|
Start van het streekarchivariaat Langs Aa en Dommel met streekarchivaris, Wim Cornelissen. De sleutelketting biedt vermoedelijk toegang tot de diverse archiefbewaarplaatsen (Fotograaf: Harry van Liempd)
|
Een geboren archivaris? Ja, want hoewel de resultaten er niet (altijd) aanleiding toe geven, bewaart Wim Cornelissen - geboren in Bakel, 1938 - als kleine jongen al zorgvuldig zijn rapporten van de St. Canisiusschool in Helmond. Maar eenmaal uit de schoolbanken trekt het werk op diverse gemeentesecretariaten de aandacht van Wim. Als hij dan bij de gemeente Eindhoven te maken krijgt met het vernietigen van archiefstukken, “maakt het archiefvirus zich van hem meester”, lezen we in een stuk dat Giel van Hooff naar ons opstuurde.
Uit het verhaal blijkt wel hoe belangrijk Cornelissen is geweest voor het streekarchivariaat, het schutsgilde en diverse heemkundekringen waaronder Erthepe. Cornelissen maakt in de jaren zeventig en tachtig de professionalisering van de archiefwereld mee; gekenmerkt door meer regionale samenwerking en betere ontsluiting.
Hij tilt het streekarchivariaat Langs Aa en Dommel naar een hoger plan, in een tijd dat er nauwelijks budget is, geen depot of studiezaal, en maar een handjevol medewerkers.
|
Animator
Tien jaar lang – tussen 1978 en 1986 – werkt hij aan de archieven van onder meer Veghel, Dinther, Schijndel, Erp, Heeswijk, Sint-Oedenrode en Liempde. “Zijn publicaties dragen veelal het karakter van archiefvondsten of bronnenpublicaties, waarbij een bijzonderheid en het menselijk element belangrijk zijn. Hij was de animator achter de uitgave van het manuscript van AC Brock over de Geschiedenis van de Meierij van ’s-Hertogenbosch”, zo meldt het verhaal.
We stuiten ook op een verhaal uit Brabants Dagblad waarin Cornelissen – dan net een half jaar werkzaam bij het streekarchief – vertelt welke chaos hij doorgaans aantreft. “Diverse gemeenten hebben in de loop der eeuwen de archiefwet wat losjes geïnterpreteerd en gewoon alle troep in een doos gedaan.” Uit het artikel blijkt duidelijk dat hij staat te trappelen hierin verandering te brengen. “De streekarchivaris heeft de mouwen opgestroopt”, is de afsluitende zin van het verhaal.
Postuum
Los van dat werk zijn er nog de tentoonstellingen die door hem op poten werden gezet, de cursussen oud-schrift en zijn bijdragen aan diverse heemkundekringen. Tot aan zijn onverwachte dood in 1993. De gemeente Veghel heeft postuum nog zijn aantekeningen rond de toponiemen uitgegeven. Zijn toponymisch werk is ook gebruikt in een 2003 verschenen bundel over het Schijndels landschap.
