Notaris-, schepen- en andere akten

45 De schepenen van Berlicum verklaren op verzoek van Jan Pennings, wonend te Berlicum om naar zijn afgebrand huis te komen op de Veedijk in de avond van 23 januari 1799 om te schade te bekijken, deze is geschat op f 350,-.

142 Ter instantie van Hendricxken weduwe van Handrick Seepen is de notarissamen met twee onpartijdige mannen, namelijk Art Janssen Spiericx en Arien Handrick Peters, wonende te Den Dungen naar een akker gegaan toebehorende aan Hendricxken ter plaatse genoempt in de Hoijdonck noordwaarts erf van Handrick Janssen van Kempenen over deze akkerliep een mestweg, waarover enkele details vermeld staan. Getuigen: Gerit Handrick Peters en Handrick Claessen Weijgergancx.

22 Notaris Johan van den Heuvel heeft op verzoek van Johan Hugens, oud-drossaard van Meerhout en tegenwoordig schepen te Boxtel, zich naast twee getuigen, begeven naar het huis van Hugens gelegen in de Kerckstraet omtrent de kerk aldaar om te “visiteren ende te beleijden” de poort en de deuren van dat huis op 3 mei jl. door de heer drossaard Wassenhoven met enige schepenen en vorster en hun assistenten opengebroken, zo men verklaarde en de visitatie leverde het volgende op: “ze hebben besichticht de buijtenpoortte aende Pleijn voor deselve huijsinge hebben gesien ende bevonden dat deselve poorte aenden ijseren grendel met eenich ijsere instrument of hantboom is opengebroocken, gelijck de tekenen inden poortstijl dat uijtwesen, sonder nochtans hieraen merckelijcke scade te sijn gesciedt; vorders bij ons gevisiteert ende besichticht de buijtendoore aende selve huijsinge wesende een dicke stercke doore, daer men door in huijs gaer, hebben gesien dat aende selve doore soo onder het schauwslodt als boven het schauwslodt groote stucken ende splenteren met eenige ijsere beijtels oft handtboomen waeren affgeclieft ende affgebroocken, sulcx dat de doore grootelijcx was gescendt ende geraseert, de ijsere plaette daer het schauwslodt in sluijdt eensdeels gebroocken ende voorts vanden deurstijl geslaegen, liggende op de vloer, de ijsere clincke in stucken ende den hoeck daer de clincke invaldt uijt den stijl geslaegen oft gebroockt, liggende mede op de vloer veel kerffven gesien met d’instrumenten gehauwen oft geslagen met ijserwerck van de selve deure, in vuegen dat men uijt allen deese teeckenen claerlijck conde oordelen dat deselve deure (als sijnde eene stercke doore ende extraordinaris geslooten) met groote fortse ende geweldt is opgeslaegen te meer, om dat men sach dat den kalck vande muere neffens de deurstijl altemael was affgeblodt en op de vloere gevallen; comende voorders tot ene binnendeure staende aen de oostzijde van de buijtendeure

131 Ik ondergetekende notaris heb mij op 10 juni 1654 op verzoek van jonker Henrick van Berganien hoogschout van de stad en Meierij van Den Bosch met Hendrick Willems van Beeck en Willem Jan Cornelissen als beedigde borgemeester van dit dorp Den Dungen, begeven in de schuur van Handersken weduwe van Mattijs Delissen van Osch waar we het dode lichaam hebben gevonden van Jan Adriaens van Osch op de grond liggend nabij de hooiberg. Ik heb het lichaam met de borgemeesters in aanwezigheid van Jan Janssen Spierincks en Jacob Mattijs Hendriks gevisiteerd en heb daaraan niets kunnen ontdekken dan wat geronnen bloed aan zijn neus dat ik heb laten afwassen en daarna heb ik niet bevonden dat er enige lidmaten zouden zijn gekwetst. Vervolgens heb ik me daarna vervoegd bij genoemde Handersken en heb haar ondervraagd of zij zou weten waaraan deze Jan Adriaens van Osch overleden zou kunnen zijn. Die had daarop gezegd daarvan niet de geringste notie te hebben, anders dan dat hij ´s-avonds in de schuur was gaan slapen op het hooi zeggend dat hij daar vaster lag dan op zijn eigen bed en dat die vastigheid hem meer zekerheid gaf vanwege zijn ziekte waarover hij al meere dan een maand lang had geklaagd, zijnde zijn rug en voor aan zijn hart zoals velen in Den Dungen bekend was. Ook bij mij notaris was zijn ziekte mij bekend omdat hij vaak in mijn huis verkeerde en soms plotseling van zijn stoel opsprong terwijl hij luid kermde van pijn aan zijn hart en het met zijn handen vasthield zodat hij al een maandlang niets anders dan warm bier kon drinken. Verder verklaart Handersken dat haar dienstmeid Willemken de mestkalveren die in de schuur stonden water te drinken had gegeven en ze daar deze Jan Adriaens van Osch had aangetroffen en dat hij het zeer warm had en zweette vanwege zijn hart zoals diegenen bekend is die ze daar had bijgeroepen. Akte is ondertekend door de borgemeesters en de getuigen.