Daartoe ga ik een poging wagen. Wie weet. Dank voor de link.

Klinkt heel bijzonder, Gerry! Als je een poging wil wagen, hier vind ik de gegevens van De Riethoeve:
https://www.bezoekdemaashorst.nl/locaties/2432948529/cafe-zaal-de-riethoeve

Veel succes!

Mijn schoonmoeder kocht de vitrinekast die destijds achter de bar stond. Hierin stonden de borrelglaasjes. Nu staat deze kast in Goirle bij mij thuis. Zou het niet leuk zijn dat deze grenen vitrine kast weer ‘thuiskomt’??

zie ook https://www.facebook.com/vorstenboschNET/posts/1177951365655827

Dank voor je reactie Sophie, leuk om te lezen dat ook jij mooie herinneringen hebt aan Snoepjesoma! Deze langgevelboerderij kent duidelijk een aardig lange en levendige geschiedenis.

Dit is het huis waar mijn oma (Dieneke Verhoeven) is opgegroeid. Toen ik een kind was woonde mijn overgrootmoeder, die we snoepjesoma noemde, en haar dochter (Tante Riek) daar. Snoepjeoma noemde we haar omdat we altijd snoepjes mochten uitkiezen in het winkeltje. Ze had suikerziekte en mocht zelf geen snoepjes maar ze stopte er altijd een paar in haar schort. Ze lachte dan guitig en deed haar vinger voor haar mond als teken dat we het niet mochten verklappen. Mijn moeder Tonny de Bruijn-Ottenheim ging iedere week Omaatjes haar doen. Ik ging als kind dan ook graag mee. Het was er altijd gezellig.
Ome Geert heeft hierboven al het een en ander beschreven. Maar recht tegenover de deur van het winkeltje aan de andere kant van de gang had je ook nog de zitkamer met een bedstee waar we als kinderen graag in klommen.

Als kleinzoon van Nilliske en Tonia Verhoeven heb ik uiteraard veel herinneringen aan deze tot café en winkel omgebouwde boerderij. Wij gingen graag (opa was vrij jong overleden) heel graag naar snoepjes oma (mijn kinderen noemde haar ook schaapjes oma). Ik heb heel lang tot eind 1973 op vrijdag avond en zaterdag overdag geholpen met het opmaken van de rekeningen van de winkel, want het was gebruikelijk alles op de pof te kopen. Ook toen ik al in Tilburg studeerde bleef ik helpen.
Ook in het café heb ik op drukke dagen (kermis) geholpen, maar het was niet echt mijn ding. Bekende namen waren "de flauwe bocht" en " het oude centrum" Er staat mij ook iets bij van :de schaapskooi", maar dat weet ik niet zeker.

De ingang van het café was op de hoek, met 2 ramen aan de voorkant van het gebouw en 2 aan de zijkant. Achter de toog was inderdaad een slaapkamer.
Aan de voorkant was nog een deur nl de ingang van de winkel. Achter de toonbank van de winkel was ook een slaapkamer. achter de winkel was een hal. met een deur naar het café, een deur naar de kelder, een deur naar de woonkeuken en een deur naar de stal en de bakkerij. In de bakkerij werd kennelijk in het verleden brood gebakken. in de stal was een WC (eerst een ouderwerdse poepdoos, later zelfs 2 WC's o.a. voor de vrouwelijke café-bezoekers.) Van de stal kon je nog naar de deel.
En een de keuken was er een deur naar de opkamer (kamertje boven de kelder.
Van die opkamer en van de deel kon je op de zolder komen, voor ons als kinderen een (vanwege instortingsgevaar verboden) speelterrein
Buiten was er een grote groenten-, bessentuin en een boomgaard
Als kind kwamen we daar graag.
In 1987 overleed mijn oma. Een paar jaar later is het huis verkocht (het brandde daarna vrij snel af) en tante Riek verhuisde naar een nieuwe woning in Vorstenbosch.

Op de website van Vorstenbosch: www.vorstenbosch-info.nl onder de tab oud vorstenbosch, Lendersgat 1 kan meer info worden verkregen

Toen ik kind was, ging ik regelmatig met mijn beste vriendin en haar ouders mee naar haar oma. Omaatje Verhoeven in Vorstenbosch. Ik herinner me haar nog goed als klein, vriendelijk en mollig vrouwtje met altijd een schort voor. Als wij kwamen nam oma ons mee achter de bar naar het snoepwinkeltje en mochten we een paar snoepjes uitzoeken of we kregen er een paar. Als kind vonden wij dat natuurlijk heerlijk.
Tante Riek was daar niet zo blij mee. Zij was meer de strenge tante...
Nadat het café overgenomen was, ben ik er met mijn ouders, broers, zussen en hun gezinnen nog eens geweest om er het jubileum van onze ouders te vieren. Hiervoor hadden we eten en oud-hollandse spellen besproken. Goed, lekker en uitgebreid eten en erg leuke spelletjes. Het bijzondere aan de avond was dat er vóór in het café een vrijgezellenfeestje gaande was met een erg leuke en luidruchtige act, waardoor mijn vader en later ook de overige mannen uit ons gezelschap daar te vinden waren. De stripact sloeg erg aan...

