Dat waren zeker gebeurtenissen om te onthouden als kind, denk ik. Leuk verhaal Karel!

ik zelf heb er als kind ook bijgestaan omdat mijn vader tien de post ook aanwezig was die dag.
in zijn neven functie als verslaggever van het brabants dagblad en de boxmeerse krant, tot op het bod nat kwam hij die avond thuis . nadat hij zich had opgeknapt ging het terug naar cafe niet thijssen waar nog tot laat in de nacht werd nagekaart ( gedronken) wederom kwam hij door nat thuis om de de zeer ongelukkig ren hendrix en mede brandweer gasten mijn vader en enkele andere figuren uit het dorp natgespoten hadden.
dus met de val van henrix viel het nogal mee!!!!!
met vriendelijke groeten
karel jansen
steenstraat 32 a
5831je
boxmeer

Bedankt Peter, voor je zeer levendige verhaal. Ik begrijp dat er een echte strijd is geleverd. Is het toch nog goed afgelopen met de Vierlingsbeekse brandweerman en trouwens ook met de verhoudingen tussen Vierlingsbeek en Venray?
Met vriendelijke groeten,

Ik denk dat het eind jaren vijftig is geweest, dat deze foto is gemaakt. De betreffende grenspaal van Vredepeel/Westerbeek lag in Vierlingsbeek. De toenmalige gemeente Vierlingsbeek strekte zich uit tot de genoemde dorpen.
Op een zomeravond ging de sirene, niet ten teken van brand, maar om het Vierlingsbeekse brandweerkorps op te roepen, want het korps uit Venray kwam naar Vierlingsbeek om de betwiste grenspaal op te halen. Dat gebeurde natuurlijk niet zonder slag of stoot. Op het Vrijthofplein werd driftig tussen beide korpsen "gevochten", misschien met een knipoog. Maar toen een Vierlingsbeekse brandweerman, schoenmaker Fren Hendrix gewond raakte, werd het minder vriendelijk. De achterdeur van de bus waarmee de mensen uit Venray waren gekomen werd opengegooid en de bus werd met een van de brandslangen hevig "onder vuur" genomen.
Uiteindelijk werd de grenspaal, die opgeborgen lag in het cachot onder het gemeentehuis door de Venraynaren "veroverd" en moest burgemeester Van Heusden met tranen in de ogen afstand doen van de grenspaal.