Theo,

Bij invoering van de B.S.is de (veel oudere) traditionele (doop)naamgeving door de B.S. overgenomen.

Als het kind vòòr zijn overlijden niet gedoopt was had het in principe gèèn doopnaam.

Ik ken geen voorbeelden van een geb. èn een overl. akte van naamloze kinderen.
Ook niet van kinderen die wel al een doopnaam hadden en voor de geboorte-aangifte overleden.
Lijkt me voor de B.S. ook niet zinvol maar ik weet niet wat de wetgeving hier voorschreef....

Er zijn talloze voorbeelden te vinden van kinderen die als doodgeboren worden aangegeven. Vraag is of ze echt doodgeboren zijn, of dat ze wel levend zijn geboren, maar voor de aangifte zijn overleden. Ofwel: zijn er overlijdensakten te vinden van kinderen die een voornaam hebben gekregen maar die slechts enkele uren oud zijn geworden?
In het door mij genoemde geval gaat het om een geboorteakte van een kind zonder voornaam en de overlijdensakte van hetzelfde kind eveneens dus zonder voornaam.

Theo,

bedoel je hier dat van dit ene kind zowel een geboorte-,als overlijdensakte werd opgemaakt?

In mijn voorbeelden worden doodgeboren kinderen willekeurig in geboorte/overlijdensakten geregistreerd.

Wellicht geldt dat voor kinderen die (eventjes) geleefd hebben beide akten dienen te worden opgemaakt.

Theo,

Ik heb voor me liggen een kopie van het trouwboek van mijn grootouders, daarin staat 18 november 1898 geboren Jacobus , ingeschreven als levenloos aangegeven. Ik denk dat wij te maken hebben enerzijds met de wettelijke verplichting opgelegd door de staat en anderzijds de religieuze opvatting van de mensen, misschien dat de vroedvrouw een nooddoop heeft gedaan (of het kind doodgeboren was of maar even heeft geleefd) het was voor de ouders dan in ieder geval de troost dat zij dan een engeltje in de hemel hadden.

vr. gr.
Gerard