Herinneringen van een ex-buurtbewoner aan de eerste jaren na de oorlog
De boerderij had volgens mij de volgende indeling: café met daar langs een kruidenierswinkeltje en daarachter de keuken. Alles met een zeer eenvoudige inrichting. Het achterhuis was een normale boerderij met stal en deel. De vloer was zoals toen heel gebruikelijk van leem. Het urinoir van het café stond buiten. De boerderij stond eerst niet op de hoek, er stond nog een Jonkerboerderij langs. Deze is later afgebroken met het verleggen van de weg. De eigenaar was Cornelis (Nillis) Verhoeven, overleden 20-08-1955 te Vorstenbosch. Het café en winkel werden gerund door zijn vrouw Tonia en dochter Riek. Het winkeltje was zoals toen gebruikelijk kleinschalig. Er was weinig verpakt en het meeste moest gewogen worden op de weegschaal die op de toonbank stond. Uiteraard geen kassa, maar met potlood op een stukje papier werd het verschuldigde bedrag berekend. Wij als kinderen gingen daar graag boodschappen doen, want we kregen dan altijd toffees (snoepjes) en thuis kregen wij die niet zo vaak. Als de winkel zondags gesloten was, kon je altijd achterom en werd je geholpen. Het café stond later bekend als “drie voor een gulden”.

Kijk naar toen
Cafe Verhoeven op de hoek Lendergat waar mevr. Verhoeven achter de bar stond’
Het cafe was in de jaren ‘65 –‘ 67 een geliefde plek voor jongeren. Het bier koste in die tijd 50 ct, maar bij Verhoeven kreeg je 3 biertjes voor 1 gulden, zodat het al snel de naam kreeg van “3 voor een gulden”
Het was in die tijd de gewoonte om te pendelen tussen Moeke Peerenboom Volkel , naar 3 voor een gulden en dan naar Cheval Noir Vorstenbosch, waar Mari van Driel (overleden) in een open koets plaatjes zat te draaien. Ook werd er vaak in een oude omgebouwde ziekenwagen (kan ook lijkwagen zijn geweest) heen en weer gependeld. De bezoekers kwamen uit Nijmegen, Arnhem, Veenendaal enz.
Bij“’3 voor een gulden” mochten we meestal zelf de biertjes tappen, waar er niet 3 of 6 werden besteld maar een heel blad.
Het cafe bestond uit 2 ramen links en 2 rechts naast de voordeur, je viel met de deur in de bar, waarin een planken vloer lag. Het cafe was niet groot, achter de bar was een slaapkamer met een tweepersoons bed waarop sigaretten en spelkaarten met dames erop die weinig kleding aan hadden. Deze werden onder de bar verkocht.
In het cafe stond een jukebox gevuld met muziek van die tijd.
Ik weet nog dat een keer Jos ter Horst op een gegeven moment met zijn scooter zo het cafe kwam binnen rijden. Ook Jan Brugmans stond wel eens op de bar om zijn vinger zogenaamd in het gat van de houten tap., en hij maar trekken om de vinger er uit te krijgen, dat waren leuke annekdotes
De deur naast de cafe ramen die waren van het kruideniers winkeltje voor de eerste levensbehoeften. Zichtbaar in de winkel waren de grote DE koffie en thee trommels (in rood –geel-zwart)
De dames konden op stal naar het toilet waar geen licht brandde, maar meestal ging er een dame mee omdat deze de deur op een spleet moest houden.
De mannen moesten buiten plassen, naast de boom links van het cafe stond betonnen zuil.

Ik ben er vaak geweest, samen met ons vrouw en Hans en Anja Donkers.
Ik denk rond 1983 tot dat Riek Verhoeven er uit ging.
En als oma Tonia naar bed ging, dan kregen de klanten allemaal un pilske van oma.
We hebben er veul skik gehad.

Nee die Heette Riek oftewel zwarte Riek, haar moeder was Tonia en die woonden bij haar in evenals de broer van Tonia, , Vroeger was het een winkeltje en een woongedeelte en een cafe.
Drie voor een gulden noemde ze die cafe .

De eigenaresse hete Riet