De wanmolens van Rijken

Hij was ook in mijn tijd aanwezig in de werkplaats, maar in hoeverre hij werkzaamheden verrichtte, weet ik niet.

Van de wanmolen was een miniatuurmodel gemaakt. Dat model ging mee op de fiets en deed op verkooppunten dienst als voorbeeld bij de uitleg van de werking van de molen.

Ons moeder vertelde dat ze er diverse markten mee afging en dat altijd naar bepaalde plaatsen in een dorp. Ome Harry kwam dan later op zijn motorfiets en probeerde, veelal met succes, de molens te verkopen.

In 1977 waren mijn ouders 50 jaar getrouwd. Een jaar daarvoor was ik in het Openluchtmuseum in Arnhem en zag ik in een vitrine HET miniatuurtje staan, met een kaartje erbij: “in bruikleen gekregen van J. (Sjef) Rijken”. Dat was de zoon van ome Harry, mijn volle neef. Ik heb toen een brief geschreven naar de directie van het museum vanwege de aanstaande gouden bruiloft van mijn ouders en in antwoord daarop stuurde men vier prachtige foto's.

Wat valt op: op de foto's en de twee fotokopieën staat de naam van J.H. Rijken (opa dus) en volgens de fotokopie (die ik nog niet gevonden heb) staat de naam van H.J. Rijken (ome Harrie).

Verder zie je op de modelmolen de merknaam “De Roem”. Er waren twee uitvoeringen van de wanmolen, ‘De Zwaluw’ en ‘De Roem’. Zie de advertentie voor 'De Zwaluw'. Als ik de grote advertentie goed lees, waren er  bij 'de Zwaluw' meer mogelijkheden, want er staat “de nieuwste vinding” en de omschrijving is ook uitgebreider.

Rijken liet een mooi huis met werkplaats bouwen, waarvan alleen de eerste steen nog is te bewonderen in de Boekelse Heemkamer. De rest is helaas gesloopt en ik wil nog wel even zeggen dat het toch jammer is dat de werkplaats en aparte woning niet op de monumentenlijst van Boekel zijn terechtgekomen.