Ons vaoder zei vroeger vaak: "As ge mi oewe èèremoei ginne raod wit, dan bende 't nie wèrd dè ge 'm hed."
Dit getuigde ook in zijn vindingrijkheid met Sinterklaas.
Mijn oudste broer kreeg op 6 december een groen kruiwagentje, daarmee hielp hij vader op het land. Maar zoals kinderen zijn, na een half jaar is de lol er wel af. En in de oktobermaand was het kreugentje verdwenen. Tot Sinterklaas, toen kreeg mijn op een na oudste broer een rood kreugentje. En 'n paar jaar later kreeg ik een blauw kreugentje. Mijn oudste broer wist wel dat het om het zelfde kreugentje ging want, vertelde hij later er zat een deuk in die hij erin gereden had.
Later toen we niet meer in de goedheiligman geloofden, Breiden ons moeke elke avond geitenwollen sokken, die we dan met Sinterklaas kregen.
Daar was ik toen niet zo blij mee maar nu, meer dan 50 jaar later, doe ik met veel liefde voor moeder, met koud weer de sokken aan. Het geeft me niet alleen warme voeten maar ook warme herinneringen aan een mooie tijd...