Reageer op dit verhaal

Heb je al een account? Log in met je gegevens.

Heb je nog geen account? Plaats zonder inloggen, of Registreer een account

Help spam voorkomen en los de volgende som op:
Geef mij een andere som.

Reacties (5)

Rini de Groot. zei op 9 november 2022 om 22:56
Had eens de nachtwacht, klinkt raar, maar de munitie s' nachts te bewaken, werd moe en viel in slaap gezeten op het trapje van het bekende houtenwachthuisje.
Werd wakker van de aankomst van de wachtcommandant.
Zij lieten hun aankomst altijd wel horen, bij hun zat ook de schrik, wij hielden wacht met en scherp geladen geweer.
Rini. zei op 30 januari 2017 om 20:53
Adri, ook ik was gelegerd in Oirschot,
wij stonden met de voertuigen paraat opgesteld tussen onze barakken
(‘56- ’57) om te vertrekken naar Hongarije, tijdens die opstand.
En moest wachtlopen, doch nu kregen we extra rust om te slapen,
in tegenstelling bij het normale, Wachtlopen.
Wat een kapsel draag jij toch, dat dat mocht !
Na afloop van een oefening naar ontbrekende patronen, uren zoeken,
misschien had hem de wachtmeester hem wel in zijn zakken.
Marilou Nillesen
Marilou Nillesen bhic zei op 2 februari 2015 om 20:44
Prachtig verhaal, Adri, en wat een mooie afsluiting. Een bijzondere (en eerlijke) manier om naar de Koude Oorlog te kijken ;-)
Henri Boon zei op 30 januari 2015 om 17:22
Hay Adri, ik heb natuurlijk ook met een uzi mogen spelen. Ik had een vriendinnetje wiens vader beroeps was en die thuis de 9mm patronen voor het opscheppen had. Die hulzen hadden 'oxo' op de rand ingedrukt en dat was de gebruikelijke patroon in de tijd bij de landmacht. Op de schietbaan in Den Bosch (lunetten kazerne) werden de kogels op een grote tafel zorgvuldig geteld en per 42stuks in een magezijn geklikt. Iedere bolle moest tekenen voor ontvangst van 42 kogels in een houder, daarna kreeg je een baan aangewezen en daar moest je dan eerst 10 kogels schot na schot in een roos (25m?) proberen te schieten. D'r was daar een alwetende korporaal die schreeuwde hoe le moest liggen enz. Na de eerste ronde was het even stil en in die tijd klikte ik een extra kogel in m'n magazijn en bij ronde 2 schoot ik die in de roos van m'n buurman.
Na ronde 3 (in korte series automatisch mitrailleren) waren alle uzi's leeg en werden de lege hulzen verzameld én geteld. O, wat een plezier om die stumpers met één huls teveel te zien zitten! Dit kon niet! Te weinig kwam vaak voor en werd dan door een foulieer rondje gevolgd, (en dàt vonden ze leuk) maar te véél! Wat nu!! M'n buurman (goede schutter) kon niet verklaren waarom er 43 gaten in z'n roos zaten en werd afgevoerd! Wij kregen de rest van de dag vrij!
Leuk hé, effe zieken?
Rini de Groot. zei op 29 januari 2015 om 21:07
Adri, ik kan er over mee praten.
Moeke zei altijd tegen ons: go mee, go mee, dan kan je er over mee praten.
maar ik moest destijds in Militaire dienst.
Ik was van 56-4 in die tijd heerste de kinderverlamming,
ondanks we geen kind waren ging men voorzichtig met ons om, zonder nacht oefeningen.
Maar ook geen AP (Avond permissie) en was het iedere avond om 10 uur gekleed
vóór het bed of naakt onder de dekens.
Ook ik heb wacht gelopen, jammer genoeg niets genoteerd.
De exercitie vond ik prachtig vooral het geluid,
wij hadden nog hoefijzers onder de hak van de schoen zitten.
Toch ga ik er een verhaal over schrijven, met de herinneringen
die ik nog heb de rest komt automatisch.
Ken jij dat stuk: Onder de wapenen, door Jos Ghysen uit Hasselt, beluister maar eens.