Wat vervelend om te horen Kees, dat jouw herinneringen aan de Woelige stal niet goed zijn. Hopelijk was je verblijf ná de Woelige stal wel goed!

Ik heb zelf in de woelige stal gewoond 3 jaar ivm ziekte van ouders. Ik woonde daar oa met mijn gehandicapte broer Reinier. De Woelige stal roept bij mij hele slechte herinneringen op. Het was er echt niet fijn voor de bewoners. Ik ben later door de achoolondewijzeres daar weggehaald en mijn broer is toen naar de Augustinus stichting gegaan.

Ik heb daar een poosje gewoond in de Woelige stal.
De naam wa goed gekozen want heb zeer slechte herinneringen aan die tijd.
Als de ouders er waren was het personeel vriendelijk maar als ze weg waren .......

Hallo,
Ik heb op Facebook een groep aangemaakt voor mensen die hier hebben gewoond en gewerkt.
Ik vind het leuk jullie daar te ontmoeten.
https://www.facebook.com/groups/243698156067754/

Beste Cari en Trudi, ontzettend bedankt voor jullie persoonlijke herinneringen aan jullie verblijf in de Woelige Stal. Fijn om te lezen dat jullie het daar niet slecht hebben gehad en dat de zorg van mw. Meeuwsen goed was.

Jammer dat er weinig vermaak was, maar gelukkig konden jullie er samen nog wat van maken. Hopelijk zijn er nog meer meisjes die zich de verkleedpartijtjes of juist de vieze verse melk nog kunnen herinneren. Ik stuur jullie ook een e-mail, zodat jullie eventueel in contact kunnen komen met vroegere medebewoners...

Mijn zus en ik zijn daar tijdens de zomervakanties 3 weken geweest. Ik weet nog dat toen de eerste maanlanding op de radio was, dus 29 juli 1969. Er woonde permanent een oudere jongen met het syndroom van Down. De meeste kinderen tijdens de zomervakantie kwamen uit probleemgezinnen, zoals wij. Onze ouders waren gescheiden en onze moeder kon niet de hele zomervakantie vrij nemen. Wel kwam zij ieder weekend op bezoek. Ook zagen wij hoe het leger de pontons ging bouwen over het water voor de vierdaagse. Er was niet veel te doen voor ons. Je kon bij de boer helpen met aardbeien plukken, maar daar waren wij niet zo goed in. Tante had vaak een grote zinken teil gevuld met aalbessen en dan mocht je helpen met ritsen. We hadden het daar niet slecht, maar er was te weinig vertier. Je kon wel gratis naar een speeltuin als je vertelde dat je van de Woelige Stal kwam. Er werd dan medelijdend naar je gekeken, want eigenlijk vonden mensen het zielig. De verse emmer melk was echt smerig. De boer melkte waar je bij stond of de emmer stond al klaar. Hij veegde de schuim eraf en dan dronk je dat bij het eten. De dag erna was de melk zurig en moest je het gewoon drinken. De kleintjes kregen daarna een lollie. Als wij weer thuis waren, genoten we van de koude fles melk uit de koelkast. Als we gingen slapen in die grote meisjeszaal deden we verkleedpartijtjes met elkaars kleding. Dat moest zachtjes, want je mocht niet teveel geluid maken. Om een lang verhaal toch kort samen te vatten, Tante zorgde goed voor ons. Ze hield met iedereen rekening en het eten was goed. Iedereen hielp een handje mee en we hadden het er niet slecht. De broer van Tante was een rustige man met een mooie kamer. Wij vonden hem een beetje mysterieus. Hij zei nooit veel, maar was wel vriendelijk. In mijn herinnering als 10-jarige heb ik me er erg verveeld. Het spannendste was een windhoos over het terrein. Erg leuk om dit allemaal te lezen. Ik ga me steeds meer herinneren. Ik kijk al uit naar de rest van de verhalen.

Om nog even terug te komen op wat Yvon hier schreef, in onze tijd sliepen de meisjes helemaal boven op zolder in het witte huis en de jongens op de eerste verdieping. De schuur die ik op sommige foto's zie, was toen nog een schuur. Ik weet ook niet precies wanneer wij er kwamen, wel binnen welke periode. En die heb ik al benoemd. Mijn zus is van 1957 en ik van 1959, we waren beide nog erg jong.

Later ging Tante zich inderdaad meer richten op een specifieke doelgroep, in onze tijd was het een mengelmoes. We gingen inderdaad elke dag verse melk halen bij de boer, oh wat vonden wij dat vies. Tuinbonen doppen deden we ook. In de buurt was ern speeltuin met een open zwembad, nog zonder chloor. Ik zal mijn zus vragen om wat te schrijven, haar geheugen is erg goed.

