Met de fiets overbrugde ik in recordtijd de 8 kilometer tussen ons huis en de dealer om daar onze HeLa, de naam die in verchroomde letters op de zijkant van het motorblok was gelast, te bekijken, erop te gaan zitten en er de typische tractorgeluiden bij te maken. Ik ben zeker een uur in de showroom geweest om de trekker goed te kunnen bestuderen.
Op de dag van aflevering had ik schone kleren aangetrokken: mijn vader had beloofd dat ik er een stukje mee mocht rijden en mezelf had ik afgesproken dat de tractor er zolang mogelijk als nieuw uit zou moeten zien. Heel erg vond ik het dat vriendjes en buren niet konden zien dat ik de tractor kon besturen.
Het hoge water in het voorjaar eind vijftiger jaren bracht daar een onverwacht, en voor mij zeer welkome verandering in. De dagen voor Pinksteren had het langdurig en veel geregend. De uiterwaarden, waar toen al koeien graasden, dreigden onder water te lopen. Iedereen met een tractor werd opgeroepen om zandzakken naar de zomerkade te rijden. Daar stonden ploegen met mensen om de zandzakken dakpansgewijs boven op de kade te stapelen. Mijn vader koppelde de wagen achter de tractor en met mij op het spatbord reden we naar de winterdijk waar we zandzakken zouden gaan laden. Met een volle wagen reden we de uiterwaarden in richting zomerkade.
Mijn vader, sterk als een beer, hielp met lossen en gaf aanwijzingen aan de mensen die de zandzakken weg moesten leggen. Op die plek op dat moment brak het ultieme moment voor mij aan: ik mocht het stuur van hem overnemen om de tractor telkens een klein stukje te verplaatsen, vastbesloten het stuur niet meer uit handen te geven. Voelde mij de koning te rijk toen ik de tractor ook weer mocht besturen om een nieuwe lading zandzakken te halen. Later hoorde ik dat wij tot ver na middernacht, dus op de eerste Pinksterdag hadden gewerkt.
Al die gelukzaamheid werd enkele weken later in één klap teniet gedaan. Onze buurman had een nieuwe motor gekocht. Een Jawa. Op het plaatje op de stuurkolom stonden de technische gegevens van de motor onder anderen het aantal pk’s van de Jawa : 18 pk. Dat kan niet, dat moeten andere pk’s zijn veronderstelde ik. ’s Avonds aan tafel zag mijn vader meteen dat er iets met mij aan de hand was. Inderdaad, mijn veronderstelling was helemaal juist: dat waren motor pk’s en die worden heel anders berekend, vertelde hij met veel overtuiging. Een grotere geruststelling had ik me toen niet voor kunnen stellen.
