Dit herken ik heel goed want mijn man en ik hebben daar 54 jaar een garage, taxibedrijf en benzinepomp gehad. Nu runt onze zoon Jan van de Camp daar zijn automobielbedrijf.
Mijn man was 22 en ik 18 jaar toen we begonnen. Eerst op de Maasdijk en van 1969 zat ons bedrijf in het pand dat je op de foto ziet. Het was een prachtige tijd. We zijn groot geworden door klein te blijven, zeiden we altijd. Mensen uit Megen maar ook wijde omgeving kwamen naar de garage vanwege de goede mond-tot-mondreclame. Mijn man was een heel goede monteur die eerst wilde weten wat de oorzaak was, voordat hij iets repareerde. Daardoor leverde hij heel goed werk en dat deed zich snel de ronde.
In de beginjaren reden we zelf de taxi, samen met mijn schoonvader, maar toen we voor de instelling de Korf in Megen zijn gaan rijden, zijn er ook chauffeurs bijgekomen. De fietsen tegen de muur zijn van de chauffeurs en de begeleiders van de kinderen van de Korf. Dan vertrokken ze samen vanaf onze garage. Toen het ziekenvervoer erbij kwam hadden we een man of 10, 12 in dienst.
Ons bedrijf deed vaak net dat stapje meer voor klanten. Een ritje naar het ziekenhuis betekende dat je ook zorgde voor een rolstoel als dat nodig was en dat je wachtte totdat de persoon weer klaar was. Ik heb het vaak genoeg meegemaakt dat de meneer of mevrouw die naar de dokter moest me mee naar binnen vroeg. "Anders weet ik dadelijk maar de helft van wat de dokter heeft gezegd dus ga maar mee naar binnen", zeiden ze dan. Dat deed ik dan en ik heb ook nooit dat vertrouwen dat er op zo'n moment in je wordt gesteld, beschaamd. Dat zorgde ook voor heel mooie contacten. Die contacten met de mensen, die mis ik nog steeds. Ik vond het heel lastig om het bedrijf over te doen, ook al is het op je eigen zoon. Het is dan niet meer jouw bedrijf, je hebt niet meer dat dagelijks contact met iedereen; dat heb ik heel erg lastig gevonden.
Mijn man en ik waren heel jong toen we begonnen, we sprongen in een diep gat maar het was fantastisch. Tijd voor vakantie hadden we nauwelijks: in 1972 gingen we een weekje naar Italie en dat was onze eerste vakantie sinds 1960. Daarna kochten we een caravan in de buurt zodat we in het weekend een dagje weg konden. Hard werken maar prachtig: ik zou het zo weer doen omdat ik er met 100 maar wel met 200 procent van heb genoten.
Het is nu wel een heel andere tijd, met veel meer regels en wetgeving. Daarom zijn we in 1994 ook gestopt met de pomp. Daar kwam gewoon teveel bij kijken. Maar voor de rest heb ik alleen maar warme herinneringen.