Ze hadden pijn in hun rug of keel of buik, de jonge vrouwen die bij dokter Bloemen in Oisterwijk aanklopten. Maar de dokter misbruikte ze, op zijn onderzoeksstoel in de dokterskamer nota bene. Uiteindelijk moet hij zes jaar achter de tralies en mag hij zijn beroep als medicus niet meer uitvoeren.
Bloemen is niet zijn echte naam. In 1866 wordt Henri Bloemink geboren op Batavia maar als hij begin vorige eeuw naar Oisterwijk komt, noemt iedereen in het dorp hem daar Bloemen. De dokter is voor Oisterwijk een beetje excentriek. Geboren in Nederlands-Indië, getrouwd met een vrouw die al twee kinderen heeft maar vooral: niet katholiek.
En tegelijkertijd is hij ook een dokter die zich tijdens de Eerste Wereldoorlog inzet voor vluchtelingen en zorgt voor medicamenten en voedsel. Als hij in Oisterwijk ook nog eens een zware bevalling tot een goed einde brengt, terwijl de katholieke dokter niet te bereiken is, groeit zijn aanzien. Na enkele jaren wordt hij ook gemeente-arts wat inhoudt dat hij ook de zorg voor armen op zich neemt.
Vast in de onderzoeksstoel
Bloemink woont aan de Lind 54, een prachtig pand, direct naast de parochie. Daar houdt hij ook zijn praktijk. En dat is ook de plek waar de gewelddadige verkrachtingen plaats vinden. In de stukken van rechtbank in Breda (1838 – 1930) lezen we hoe de dokter de jonge vrouwen (tussen de 18 en 22 jaar) in zijn onderzoeksstoel vastzet ('met de hakken in de hakhoudsters') en ze dan overweldigt.
Dat de vrouwen zich hevig verzetten en roepen of smeken te stoppen (“Het doet zoo’n pijn”, “schei uit” lezen we in de hartverscheurende verklaringen), brengt de dokter niet op andere gedachten. Hij gaat over tot ‘vleeschelijke gemeenschap’, vaak hun mond met zijn hand bedekkend zodat ze niet hard kunnen roepen. En hij deed dit ‘om aan zijn lusten te voldoen’, zo wordt geconcludeerd in het vonnis.
In het vonnis verklaren deskundige artsen nog dat klachten over pijn in rug, keel, buik of maag “geen redelijke grond opleveren tot onderzoek in de vagina.”
Ook één van 22-jarige dienstbodes is één van zijn slachtoffers. Zij wordt in de slaapkamer van de dokter verkracht. Het is de moeder van het meisje dat de dokter aanspreekt en zegt dat ze aangifte gaat doen. Na die eerste volgen er al gauw meer.
Aanvankelijk wordt tegen de dokter acht jaar geëist maar gezien de leeftijd (zestig jaar) wordt het teruggebracht naar zes jaar. Wegens niet te noemen handelingen met enkele zijner vrouwelijke patiënten.
Bron: 23 Rechtbank in Breda, 1838 - 1930 N.B. Stukken van 1825 – 1937, rolnummer 530 scans 882-948
Nel van Doorn stuitte op dit vonnis en zegt erbij: “Een huisarts die stelselmatig zijn vrouwelijke patiëntes verkrachtte in zijn praktijk. Zo gedetailleerd beschreven dat je maag ervan omdraait. Het betreft hier een huisarts, een vertrouwenspersoon, die vreselijk misbruik maakt van zijn positie. Over seksueel grensoverschrijdend gedrag gesproken…
Hoe moeten de vrouwen in die tijd zich gevoeld hebben, en waar konden ze eigenlijk terecht voor hulp? Meneer de dokter had wel een positie natuurlijk, daar ging je niet zomaar over klagen.”
Bloemen is niet zijn echte naam. In 1866 wordt Henri Bloemink geboren op Batavia maar als hij begin vorige eeuw naar Oisterwijk komt, noemt iedereen in het dorp hem daar Bloemen. De dokter is voor Oisterwijk een beetje excentriek. Geboren in Nederlands-Indië, getrouwd met een vrouw die al twee kinderen heeft maar vooral: niet katholiek.
In het vonnis verklaren deskundige artsen nog dat klachten over pijn in rug, keel, buik of maag “geen redelijke grond opleveren tot onderzoek in de vagina.”
