Bijzonder filmpje, Gerard! Wat een mooie aanvulling, dank voor het delen van het linkje.

8 mm-filmpje op YouTube gemaakt tijdens / van de 75ste verjaardag Van Hanna ( dan inmiddels door hertrouw ) Selten - Bongers, op 13 mei 1974.
https://www.youtube.com/watch?v=TXpxeeoK-r8&feature=youtu.be&fbclid=IwAR23beFUQUjw3OlZZtXEnp_1_hJNen9OkegRqroq8XFivE9xwy7AxCNnYTw

Heel mooi Gerard, dat je de tekst van het bidprentje van Johanna Maria van den Boom, alias Hanna Bongers, hebt weergegeven! Heel goed dat haar levensloop hier is vastgelegd.

Als Boekelse moeders nog mooie herinneringen aan haar hebben, deel deze met ons lezers!

<img src="/media/boekel__bidprentje_hanna_bongers.jpg" title="Hanna Bongers" width="400" height="525" border="0"> Op bezoek bij Tonia van Kessel beter bekend als 'pastoorsmeid', kwam ik dit prentje tegen van Hanna Bongers met de volgende tekst :

Ter dankbare gedachtenis aan JOHANNA MARIA VAN DEN BOOM
weduwe van Wilhelmus Selten, eerder van Hendrikus Bongers en Marinus de Leest.
Geboren 13 mei 1899 in Zeeland en, gesterkt door het Sacrament der zieken, overleden 29 december 1981 in 't Bejaardencentrum St. Petrus in Boekel.

Zij was een vitale, sterke, opgewekte en goede vrouw en heeft een veelbewogen en zeer verdienstelijk leven gehad. In 1920 trouwde zij met Hendrikus Bongers met wie ze 21 jaar samen geleefd heeft. Hun huwelijk bleef kinderloos, wat zij heel erg vond. In 1942 trouwde zij opnieuw, met Marinus de Leest. Na 15 jaar stierf ook hij. In 1964 trouwde zij voor de 3e maal, met Willem Selten. Met hem vooral heeft zij veel meegemaakt, vooral omdat hij geestelijk ziek werd. Hij moest worden opgenomen in Huize Padua, waar zij hem vele maanden dagelijks bezocht. In 1971 overleed ook hij. Ik geloof dat haar behoefte om voor iemand te kunnen zorgen bij alles in haar leven meegespeeld heeft. Dit blijkt ook in ander opzicht. Zo nam zij in 1944 een baby van 14 dagen in haar huis op, waarvan de ouders bij een bombardement om het leven gekomen waren. Dat kind heeft zij altijd met echte moederliefde omringd. Anny bleef ook bij haar tot ze in 1969 trouwde. Maar ook daarna bleven zij nauw met elkaar contact houden. En zij was erg blij als Anny en Jan haar iedere dinsdag kwamen opzoeken.

Toen haar eerste man vanwege een ongeluk zijn werk op de boerderij niet meer kon doen, ging zij een cursus volgen voor vroedvrouw. Die taak heeft zij ongeveer 30 jaar met grote toewijding en dikwijls onder barre omstandigheden verricht. En hoe de mensen haar hierom waardeerden en dankbaar waren, bleek toen zij haar 25-jarig jubilée vierde. Ze hebben haar toen een geweldige hulde gebracht,
met een zeer drukke receptie en zeer veel geschenken en bloemen. Hanna Bongers, want zo werd zij nog altijd genoemd naar haar eerste man, was de grote vertrouwenspersoon bij de moeders als zij een kind verwachtten. Ongeveer 3000 moeders heeft zij bij hun bevalling geholpen. Zo zal zij nog heel veel jaren in Boekel blijven voortleven.

Ook heeft zij meerdere malen pater de Leest, een broer van haar 2e man, gastvrijheid verleend als hij uit de missie op vakantie kwam. Na 't overlijden van haar laatste man in 1971 bleef zij alleen in haar huis wonen. Daar ontving zij vele bezoekers en kaarters, want men had graag met haar te doen; zij was gastvrij, opgewekt en kon 't mooi zeggen. Een tijd lang is zij ook nog penningmeesteres van de Bejaardenbond geweest. Maar langzaamaan begon haar gezondheid te verslechteren. Zij moest worden opgenomen in het ziekenhuis. Vandaar is zij op 31 december 1977 opgenomen in 't Bejaardencentrum. Zij had altijd gezegd dat zij in haar eigen huis wilde blijven, maar toen zij er eenmaal was, was zij er heel blij en gelukkig mee en dankbaar voor de goede verzorging die zij daar ontving. Het laatste jaar ging zij echter ook geestelijk achteruit wat de laatste tijd snel verergerde. En nu is zij plotseling en toch nog vrij onverwacht gestorven. Maar ik meen dat we mogen zeggen dat 't zo goed voor haar was, want 't leven had haar niets meer te bieden.

Heer geef haar Uw licht en Uw vrede !
Wij danken allen die hun meeleven toonden tijdens haar ziekte en bij haar overlijden. Speciaal dank aan hen die haar in 't Bejaardencentrum zo goed hebben verzorgd.
Anny en Jan
en familie Selten.