Zeker in deze donkere decembermaand denk je bij verlossing als eerste aan een religieuze boodschap. Het klinkt misschien vreemd maar verlossing komt ook veelvuldig voor in onze archieven. Wat te denken van W. Raaijmakers, vroedvrouw in Boxmeer – huisvrouw van G. Witmer - in 1842 die in dat jaar maar liefst 109 verlossingen op haar naam heeft staan?
Het is een indrukwekkende administratie die niet alleen een mooie inkijk geeft in het aantal kinderen dat wordt geboren maar ook hóe het gebeurt. Komt eerst de kruin van het kindje of komen de voetjes als eerste tevoorschijn?
Maar ook of de moeder al vaker is bevallen en wat haar leeftijd is - bevallingen van moeders van rond de veertig jaar zijn zeker geen uitzondering - alles wordt netjes bijgehouden.
En dat er in Boxmeer meer kinderen worden geboren dan administratief is ingecalculeerd, blijkt uit het feit dat de geboortes – na eenmaal het totaal van honderd te hebben bereikt – met de hand verder worden aangevuld.
Bijzonder is ook de kolom aantekening of het pasgeboren gelukkig of ongelukkig ter wereld is gekomen. Maar veruit de meesten krijgen een notitie in de eerste kolom.
Gerard H.A.A. de Bie
zei op 3 december 2015 om 16:55
2 verhalen die ook over dit onderwerp gaan zijn :
>"Baker Hanna Bongers" &
>"De vrouw met de 3.350 babies".
Corrie van de Donk
zei op 3 december 2015 om 19:45
Tjee, in al mijn jaren onderzoek ben ik deze bron nog niet eerder tegengekomen. Wat een bijzondere en originele manier om dit zo onder de aandacht te brengen.
Erg mooi opgeschreven verhaal. Goed bezig Bhic'ers, complimenten!
Hanneke van der Eerden
bhiczei op 6 december 2015 om 13:12
Mijn moeder was vroedvrouw in Tilburg. Slaagde in 1931 aan de vroedvrouwenschool in Heerlen en bleef in dienst van de gemeente Tilburg tot 1956. Een boeiend beroep of als je wilt een ware roeping. Ik herinner me vele verhalen over haar praktijk. In de beginperiode kreeg ze f 15,- per bevalling. De voorkamer van ons huis was een soort 'spreekkamer' waar op donderdagmiddag tussen 2 en 4 uur mijn moeder haar spreekuur hield. Als we uit school kwamen stond er vaak een hele batterij reageerbuisjes met urine op de vensterbank van de bijkeuken. In haar 25-jarige praktijk had ze ruim 100 bevallingen per jaar, de meeste in de stad zelf maar ik weet nog dat ze in oorlogstijd 22 januari 1942 per omafiets met verlostas naar Loon op Zand moest, tijdens welke tocht ze werd geconfronteerd met twee Duitse soldaten die in het donker ineens uit de struiken kwamen en naar haar 'Ausweis' vroegen en als je dan bedenkt dat de 23e januari mijn broer werd geboren, dan zegt dat genoeg hoe serieus zij haar vroedvrouw-zijn nam!
Margot America
bhiczei op 8 december 2015 om 10:29
Een zwaar beroep Henk, respect voor je moeder om gezin en werk in die tijden zo te combineren! Hartelijke groeten, Margot
