Reacties (17)

Wim van Diepenbeek zei op 30 april 2024 om 13:48

Marilou,
Er was ook nog een belangrijke factor voor de beslotenheid: de boerengemeenschap was (toen nog) laag opgeleid; de gezinnen waren groot, er was nog weinig mechanisatie, er moest dag in-dag uit met velen hard gewerkt worden. Kort gezegd: ze hadden genoeg aan zichzelf.
Wie hadden er tweede helft vijftiger jaren al een T.V.? De pastoor wel. En dan misschien al een paar onderwijzers, en winkeliers-middenstanders in het dorp. In onze boerengemeenschap ten noorden van het dorp had nog maar 1 boer een t.v.
De zuidkant kende ik minder.
De schokgolf van begin jaren 60 die alles in beweging zette moest nog komen..

Marilou Nillesen bhic zei op 29 april 2024 om 22:19

Daar zeg je wat, Wim. Misschien was het daardoor ook makkelijker te 'negeren' omdat er weinig direct aan herinnerde. Nu je dat zegt over die tv's: was jij (of je familie) één van de gelukkigen die daarover beschikte?

Wim van Diepenbeek zei op 29 april 2024 om 17:04

Marilou,
De cultuur was er een van beslotenheid: voorvallen en problemen werden nauwelijks besproken, het leven ging verder.
Maar voor zo'n ongeluk telt ook mee dat "de media" nog niet bestonden. Er was alleen de radio en " Het Huisgezin, R.K. Dagblad voor Noord-Brabant". De eerste t.v.' s verschenen rond '58, met hooguit 2 of 3 in heel Venhorst.

Marilou Nillesen bhic zei op 29 april 2024 om 09:08

Dag Wim, bedankt voor je mooie aanvulling. Het blijft bijzonder (voor mij) om te merken dat er over zulke ingrijpende gebeurtenissen toch zo weinig werd gesproken. Daar werd duidelijk op een andere manier mee omgegaan dan dat we nu gewend zijn. Daarom extra fijn dat jij nu beschrijft hoe dat is gegaan, zodat we daar toch wat meer van meekrijgen (want juist deze persoonlijke verhalen zijn te belangrijk om ze verloren te laten gaan).

Wim van Diepenbeek zei op 28 april 2024 om 23:39

Dag Marilou,
Onze hele gezin was al binnen geroepen voor het avondeten, behalve ik dan, ik was de enige die nog buiten was. Mijn oudere broers sprongen op de fiets richting inslagplaats van het wrak, dat was in een weiland voorbij de boerdeij van de Fam. Fransen; wij zagen al vlug de militaire wagens van het vliegveld komen aan stuiven, letterlijk ook want het was nog allemaal zandweg. Na de eerste dagen werd er niet veel meer over gesproken, voor zo ver ik me als klein mènneke nog kan herinneren, en later in de loop der jaren ook niet meer.....

Marilou Nillesen bhic zei op 28 april 2024 om 12:08

Dat kan ik me voorstellen, Wim. Was het wel iets waar je over kon praten met je ouders (of met anderen)?

Wim van Diepenbeek zei op 24 april 2024 om 21:50

Ik was als jongetje van bijna 5 getuige van het in de lucht ontploffen van de straaljager; wij woonden op Noordstraat 21 in Venhorst. Twee straaljagers kwamen als dua aan om te gaan landen op Volkel. Het noodlottige vliegtuig ontplofte eerst met een kleine ontploffing en daarna met een gigantische: een grote vuurbal van rood en zwart. Staat in mijn geheugen gegrift.

Marilou Nillesen bhic zei op 3 januari 2022 om 08:53

Daar kan ik me alles bij voorstellen. Misschien dat je het als kind anders hebt gezien maar het klinkt toch wel als een wijs besluit van je ouders...

J zei op 2 januari 2022 om 14:38

De dag van het ongeval mocht ik van mijn ouders niet gaan kijken ivm
mogelijkheid dat de piloot ook was verongelukt en de zeer dichte mist.
weinig tot nagenoeg geen zicht

Marilou Nillesen bhic zei op 2 januari 2022 om 14:10

Dat mag dan nog een wonder heten, Jan, dat er geen gewonden zijn gevallen. Fijn dat je je herinnering hier hebt gedeeld.

Marilou Nillesen bhic zei op 2 januari 2022 om 14:10

Dat mag dan nog een wonder heten, Jan, dat er geen gewonden zijn gevallen. Fijn dat je je herinnering hier hebt gedeeld.

Jan Delisse zei op 31 december 2021 om 16:22

Ik was wel in de buurt het was toen zeer dichte mist. Zoals ik me herinner minder als 50 meter zicht.
De volgende dag heb ik gezien waar het toestel de eerste keer de grond raakte en daarna opstuitende en ongeveer 100 meter verder in de grond had geboord en vernield was
Dit alles schat ík ongeveer 50 meter achter een woonhuis
Wat ik me bovenal herinner is de afstand tot het woonhuis zo dicht bij.
Geen persoonlijk letsel en ook niet aan het woonhuis

Mariët Bruggeman bhic zei op 31 december 2021 om 14:42

Wat moet dat een indruk op je gemaakt hebben Jan! Heb je van de crash zélf ook nog wat meegekregen, of was je toen daar niet in de buurt?

Jan Delisse zei op 27 december 2021 om 22:20

Ik heb het vernielde vliegtuig zien liggen toen men bezig was met opruimen


Plaats ongeval Veghelsedijk Erp in weiland geschat 50 meter van een woonhuis

Gerard H.A.A. de Bie zei op 19 juli 2015 om 21:30

Beste Toon,
Goed dat je reageert.
Ik ben er van uit gegaan dat de krantenberichten uit die tijd kloppen.
Ik heb niets zelf verzonnen, mocht je dat suggereren!!
2 foto's komen ook van artikelen over dit gebeuren. 1 foto is aangeleverd door 'n BHIC - medewerker. Dit voor alle duidelijkheid.
Maar Toon jij weet heel veel & hebt heel veel over deze materie ! Wat let je om deze site te verrijken met je kennis van zaken met 'n verhaal. Ben altijd benieuwd.

Marilou Nillesen bhic zei op 4 juni 2015 om 11:16

@Gerard: Bedankt voor je bijdrage! Je verhaal geeft weer een extra dimensie aan onze herinneringen aan 1953. Naast alle ellende van de watersnoodramp ging er dus nog meer mis dat jaar...

@Toon: Dank voor je reactie. Mogelijk heb je een juiste foto die we erbij kunnen plaatsen?

Toon van de Wetering zei op 3 juni 2015 om 19:54

Als je al een verhaal verteld, doe het dan goed. In de "Wanmeule" van heemkunde Boekel staat het verhaal afgedrukt met de bevindingen van de onderzoekscommissie. Ik heb dat verhaal op papier gezet met medewerking van Documentatiegroep Volkel en Traditiekamer Typhoon gevestigd op vliegbasis Volkel. Als je dan een foto plaatst van een ander vliegveld is dat zeker ook een ander squadron en niet het 311 squadron zoals de PP-1 was van Volkel. De andere foto is ook van het 311 squadron maar die zijn op die dag bniet verongelukt dat waren toestellen van vliegbasis Eindhoven, die verloren er ik dacht 14 op die dag.