Het noordelijk deel van Hoeven werd in de loop van de vijftiende eeuw ingedijkt tot de Sint-Maartenspolder. De Goudbloemse Dijk vormde de scheiding tussen deze polder en de rivier de Mark. Aan deze dijk werden twee veerdammen aangelegd, de ene voor het Bloemendaalse veer richting Niervaart (het latere Klundert); de andere - enkele honderden meters oostelijker - voor het Lamgatse veer richting Zevenbergen.
Het veer heeft veel te lijden gehad van de Tachtigjarige Oorlog, toen de streek decennialang geteisterd werd door het krijgsgeweld. De rust van het Twaalfjarig Bestand (1609-1621) deed het veer tijdelijk opbloeien, maar de hervatting van de oorlogshandelingen maakte hier weer een einde aan.
De Vrede van Munster van 1648 bracht voor langere tijd rust en luidde de grote bloei van Lamgatse veer in. Dat de belangrijkste postroute tussen Holland en Antwerpen de Mark bij Lamgat passeerde, speelde hierbij een cruciale rol. De benaming Oude Antwerpsepostbaan herinnert hier nog aan.
Rond 1800 koos het doorgaande verkeer in toenemende mate voor een oostelijker route via het Nieuwe Veer bij Terheijden. Het Lamgatse veer was nog slechts voor het lokale verkeer van belang. In 1885 werd het veer vervangen door een brug over de Mark.
Het veer kwam nog even terug, toen het terugtrekkende Duitse leger in 1944 de brug opblies. In de eerste jaren ging het overzetten nog op zeer primitieve wijze, met een gevonden bootje, eigenlijk niet meer dan een platte bak. Hoewel de veiligheid van de passagiers - dagelijks werden wel zo’n 200 mensen overgezet - in het geding was, duurde het nog tot 1952 voordat er een tweedehands veerpontje werd aangeschaft.
Door normalisering en kanalisatie eind jaren 1960 werd de Mark bij Lamgat van 30 naar 60 meter verbreed en nam de stroming aanzienlijk toe. Het bestaande pontje was niet geschikt voor deze veranderde omstandigheden. Veerman Dirk van Engelen voer eind 1968 voor het laatst heen en weer. Een nieuwe pont is er nooit gekomen.
Het zou vervolgens nog zeventien jaar duren, voordat het Lamgat weer een verbinding over de Mark kreeg: gefinancierd door Rijk, Provincie en de gemeenten Hoeven en Zevenbergen kwam er een fietsbrug die in mei 1985 feestelijk werd geopend.
L.S.
Ik ben een nazaat van de veerman van het Lamgatseveer die het langst het veer heeft gepacht en het laatste veerhuis heeft gebouwd.Naast de reeds beschikbare info van Heemkunde Kring De Honderd Hoeven (een pluim voor de hoge kwaliteit!) zoek ik voor mijn sociaal-economisch onderzoek aanvullende info en eventuele anekdotes van mensen die ook op enigerlei wijze gerelateerd zijn aan het veer. Bij voorbaat dank voor uw reacties.
Paul Huismans, namens BHIC
bhiczei op 8 maart 2012 om 08:39
Beste mijnheer of mevrouw Spitters,
Wat leuk om nog een nazaat tegen te komen! Misschien heeft u zelf ook nog herinneringen of anekdotes over het veer of de veerman, die u met ons wilt delen. Dat wil nog wel eens reacties van andere bezoekers van de website opleveren. U kunt verhalen en/of foto's insturen via onze <a href="http://www.bhic.nl/index.php?id=11640" target="_blank">website</a>.
drs W. Blok
zei op 18 september 2013 om 21:12
ONA Dordrecht 584, 21-07-1692 Lijsabeth Block, geboortigh van Oosterhout, wonende te Dordrecht, eist geld van Cornelis Hendricksz Coorncooper, veerman op het veer van 't Lamsgat, die haar 'beswangert' heeft. Zij bevalt 15-10-1692 van een zoon, Cornelis, en is dan waarschijnlijk getrouwd met Cornelis. Wie weet er meer over dit echtpaar. Had het veer ook verbindingen over water met Dordrecht ?
Paul Huismans, namens BHIC
bhiczei op 19 september 2013 om 16:08
Beste mijnheer of mevrouw Blok,
J.C. Manniën en W.C.M. van Oosterhout schreven in het Jaarboek van de Heemkundekring De Honderd Hoeven 4(1988) een uitgebreid artikel over het Lamgatseveer en het Bloemendaalse Veer. Daaruit blijkt niet van het bestaan van een directe veerverbinding met Dordrecht. Naar die stad voer men vanuit Zevenbergen en Oudenbosch. Het traject van de wagendienst van Antwerpen naar Zevenbergen liep wel via het Lamgatseveer.
