Notaris-, schepen- en andere akten

179 Jasper Peters Verhoeven, 57 à 58 jaar oud en dorpsdienaar te Helvoirt legt verklaring af onder ede op verzoek van Johan Steven van Dompzelaar, secretaris te Helvoirt en Esch. Van kindsaf heeft hij gewoond in buurt van huis waar nu van Dompzelaar woont. Eerder was dit huis in bezit van zijn oom Nicolaas Hendrick Theurlincx. Jasper Verhoeven heeft verscheidene jaren als knecht bij zijn oom gewerkt. Hij herinnert zich dat zo’n 38 jaren geleden door zijn oom een erfsloot werd gegraven die geheel op grond van zijn oom lag. De sloot ligt tussen erf van zijn oom en erf van weduwe Petrus Bosch en reikt tot aan kleine huisje dat op land staat van Van Dompzelaar. Toentertijd stond er aan andere kant van de sloot een doornen heg op perceel van de weduwe Bosch. Menigmaal moest hij deze sloot schoonmaken en struiken aan weerszijden kappen en snoeien, zonder enig bezwaar van iemand te hebben vernomen. Er lag ook nog sloot van slechts schrede breed aan de grens met de gemeentegrond. De sloot was niet breder dan derde deel van de breedte die de sloot nu heeft. Oom Nicolaas was radenmaker. Hij liet deze smalle sloot verbreden en uitdiepen zodat hij de sloot kon gebruiken om zijn hout daarin te wateren. Dit deed hij vele jaren lang. Tegen uitdiepen en verbreden van sloot kwam niemand in protest. Schepenen hebben zich ter plekke begeven op verzoek van hun secretaris van Dompzelaar om genoemde erfsloot tussen erf van Van Dompzelaar en erf van weduwe Bosch te inspecteren. De erfsloot reikt van noordzijde van schuur van Van Dompzelaar tot aan het genoemde huisje dat thans door Adriaen Jansen Schuurmans wordt bewoond. De erfsloot was alleen aan kant van weduwe Bosch schoongemaakt; aan kant van Van Dompzelaar waren de wortels van de struiken en bomen beschadigd. Daarna inspecteerden schepenen sloot die toentertijd was verbreed en uitgediept. Deze sloot ligt aan het eind van de hof van weduwe Bosch en gemeentegrond er tegenover.

176 Op verzoek van Hendrick Andriessen van den Bosch, wonend te Haaren leggen Helena Jans Meijs, jongdochter, 30 jaar oud wonend te Helvoirt aan de Santkant en haar broer Jacobus Jans Meijs, 24 jaar oud wonend op de Giersbergen onder heerlijkheid Drunen verklaring af. Jacobus Meijs verklaart dat hij op 26-6-1730 ’s avonds laat naar huis van Embert Peter Vuchts, buurman van zijn vader Jan Meijs werd geroepen. Embert had diepe wond aan zijn hoofd. In huize Vuchts was ook de huisarts, chirurgijn Stephanus van der Henst. Hij zag toe hoe van der Henst de wond met scherp mes kruislings wat vergrootte en wond daarna ontsmette en verbond. Toentertijd is deze wond ter plekke geïnspecteerd door de schepen in aanwezigheid van van der Henst. Tot aan zijn dood klaagde Embert Vuchts over behandeling door Stephanus van der Henst; hij had zware hoofdpijnen en wilde van der Henst daartoe aanklagen. Op zekere dag is zijn zus Helena op verzoek van de pastoor naar Stephanus van der Henst gegaan om medicijnen te vragen ter verlichting van pijnen veroorzaakt door verstoorde stoelgang. Van der Henst wees dit verzoek af met de woorden dat Embert Vuchts te zwak zou zijn om deze medicijnen tot zich te nemen. Broer en zus verklaren dat zij in zekere nacht door de dochter van Embert Vuchts bij haar vader werden geroepen. Zij zagen toen dat hij tweede verwonding aan zijn hoofd had die hevig bloedde. Zij hebben geprobeerd bloeden te stelpen en wond te ontsmetten met brandewijn. Ook nog verklaren ze dat Embert Vuchts gezegd zou hebben dat hij van dak was gevallen met zijn hoofd op de varkenstrog en dat hij zo de verwonding had opgelopen. Helene Meijs verklaart dat Embert Vuchts bij haar ouders bekend stond als ruziemaker en dat zij altijd op hun hoede was als hij bij hun thuis kwam. Zo had Vuchts op zekere dag in hun huis ruzie met molenaarsknecht van de molen aan de Santkant; hij had deze knecht bewerkt met mes. Zijn kwade karakter was in het dorp genoegzaam bekend.

175 Jan Gommerts Peijnenborgh, wonend te Helvoirt op de Distelbergh legt verklaring af onder ede. Gistermiddag 17-6-1731 is hij met zijn vrouw Peerken Lamberts Melissen naar hooiland gaan kijken. Toen ze daar van terugkwamen lopend door Cromvoirtse bossen vonden zij verscholen onder elzen struik in een sloot langs perceel van weduwe Cornelis de Weert, een jonge wolf. Zijn vrouw wist de wolf uit de sloot te halen en ze namen het dier mee naar huis. Ter zitting wordt het dier getoond aan de schepenen. Het blijkt een reu te zijn van zo’n zes weken oud.

174 De schepenen van Helvoirt verklaren uit hun midden af te vaardigen Cornelis Jansen Smolders, president-schepen en Andries Aarts, borgermeester om uit naam van schepenbank te Helvoirt deel te nemen aan Generale Vergaderingen van kwartier van Oisterwijk die plaats zal vinden op donderdag 14-6-1731. Bij aanvaarding van opdracht zeggen de twee afgevaardigden toe dat zij boeken over afgelopen jaar zullen doen sluiten en hernieuwd zullen onderhandelen in (financiële) belang van Helvoirt ten aanzien van afdrachten aan het kwartier. Zij zullen Helvoirt vertegenwoordigen bij beëdiging ter vergadering van nieuw te benoemen vertegenwoordigers van Esch en heerlijkheid Waalwijk en ook van ontvanger van belastingen van Esch.