Het is 11 uur in de ochtend als Anna Cornelia Carbentus op 30 maart 1853 het leven schenkt aan haar zoon Vincent Willem. Vader Theodorus van Gogh zal opgelucht hebben adem gehaald, zich bewust van het wrange toeval dat exact een jaar eerder ook een zoon ter wereld kwam: óók Vincent van Gogh geheten. Maar dat jongetje kwam dood ter wereld.
Op weg van zijn huis naar de kerk waar zijn vader – de dominee - predikt, komt de kleine Vincent als kind talloze malen voorbij de kleine grafzerk waar zijn dode broertje begraven ligt. Maar Vincent ziet een grafzerk met daarop zíjn naam; volgens psychologen moet dat een traumatische ervaring zijn. De jongen zou volgens die theorie kunnen denken alleen te zijn geboren omdat zijn oudere broertje dood is geboren. Na Vincent volgen er nog twee broers (waaronder Theo in 1857) en drie zussen. Het gezin woont onder meer in Zundert, Zevenbergen en Tilburg. Later zal de dan volwassen Van Gogh bij zijn ouders in Nuenen intrekken, waar hij door dorpsbewoners ’t schildermenneke wordt genoemd.
Geen succes
Van Gogh werkt onder meer bij de kunst- en prentenhandel Goupil, als leraar en hulpprediker en hulp in een boekhandel. Als dat allemaal niets wordt, gaat hij – net als zijn vader – theologie studeren maar al voor het toelatingsexamen haakt hij alweer af. Zijn daaropvolgende aanstelling als evangelist van arme mijnwerkers in de Belgische Borinage (1879) wordt ook geen succes. Broer Theo adviseert hem kunstenaar te worden.
Vincent zwerft door Nederland, op zoek naar een eigen stijl, thuis en liefde. Als dat allemaal niet lukt,gaat hij terug naar zijn ouders in Nuenen en schildert daar onder meer De Aardappeleters (1885). Na een afgebroken opleiding aan de academie in Antwerpen vertrekt hij naar Parijs, financieel en moreel gesteund door broer Theo. Begin 1888 ontvlucht Van Gogh het drukke stadsleven en vertrekt naar het Zuid-Franse Arles. In oktober 1888 trekt kunstenaar Paul Gauguin in bij Van Gogh, in het gele huis.
Psychiatrische kliniek
Het leidt tot veel spanningen en na een ruzie snijdt Van Gogh een groot deel van zijn oor eraf. Hij laat zich in 1889 opnemen in een psychiatrische kliniek in Saint-Rémy. Een jaar later verlaat hij de kliniek, en vertrekt naar Auvers-sur-Oise vlakbij Parijs. Hij schildert in hoog tempo verschillende schilderijen; op 27 juli 1890 schiet hij zichzelf in de borst. Twee dagen later overlijdt hij, met Theo aan zijn zijde.
Van dat alles heeft de opgeluchte vader geen idee als hij de geboorteakte ondertekent. Deze geboorteakte ligt in de depots van het BHIC, net als een brief die in 2012 door medewerkers van het Van Gogh Museum ontdekte in het familiearchief De Jonge van Zwijnsbergen. Stille getuigen van een veel bewogen leven.
Op weg van zijn huis naar de kerk waar zijn vader – de dominee - predikt, komt de kleine Vincent als kind talloze malen voorbij de kleine grafzerk waar zijn dode broertje begraven ligt. Maar Vincent ziet een grafzerk met daarop zíjn naam; volgens psychologen moet dat een traumatische ervaring zijn. De jongen zou volgens die theorie kunnen denken alleen te zijn geboren omdat zijn oudere broertje dood is geboren. Na Vincent volgen er nog twee broers (waaronder Theo in 1857) en drie zussen. Het gezin woont onder meer in Zundert, Zevenbergen en Tilburg. Later zal de dan volwassen Van Gogh bij zijn ouders in Nuenen intrekken, waar hij door dorpsbewoners ’t schildermenneke wordt genoemd.
Van dat alles heeft de opgeluchte vader geen idee als hij de geboorteakte ondertekent. Deze geboorteakte ligt in de depots van het BHIC, net als een brief die in 2012 door medewerkers van het Van Gogh Museum ontdekte in het familiearchief De Jonge van Zwijnsbergen. Stille getuigen van een veel bewogen leven.
