Zeldenrust over de Maas

Toen mijn vrouw het krantje opensloeg, herkende ze het meteen: dit veerbootje heb ik bijna 30 jaar in beheer gehad. Ik was havenmeester in de jachthaven van Mook en gebruikte het veerbootje voor reparaties aan boten en steigers. Zoals ik me herinner heeft de gemeente Mook het bootje begin jaren zeventig gekocht voor toezicht op de Mookerplas. Later heb ik het bootje weer overgenomen van het recreatieschap.

Met het hoog water aan het eind van de vorige eeuw heeft het bootje nog goed dienst gedaan. Er waren toen veel boerderijen die niet bereikbaar waren met de auto maar die moesten wel hun melk kwijt: toen heeft het bootje van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat gevaren om alles op te halen. Verder is het nog gebruikt als startschip bij zeil- en surfwedstrijden. Het was een mooi bootje omdat 'ie breed was, niet diep lag en stabiel was. Dus kon je hem voor veel doeleinden gebruiken. In 2000 is het bootje verkocht aan iemand in Friesland en als het goed is, vaart hij daar nog steeds.

Ik had vroeger een vriendinnetje en haar ouders hadden een zomerhuisje aan de uiterwaarden, vlakbij het bootje. Op een mooie dag gingen wij wel eens naar dat huisje en als het bootje dan de oversteek maakte, mochten mijn vriendinnetje en ik mee. Dat was in 1947/48 dus toen voer het bootje al.

Ik weet nog precies hoe het eruit zag met twee banken aan de zijkant waarop wij dan mochten zitten. Voor twee meiden van die leeftijd was dat een hele belevenis. Niet dat het bootje vaak voer, er moesten natuurlijk wel passagiers zijn.

In mijn herinnering was er een boerderij - de Kop van Mulder - en daarin woonden broers. Als er passagiers waren, dan kwam één van die broers naar buiten om het bootje te sturen en dan mochten we mee. Wanneer het bootje uit de vaart is gehaald, weet ik niet. Voor mij is het een heel leuke jeugdherinnering.

Zelf maakte ik in 1948-1949 gebruik van dit veerbootje maar de verbinding moet er al veel langer zijn. Mijn vader ging er mee naar zijn werk, naar Nutricia. Toen was het nog een roeiboot, pas later kwam er eentje met een motor.

Het voordeel van dit bootje was dat het tussen de boten door kon varen want het lag niet aan een riem, zoals een veer. Bovendien waren de beheerders heel flexibel. Ik had een keer een karwei in Rotterdam en kwam pas om 3 uur 's nachts aan bij het bootje in Cuijk. Dat had ik vantevoren gezegd en dan zorgden ze ervoor dat ik - ook midden in de nacht - werd overgezet naar Middelaar.

In de winter, als er ijs lag, kregen we met een paar man een stok mee om de ijsschotsen weg te duwen. Zo kwamen we toch nog naar de overkant. Een mooie tijd, zo denk ik eraan terug.

Inmiddels heeft Jan Mulders - één van de broers die het bootje bestuurde - gereageerd. Jan herinnert zich het overzetten van koeien, de bel die 's nachts werd geluid, de herriebank en nog heel veel meer. Benieuwd naar zijn hele verhaal, <a href="http://www.bhic.nl/index.php?id=13874" target="_blank">lees dan hier verder</a>.

&quot;Zeldenrust het veerpondje&quot; dat was een belevenis,wij als kinderen speelde dan vlak bij de maas en de bel was dan een gegeven om er eens aan te trekken,de veerman kwam dan kijken aan de overkant en wij ons dan vlug verstoppen in het hoge gras.Naar ik meen noemde wij de veerman Jaap van de overkant,soms mochten we bij hem staan in de kleine stuurcabine dat was helemaal geweldig.Een winter vergeet ik niet meer,de maas was dichtgevroren het was zeer koud,de veerman riep aan de overkant &quot;ik kom naar jullie gelopen&quot; en baande een sintelpadje zodat je lopend de overkant kon bereiken onder begeleiding van de veerman.Misschien idee om in de zomermaanden het veer weer te laten varen,zal veel gebruik van gemaakt worden maar de kosten,daar gaat het meestal om,misschien leest Rijkswaterstaat dit bericht!

@Bart: Laten we het hopen! Dank voor het optekenen van je mooie herinneringen.

Het voetveer "Zeldenrust"is recent helemaal gerestaureerd en bij bepaalde gelegenheden weer op afroep in de vaart. Het verhaal over de restauratie is te vinden op de site: www.vv-zeldenrust.nl
Met vriendelijk groet,
Albert

Bedankt voor deze toevoeging, Albert; zo blijven we helemaal bij de tijd.

Marilou weet jij waarom het pontje "Zeldenrust"heette?

Nee, eerlijk gezegd niet (behalve dat ik me kan voorstellen dat het pontje de hele tijd op en neer voer en daarom zelden rust had). Weet jij het, Albert? Anders duik ik nog wel even in de boeken...

Dan is jouw gedachte helemaal juist. De pachter van de boerderij was verplicht klanten over te varen als de bel geluid werd en had inderdaad zelden rust. Het pontje wordt nu bij bepaalde gelegenheden gevaren door mijn buurman. Hij is net weg en vertelde, dat hij vanmiddag weer ging schilderen en verder, dat er Juridische problemen dreigen van de eigenaar van het veer uit Cuijk. Die eigenaar heeft ook veel last (lees verlies) gehad door het ongeluk met de stuw in Grave met daardoor de lage waterstand van de Maas.

Nou, dan is Zeldenrust een goed gekozen naam ;) Wel vervelend te horen dat het ongeluk met de stuw op allerlei andere vlakken zulke vergaande gevolgen heeft.

Nog steeds geen rust dus...

Van Albert van der Cruijsen ontvingen we een mooie foto van de gerestaureerde veerpont. Albert meldt hierbij:

"Het heeft nu de status van "Munument" en bij het uitvaren, zoals vandaag, zondag 11 juni 2017, bij "Cuijk Keigoed" hangt als bewijs hiervan een wimpel in de mast."



<img src="https://www.bhic.nl/media/document/file/cuijk-pontje-zeldenrust-foto-albert-van-der-cruijsen.jpg?4-1-0" title="tekst voor tooltip" width="550" height="hoogte in pixels" border="0">
<BR>
Veel dank, Albert!