Chat is online op maandag t/m vrijdag van 10.00 - 16.00 uur en van 19.00 - 22.00 uur.
Op dit moment zijn we offline. Je kunt je vraag stellen via e-mail of WhatsApp: 06-12887717 (alleen berichtjes)
Meer informatie over de chat-service? Klik hier
Chat is online op maandag t/m vrijdag van 10.00 - 16.00 uur en van 19.00 - 22.00 uur.
Op dit moment zijn we offline. Je kunt je vraag stellen via e-mail of WhatsApp: 06-12887717 (alleen berichtjes)
Meer informatie over de chat-service? Klik hier
De bommenwerper was een Vickers-Wellington III (registratienummer Z1729, call sign KW-T), gevlogen door F/Sgt. Lesley F. Causley van het 425 Squadron.
Veldwachter P.C. van de Leygraaf maakte twee dagen later proces-verbaal op: “na een vooraf waargenomen luchtgevecht stortte een vliegtuig brandend neer op een perceel bouwland gelegen te Boekel (kadastraal H 1527), toebehoorende aan de stichting van den H. Vincentius a Paulo te Boekel.”
Het terrein werd onder bewaking gesteld en de Duitse instanties werden gewaarschuwd. Op het erf van M. Hoevenaars (adres A 136) werd een geopende parachute gevonden en even later, niet ver daarvandaan een “Engelsche militair die vermoedelijk tot de bemanning van het neergestorte vliegtuig had behoord.”
De militair werd aangehouden en overgebracht naar het Boekelse raadhuis, waar Duitse militairen hem later ophaalden en in krijgsgevangenschap afvoerden. Van de Leygraaf beschrijft hoe “in wijden kring om het vliegtuig groote stukken hiervan werden gevonden: van de vleugels, de motoren, enz.” Bij verder onderzoek vond men op het erf van Theo van Lith (A 135) twee lijken van Canadese militairen en nog eens twee, deels verkoolde, lijken. De veldwachter concludeerde: “de bemanning van bedoeld vliegtuig had dus in totaal bestaan uit vijf koppen”. Die conclusie was misschien wel logisch, maar niet helemaal correct; daarover later meer.
De vier doden waren inderdaad allemaal Canadezen: de boordschutters Sgt. Joseph Henri Jacques Cholette (20); W/O II Charles William Horley Roy; W/O II Jean Paul Alban Raymond. Zij zijn naast elkaar begraven op het Canadese oorlogskerkhof in Groesbeek, graf XVI F 3, XVI F 4 en XVI F 5. Op datzelfde kerkhof ligt ook de navigator, P/O Pierre Augustine Guy Martel, in graf XVI D 16.
Lesley Causley werd dus krijgsgevangen gemaakt in Boekel. Maar er was nóg een bemanningslid dat de crash overleefde, namelijk W/O Harry Mohin (zoals Marcel Hogenhuis al aangaf in zijn reactie). Wat was er met hem gebeurd? Een krantenartikeltje uit 1952 werpt daar meer licht op. Op 17 september 1952 bezocht Lesley Causley Boekel en vertelde zijn verhaal. De Wellington was na het lossen van zijn bommen al beschadigd, waarschijnlijk door Flak. Zo waren onder andere de bomluiken open blijven staan. Als piloot had hij zijn bemanning opdracht gegeven hun parachutes om te doen, want het was niet duidelijk hoelang hij de kist nog in de lucht zou kunnen houden.
Mohin kroop naar voren om te assisteren en viel daarbij door het geopende bomluik naar buiten. Gelukkig had hij zijn parachute al om en kwam daardoor ongedeerd aan de grond. De Wellington vloog met vijf man verder tot hij boven Volkel door een Duitse nachtjager werd beschoten en het toestel nog in de lucht explodeerde. Causley werd uit het toestel geslingerd en kwam tijdens zijn val op tijd weer bij om zijn parachute te openen. In 1956, vier jaar na zijn bezoek aan Boekel, overleed hij.
Twee huizen raakten beschadigd als gevolg van de crash. Een van de bemanningsleden van de Wellington was op het dak van het huis van Theo van Lith terechtgekomen. Dakpannen en panlatten gingen daarbij stuk. De totale schade bedroeg fl 7,75 (omgerekend naar nu ongeveer 50 euro). Een vleugel van de Wellington kwam op het huis en het kippenhok van Cornelia van Dooren (weduwe Van Berlo) neer. Ook hier sneuvelden dakpannen en ruiten en scheurde een muur. De schade werd geraamd op fl 60,- (bijna 400 euro). De brokstukken lagen over een groot gebied verspreid: van de molen tot achter het huis van Van Lith. De romp en de cockpit lagen op ’t Huifke.
In het tijdschrift van de Heemkundekring 'Sint Achten op Boeckel', De Wanmeule 56 (juli 2019) heeft Joop van Lankvelt op p. 4-8 uitgebreid verslag gedaan van deze crash en van de terugkomst van Causley na de oorlog, in 1952. In 2018 ontdekte Joop samen met de Metaaldetectiegroep de wijzerplaat van een toerenteller uit dit vliegtuig. Vandaar de titel van zijn artikel: "Kippevel bij gevonden wijzerplaat neergestorte bommenwerper."
Bron: BHIC, Documentatie Boekel, toeg.nr. 1594, inv.nr. 4 en 18 (kopie van het proces-verbaal).