Chat is online op maandag t/m vrijdag van 10.00 - 16.00 uur en van 19.00 - 22.00 uur.
Op dit moment zijn we offline. Je kunt je vraag stellen via e-mail of WhatsApp: 06-12887717 (alleen berichtjes)
Meer informatie over de chat-service? Klik hier
Chat is online op maandag t/m vrijdag van 10.00 - 16.00 uur en van 19.00 - 22.00 uur.
Op dit moment zijn we offline. Je kunt je vraag stellen via e-mail of WhatsApp: 06-12887717 (alleen berichtjes)
Meer informatie over de chat-service? Klik hier
Als kind deden we de gebruikelijke spelletjes: knikkeren, hinkelen, hoepelen, schaatsen en zwemmen (op/in de IJzeren Man). Ik herinner me ook een speeltuin op de Bosscheweg. Mijn moeder en ik gingen daarheen als het mooi weer was en na het spelen was er limonade!
Nadat ik mijn mulo-diploma had gehaald, heb ik nog een jaar langer op een secretaresse-opleiding gezeten. Ik leerde daar typen, stenografie en nog meer boekhouden (dat had ik ook al op de mulo gehad). Na dat jaar kreeg ik een betrekking bij N.V. Grasso, waar ik gewerkt heb totdat het kantoorgebouw werd gebombardeerd in de oorlog.
Op de Helvoirtseweg was een café met daarachter een hal. Mijn zuster en ik gingen daar jarenlang heen om gymnastiek te doen. Eens per jaar gaven we een demonstratie. Ik kreeg muzieklessen in de hervormde kerk achter de Lambertustoren. Ik speelde fluit. En Grasso had een toneelvereniging voor het personeel, waar ik ook aan meedeed. Ieder jaar gaven we een voorstelling.
In 1945 was er een dance op Rozenoord en de parochie vroeg alle meisjes om te gaan. Die dance was georganiseerd door een van de Canadese militairen, Albert Charbonneau. Een bekende van ons fungeerde als tolk, en zo kwam Albert aan onze tafel. Zo heb ik mijn man ontmoet.
We zijn op 14 januari 1946 getrouwd in de Petruskerk door pastoor Sanders en een kapelaan (ik kan zijn naam op mijn huwelijksdocument niet meer lezen). Mr. J.H. Van Rooy deed de ceremony in het raadhuis. Mijn man had nog drie broers, die ook allemaal in het leger waren: twee bij de airforce en twee in de army. We bleven in Holland tot 4 juli 1946. Toen moest mijn man Vught verlaten. Dat avond belde de Canadese ambassade mij op om te vragen of ik de volgende morgen op reis kon gaan. En zo vertrok ik naar Canada.
Mijn schoonmoeder sprak alleen Frans, dus het kwam goed uit dat ik Frans had gehad op de Mulo. Na 46 jaar huwelijk is mijn man in 1992 overleden. Ik woon nog in ons huis. Er wonen hier veel Nederlanders, maar geen Brabanders. De meesten komen uit Friesland, Zeeland en Drenthe. Ze zijn vaak boer, en met groot succes. Wij hebben zelf een kaasbedrijf en twee Hollandse bakkerijen.