skip naar content skip naar hoofdnavigatie spring naar service navigatie
sluit
Hulp nodig?

Chat is online op maandag t/m vrijdag van 10.00 - 16.00 uur en van 19.00 - 22.00 uur.

Op dit moment zijn we offline. Je kunt je vraag stellen via e-mail of WhatsApp: 06-12887717 (alleen berichtjes)

Meer informatie over de chat-service? Klik hier

Online op dit moment

Stel je vraag

Vincent van de Griend
Vincent van de Griend Bhic
Menu
sluit
Hulp nodig?

Chat is online op maandag t/m vrijdag van 10.00 - 16.00 uur en van 19.00 - 22.00 uur.

Op dit moment zijn we offline. Je kunt je vraag stellen via e-mail of WhatsApp: 06-12887717 (alleen berichtjes)

Meer informatie over de chat-service? Klik hier

Online op dit moment

Stel je vraag

Vincent van de Griend
Vincent van de Griend Bhic

Wellington stort neer in Boekel, 1942

Rien Wols
Rien Wols Bhic
vertelde op 14 juli 2016
bijgewerkt op 5 september 2019
In de avond van 20 december 1942 trok een vloot Britse bommenwerpers (in totaal 204 vliegtuigen) over Noord-Brabant om Duisburg te bombarderen. Elf hiervan gingen verloren, waarvan er één om 20.13 uur in Boekel terechtkwam, neergeschoten door een Duitse nachtjager, gevlogen door Hptm. Werner Streib van I./NJG 1.

Veldwachter Van de LeygraafDe bommenwerper was een Vickers-Wellington III (registratienummer Z1729, call sign KW-T), gevlogen door F/Sgt. Lesley F. Causley van het 425 Squadron.

Veldwachter P.C. van de Leygraaf maakte twee dagen later proces-verbaal op: “na een vooraf waargenomen luchtgevecht stortte een vliegtuig brandend neer op een perceel bouwland gelegen te Boekel (kadastraal H 1527), toebehoorende aan de stichting van den H. Vincentius a Paulo te Boekel.”

Het terrein werd onder bewaking gesteld en de Duitse instanties werden gewaarschuwd. Op het erf van M. Hoevenaars (adres A 136) werd een geopende parachute gevonden en even later, niet ver daarvandaan een “Engelsche militair die vermoedelijk tot de bemanning van het neergestorte vliegtuig had behoord.”

De militair werd aangehouden en overgebracht naar het Boekelse raadhuis, waar Duitse militairen hem later ophaalden en in krijgsgevangenschap afvoerden. Van de Leygraaf beschrijft hoe “in wijden kring om het vliegtuig groote stukken hiervan werden gevonden: van de vleugels, de motoren, enz.” Bij verder onderzoek vond men op het erf van Theo van Lith (A 135) twee lijken van Canadese militairen en nog eens twee, deels verkoolde, lijken. De veldwachter concludeerde: “de bemanning van bedoeld vliegtuig had dus in totaal bestaan uit vijf koppen”. Die conclusie was misschien wel logisch, maar niet helemaal correct; daarover later meer.

Raadhuis van BoekelDe vier doden waren inderdaad allemaal Canadezen: de boordschutters Sgt. Joseph Henri Jacques Cholette (20); W/O II Charles William Horley Roy; W/O II Jean Paul Alban Raymond. Zij zijn naast elkaar begraven op het Canadese oorlogskerkhof in Groesbeek, graf XVI F 3, XVI F 4 en XVI F 5. Op datzelfde kerkhof ligt ook de navigator, P/O Pierre Augustine Guy Martel, in graf XVI D 16.

Lesley Causley werd dus krijgsgevangen gemaakt in Boekel. Maar er was nóg een bemanningslid dat de crash overleefde, namelijk W/O Harry Mohin (zoals Marcel Hogenhuis al aangaf in zijn reactie). Wat was er met hem gebeurd? Een krantenartikeltje uit 1952 werpt daar meer licht op. Op 17 september 1952 bezocht Lesley Causley Boekel en vertelde zijn verhaal. De Wellington was na het lossen van zijn bommen al beschadigd, waarschijnlijk door Flak. Zo waren onder andere de bomluiken open blijven staan. Als piloot had hij zijn bemanning opdracht gegeven hun parachutes om te doen, want het was niet duidelijk hoelang hij de kist nog in de lucht zou kunnen houden.

Mohin kroop naar voren om te assisteren en viel daarbij door het geopende bomluik naar buiten. Gelukkig had hij zijn parachute al om en kwam daardoor ongedeerd aan de grond. De Wellington vloog met vijf man verder tot hij boven Volkel door een Duitse nachtjager werd beschoten en het toestel nog in de lucht explodeerde. Causley werd uit het toestel geslingerd en kwam tijdens zijn val op tijd weer bij om zijn parachute te openen. In 1956, vier jaar na zijn bezoek aan Boekel, overleed hij.

Twee huizen raakten beschadigd als gevolg van de crash. Een van de bemanningsleden van de Wellington was op het dak van het huis van Theo van Lith terechtgekomen. Dakpannen en panlatten gingen daarbij stuk. De totale schade bedroeg fl 7,75 (omgerekend naar nu ongeveer 50 euro). Een vleugel van de Wellington kwam op het huis en het kippenhok van Cornelia van Dooren (weduwe Van Berlo) neer. Ook hier sneuvelden dakpannen en ruiten en scheurde een muur. De schade werd geraamd op fl 60,- (bijna 400 euro). De brokstukken lagen over een groot gebied verspreid: van de molen tot achter het huis van Van Lith. De romp en de cockpit lagen op ’t Huifke.

Naschrift

In het tijdschrift van de Heemkundekring 'Sint Achten op Boeckel', De Wanmeule 56 (juli 2019) heeft Joop van Lankvelt op p. 4-8 uitgebreid verslag gedaan van deze crash en van de terugkomst van Causley na de oorlog, in 1952. In 2018 ontdekte Joop samen met de Metaaldetectiegroep de wijzerplaat van een toerenteller uit dit vliegtuig. Vandaar de titel van zijn artikel: "Kippevel bij gevonden wijzerplaat neergestorte bommenwerper."

Bron: BHIC, Documentatie Boekel, toeg.nr. 1594, inv.nr. 4 en 18 (kopie van het proces-verbaal).

Reacties (1)

Ronny van Hoften zei op 24 mei 2020 om 10:03
Ze hebben eerst op Woensel begraven gelegen,later overgebracht naar Groesbeek.

Reageer op dit verhaal

Heb je al een account? Log in met je gegevens.

Heb je nog geen account? Plaats zonder inloggen, of Registreer een account

Help spam voorkomen en los de volgende som op:
Geef mij een andere som.
Doe mee en vertel jouw verhaal!