het gelijknamige klooster van de zusters Augustinessen van Windesheim. Zij bewoonden het complex sinds 1732, tot ver in de twintigste eeuw als slotzusters, afgesloten van de buitenwereld.
De naam Soeterbeeck verwijst naar Nuenen, waar pastoor Henricus Sanders in 1448 een huis stichtte voor vrouwen die wilden leven volgens de regels van de Moderne Devotie. In 1454 trad de communiteit toe tot de orde van Augustinus. De Vrede van Münster (1648) betekende een breuk in de ontwikkeling van het Nuenense klooster, dat weliswaar mocht blijven, maar gedoemd was uit te sterven omdat niemand meer mocht intreden.
Begin achttiende eeuw was de kloostergemeenschap op sterven na dood en bood alleen vertrek kansen om te overleven. Het soevereine Land van Ravenstein, waar al meer kloosterlingen uit het Staatse gebied een gastvrij onderdak hadden gekregen, bracht redding.
In 1732 kochten de Augustinessen van de weduwe Van den Broeck het huis en landgoed ‘Den Bogaert’. Daar werd het jaar daarop een klooster gebouwd; van het huidige complex is het de oudste vleugel. De vertrekken, waaronder de cellen op de eerste verdieping, zijn goeddeels in de originele staat behouden.
In 1906 werd de neogotische kapel aangebouwd, een creatie van architect W. van Aalst, die toen ook druk doende was met de kerk van Schaijk. Ook in 1954 vond een uitbreiding plaats: een wasserij, in de stijl van de wederopbouw. Hierin speelde zich een gedeelte van de werkzaamheden van de zusters af.
De klantenkring bevond zich grotendeels buiten het klooster, zodat er geld in het laadje kon komen. Een andere betaalde activiteit betrof het inpakken van geneesmiddelen voor het Osse bedrijf Organon; in de jaren zestig ging ook ‘de pil’ door de nijvere handen der zusters, alle kerkelijke doctrines ten spijt.
In de jaren tachtig gingen de poorten van het klooster wijd open. Mensen die geestelijk tot rust wilden komen of het kloosterleven van nabij wilden meemaken, vonden een gastvrij onthaal bij de zusters. Het Studiecentrum van de Nijmeegse universiteit is in wezen een voortzetting van deze traditie.
l.s.,
het bestuur van het sociaalfonds van onderwijsbond CNV zoekt voor haar studie twee-daagse een geschikte ruimte.kunt u mij laten weten waar ik moet zijn om dit na te vragen.
J.Engelhart
alg. adj. soc. fonds onderwijsbond CNV
Henk Buijks (namens BHIC)
zei op 19 november 2008 om 10:19
De klantenkring bevond zich inderdaad grotendeels buiten het klooster, zo hadden de nonnen allerlei inkomstenbronnen en waren ze behoorlijk zelfvoorzienend, er waren eigen koeien op de locatie aanwezig die door de nonnen zelf gemolken werden. Eens per week kwam er een busje van Organon die gedroogde hersens van varkens kwam afleveren van de Osse vleesindustrie, de (werk)nonnen zaten aan een lange tafel en uit de hersenen werden waardevolle stoffen ontleed voor de medicijnen. Als het busje van Organon de waardevolle stoffen kwam ophalen werd er ook nog wat vocht meegenomen wat Organon gebruikte voor hun handel! In de omgeving werden groenten en bloemen verkocht door de tuinmannen wat ook weer een cent in het laatje bracht Ook de nonnen werkten zelf mee in de tuinen en kassen, uiteraard was contact met de mannenwereld niet gewoon voor deze Augustinessen, dus enige afstand van de tuinmannen in de kas was geboden:)
Annemarie van Geloven
bhiczei op 13 november 2014 om 10:16
Wat een prachtige blik op het dagelijks leven van de nonnen. En u maakt mij razend nieuwsgierig naar het werkproces met de gedroogde hersens van varkens. Kunt u daar nog iets meer over vertellen?
De naam Soeterbeeck verwijst naar Nuenen, waar pastoor Henricus Sanders in 1448 een huis stichtte voor vrouwen die wilden leven volgens de regels van de Moderne Devotie. In 1454 trad de communiteit toe tot de orde van Augustinus. De Vrede van Münster (1648) betekende een breuk in de ontwikkeling van het Nuenense klooster, dat weliswaar mocht blijven, maar gedoemd was uit te sterven omdat niemand meer mocht intreden.
In 1906 werd de neogotische kapel aangebouwd, een creatie van architect W. van Aalst, die toen ook druk doende was met de kerk van Schaijk. Ook in 1954 vond een uitbreiding plaats: een wasserij, in de stijl van de wederopbouw. Hierin speelde zich een gedeelte van de werkzaamheden van de zusters af.
In de jaren tachtig gingen de poorten van het klooster wijd open. Mensen die geestelijk tot rust wilden komen of het kloosterleven van nabij wilden meemaken, vonden een gastvrij onthaal bij de zusters. Het Studiecentrum van de Nijmeegse universiteit is in wezen een voortzetting van deze traditie.
