
Chat is online op maandag t/m vrijdag van 10.00 - 16.00 uur en van 19.00 - 22.00 uur.
Op dit moment zijn we offline. Je kunt je vraag stellen via e-mail of WhatsApp: 06-12887717 (alleen berichtjes)
Meer informatie over de chat-service? Klik hier
Chat is online op maandag t/m vrijdag van 10.00 - 16.00 uur en van 19.00 - 22.00 uur.
Op dit moment zijn we offline. Je kunt je vraag stellen via e-mail of WhatsApp: 06-12887717 (alleen berichtjes)
Meer informatie over de chat-service? Klik hier
Vóórdat Goeree-Overflakkee vaste oeververbindingen had, was met name deze verbinding van levensbelang bij hevig winterweer. Wanneer het veer van Hellevoetsluis bij ijsgang noodgedwongen stil lag, kon er aan de zuidoostkant van het eiland nog bijna altijd worden doorgevaren.
In de tweede helft van de negentiende eeuw waren er verschillende veermannen actief. In Ooltgensplaat had je de gebroeders Van Nimwegen en vanaf de Brabantse kant voer Marinus Wiegand het Volkerak heen en weer met een roeivletje, voorzien van een mast. Zo nodig werd er geroeid, zo mogelijk - wanneer windkracht en -richting dat toelieten - gezeild.
Zoon Johannes Wiegand moderniseerde begin twintigste eeuw het bedrijf: hij schafte een motorvlet aan en begon een taxibedrijf. In de jaren 1930 schafte hij een boot aan die plaats bood aan maar liefst zes personenauto’s. Hij slaagde er echter niet in het contract voor een vaste veerverbinding in de wacht te slepen, waardoor zijn schip jarenlang werkeloos in de Dintel heeft liggen roesten.
Vanaf de jaren 1920 werd de roep om een geregelde veerdienst tussen Noord-Brabant en het eiland Goeree-Overflakkee steeds luider. Zo’n veer moest naast personen en goederen ook vee, paarden en auto’s kunnen vervoeren. Met subsidies van de provincies Noord-Brabant en Zuid-Holland en van het Rijk begon rederij Van der Schuyt op 13 mei 1935 zo’n veerdienst.
Het veer tussen Dintelsas en Ooltgensplaat zwichtte zelden voor de weersomstandigheden. Zelfs bij zware ijsgang werd er gevaren, zij het met hulp van krachtiger boten. Zo werden de veerboten Gorinchem V en Prinses Beatrix in de strenge winter van 1963 voorafgegaan door maar liefst drie sleepboten, die de weg vrij moesten maken.
Onder zulke barre omstandigheden bleek de overtocht niet zonder gevaren. Op 23 januari 1963 drukte een ijsschots de Gorinchem V dwars de haven bij Ooltgensplaat in, waardoor het schip niet meer in staat was om aan te leggen. De Prinses Beatrix kwam evenmin ongeschonden de winter door: de rederij diende een fikse declaratie in bij de provincies voor reparaties.
Toen na 1953 in snel tempo vaste verbindingen in het deltagebied werden gerealiseerd, had het laatste uur geslagen voor de meeste veerdiensten in de regio. Rederij Van der Schuyt-Van den Boom-Stanfries bracht in 1962 weliswaar nog de moderne Gorinchem V in de vaart, wat het einde betekende van de verfoeide wachttijden, maar het bleek een verloren zaak.
De opening van de Haringvlietbrug in 1964 en de Grevelingendam in 1965 betekenden de doodsteek voor het veer: in september 1965 volbracht het zijn laatste overtocht.