De naam Cornelis Hendricksz Coorncooper wordt niet genoemd in de lijst van veerlieden bij dit artikel, maar de gegevens van eind 17e eeuw zijn ook niet compleet. Bovendien kende het veer tussen 1654 en 1825 twee veerlieden: een pachtte van de heer of vrouwe van Zevenbergen, de andere van de markiez(in) van Bergen op Zoom. De lijst bevat alleen de laatste categorie. Dus Cornelis kan best tot de pachters van de "overkant" behoord hebben.
David Ross
zei op 19 september 2013 om 19:39
Wordt in het artikel in het Jaarboek van de Heemkundekring De Honderd Hoeven 4(1988)ook gesproken over de verdedigingswerkjes die in de nabijheid van het Lamgatseveer lagen? Dit veer was in 1747 een belangrijke verbinding naar het noorden en werd toen beschermd door een kleine redoute. Na de Belgische opstand van 1830 werden er bij het veer nieuwe verdedigingswerkjes aangelegd. Van beide perioden zijn nog tekeningen bekend. Maar een echt verhaal hierover mis ik nog.
Paul Huismans, namens BHIC
bhiczei op 20 september 2013 om 08:06
@ David. Inderdaad wordt deze redoute vermeld in het Jaarboek. Hij werd - vermoedelijk in de eerste helft van de 17e eeuw - aangelegd aan de zuidzijde van de Mark. Restanten ervan zouden tot in de 20e eeuw zichtbaar zijn geweest. De redoute stond bekend onder de naam Wolvenschans. Van de negentiende-eeuwse werken heb ik niets gelezen in dit artikel.
Als u informatie heeft over deze verdedigingswerken, dan zullen we een verhaal daarover van uw hand graag plaatsen op deze website!
Frans Withagen, mede-redactielid van de uitgaven van de Heemkundekring De Honderd Hoeven
zei op 5 oktober 2013 om 13:00
L.S.
Naast het artikel over het Lamgatsveer in jaarboek 4 van de heemkundekring "De Honderd Hoeven" is in het jubileumjaarboek no. 25 een artikel verschenen over het Veerhuis nabij het Lamgatsveer. Aan de Hoevense zijde ten zuiden van de rivier de Mark lagen van oost naar west gezien achtereenvolgens de veerschans, het veerdam en het Veerhuis.Op blz. 224-236 wordt de bewonings- en eigendomsgeschiedenis van het Veerhuis beschreven.
Paul Huismans (namens BHIC)
zei op 7 oktober 2013 om 07:52
@ Frans. Hartelijk dank voor deze aanvulling.
Wim Kannekens
zei op 23 oktober 2017 om 13:52
Frans Withagen , ik ben geinterresseert in het wel en wee rond het Lamgatseveer.
Mijn vader is daar sluismeester geweest , op het in de zestigerjaren afgebroken sluisje aan het Nollekenssas sas . En ik heb daar mijn jeugdjaren doorgebracht . Zijn er boekwerkjes te verkrijgen van dit gebeuren.. Tot nu toe wist ik hier niks van terwijl het toch een hoge mate van interesse bij mij heeft.( overigens woon ik nu in België )
Marilou Nillesen
bhiczei op 24 oktober 2017 om 08:49
Hallo Wim, aangezien het alweer een paar jaar geleden is, dat Frans dit berichtje hier plaatste, zal ik hem even (achter de schermen) een mailtje sturen en hem wijzen op jouw reactie. Hopelijk volgt er dan snel meer informatie.
Het veer heeft veel te lijden gehad van de Tachtigjarige Oorlog, toen de streek decennialang geteisterd werd door het krijgsgeweld. De rust van het Twaalfjarig Bestand (1609-1621) deed het veer tijdelijk opbloeien, maar de hervatting van de oorlogshandelingen maakte hier weer een einde aan.
De Vrede van Munster van 1648 bracht voor langere tijd rust en luidde de grote bloei van Lamgatse veer in. Dat de belangrijkste postroute tussen Holland en Antwerpen de Mark bij Lamgat passeerde, speelde hierbij een cruciale rol. De benaming Oude Antwerpsepostbaan herinnert hier nog aan.
Het veer kwam nog even terug, toen het terugtrekkende Duitse leger in 1944 de brug opblies. In de eerste jaren ging het overzetten nog op zeer primitieve wijze, met een gevonden bootje, eigenlijk niet meer dan een platte bak. Hoewel de veiligheid van de passagiers - dagelijks werden wel zo’n 200 mensen overgezet - in het geding was, duurde het nog tot 1952 voordat er een tweedehands veerpontje werd aangeschaft.
Door normalisering en kanalisatie eind jaren 1960 werd de Mark bij Lamgat van 30 naar 60 meter verbreed en nam de stroming aanzienlijk toe. Het bestaande pontje was niet geschikt voor deze veranderde omstandigheden. Veerman Dirk van Engelen voer eind 1968 voor het laatst heen en weer. Een nieuwe pont is er nooit gekomen.
