Nog één keer een reisje over het “Duits lijntje”

Dat jaar, 1995, werd deze toeristische treinrit driemaal verreden. Er werd geboekt voor gezin Jans, gezin van Thiel, echtpaar Munter uit Hendrik Ido Ambacht, twee tantes, m’n moeder en mij.

Zondag 27 augustus 1995 was de dag. En zo vertrokken we die dag rond het middaguur met 3 auto’s vanuit Boekel naar Boxtel.

In Boxtel konden we vlak bij het station onze auto’s parkeren en zagen een groot reclamebord (zie foto) met Leontien (later Borsato-) de Ruyter, van de commerciële zendgemachtigde Veronica, die op 1 september 1995 zou beginnen met de minder populaire slogan “Veronica een keiharde OB-6-SIE “.

Eenmaal in de trein bleek het allesbehalve volgeboekt te zijn, zodat we een hele coupé voor onze groep van 13 personen alleen hadden. Langzaam zette de trein zich in beweging en kedank-kedankte rustig over het spoor richting Veghel.

Op een ouderwets snelheidje konden we uitgebreid genieten van het landschap dat we passeerden en na een rit van ongeveer 40 minuten waren we er al. “Allemaal uitstappen” was het devies voor een pauze van een minuut of twintig bij het Schijndels monumentaal stationneke. Uiteraard werden er wat foto’s gemaakt.

Gelukkig hadden we, als echte Nederlanders, zelf wat bij om op-te-peuzelen, want er was uiteraard op de uitstapplaats, een perron, niets te koop.

Nadat we ook weer op ons gemak plaats hadden genomen (“alle tijd van de wereld”), reed de “apekop”, een trein van Nederlandse makelij waarvan er ooit honderden reden, door tot het definitieve einde van de spoorweg, vlakbij het kanaal in Veghel, gemarkeerd door 2 stevige stootblokken.

Vervolgens zette de machinist de trein in zijn terug-uit in beweging en in het zelfde ‘toeristische slakkengangetje’ ging het weer terug naar Boxtel alsof je een film terugdraaide.

We vonden het skôn, zoals we in Brabant zeggen. En "we gingen nog niet naar huis (nog lange niet), want ons moeder is niet thuis ". Nee, die hadden we zelfs bij! 

Daarom besloten we voor we de auto’s instapten ergens aan te gaan leggen. Het werd bij een café in een naburige plaatsje van Boxtel, Esch genaamd.

Nadat we op een achterterrasje onder het nuttigen van enkele consumpties nog wat nagebuurt hadden, ging het weer op huis aan. Terug naar Boekel.

Weet u nog iets over deze specifieke treinreis in 1995 (3x) of over het Duits Lijntje; (her)kent u de waarschijnlijk toenmalige bewoner of beheerder bij het Schijndels station? Of kunt u ons vertellen waar dat achterterrasje in Esch ook al weer was?? Praat ons bij en reageer op dit verhaal !!