Mijn zus en ik zijn hier een aantal jaar elke zomervakantie geweest. Dat was tussen 1965 en 1972. Onze moeder werkte fulltime en het was een soort logeerhuis voor ons. Ik weet niet veel meer van deze tijd. We noemden mw Meeusen "tante" . Ze had een jongen geadopteerd, hij was zwaar autistische en heette Huub. Er woonden inderdaad kinderen, de kinderen de Regt. Ook een zomer de kinderen van een schippersfamilie. Volgens mij fam Bakker. Wij, mijn zus Trudi en ik, werden de madammekes genoemd. We waren nogal nuffig? Ik heb nog meer verhalen, geen foto's.

Vandaag hebben we telefonisch contact gehad met de heer Jacobs, die in de jaren vijftig bij de kruisheren was aangesloten. Volgens hem is het witte gebouw de oorspronkelijke 'Hantert.' Aanvankelijk was dit een ambtswoning van de burgemeester, maar later werd dit gebruikt door nonnen en dus ook de kruisheren. In de jaren vijftig was er bovendien nog een boerenbedrijf van de familie Van Amstel gevestigd bij de Hantert. Pas in de jaren zeventig deed de Woelige Stal hier haar intrede.

Bedankt voor de prachtige foto's, Antoon! We gaan ze komende week op de website plaatsen, als dat van jou mag natuurlijk.

Begrijpelijk dat je heel erg benieuwd bent of dit het tehuis is waar jij zelf op hebt gezeten, Yvon. Hopelijk kunnen anderen uit Sint Agatha of omgeving je verder helpen om hier achter te komen...

Ben erg benieuwd of dit het zelfde kinder tehuis is waar ik heb gezetten was namelijk niet voor verstandelijk gehandicapten of mensen met beperkingen Ik zelf had deze niet maar herinner mij dat boven de slaapkamers waren en naast de tuin met appelbomen ging via die tuin achterlangs naar school zat ook een varkensveehouder vlak naast het tehuis dus is dit het zelfde tehuis of bestaat er nog een tehuis met de naam de woelige stal

Bedankt voor je reactie, Antoon! Ook de foto's van vóór de Woelige Stal zijn van harte welkom! Je kunt ze langs brengen in Den Bosch of je kunt de scans naar info@bhic.nl sturen. Alvast bedankt!

Heb wel een paar foto's waarop je de stal ziet staan die er stond voordat deze "De Woelige stal" werd.
Weet niet of deze ook belangrijk zijn.
groet Antoon

Beste Leny, Diny Albers en Diny van Lanen, heel hartelijk dank voor het delen van al jullie herinneringen! We krijgen zo een mooi en steeds completer inkijkje in het reilen en zeilen van de Woelige Stal en het dagelijks leven daar.

Wij zijn altijd erg geïnteresseerd in oude foto's, dus als je ze met ons zou willen delen, kun je ze inscannen en opsturen naar het e-mailadres info@bhic.nl. Nogmaals bedankt voor jullie mooie verhalen!

In aanvulling op Diny Albers kan ik bevestigen dat het in de jaren 70 tot sluiting in 1978 inderdaad een tehuis is geweest voor kinderen met een verstandelijke beperking in de leeftijd tot 18 jaar. Er waren drie leefgroepen verdeeld over leeftijden. De kinderen verbleven daar het gehele jaar. De meisjes gingen naar school op Maria Roepaan te Ottersum en de jongens naar de Augustinusstichting te Gennep. De leefgroep van de allerkleinste tot 6 jaren verbleven de gehele dag op de Woelige Stal. In de vakantieperiodes gingen de meeste kinderen naar huis en dan kwamen thuiswonende kinderen met een verstandelijke beperking op vakantie in De Woelige Stal. De kinderen zijn bij sluiting in 1978 allemaal herplaatst in tehuizen voor kinderen met een verstandelijke handicap. De uitstraling van het tehuis was gericht op dicht bij de natuur. Bij de buurman Van Keijsteren gingen de kinderen onder begeleiding verse melk halen, aardappelen en eieren. In de keuken werden de maaltijd zelf klaar gemaakt en gegeten. Dagelijks contact met de naaste omgeving en vooral buiten bezig zijn bracht veel voldoening en vreugde.

Beste lisette,
Ik ben hier werkzaam geweest van 1975-1978.
Er woonden inderdaad kinderen met een verstandelijke beperking.
Ze waren niet afkomstig van de binckhof of Gennep.
De meeste kinderen kwamen vanuit T Raayke uit Tienray
Dat was een shorts stay home en daar mochten ze maar 6 wk blijven.
Vandaar dat ze mn in de vakperiode naar de Woelige Stal kwamen.
De Woeligse Stal was een Stichting die gerund werd door Mevr Meeuwsen als directeur.. Zij woonden samen met haar broer in een apart gedeelte.
Er waren 3 groepen: beneden De Kinderkamer en De Logo en boven ??.
De kinderen gingen in Gennep naar de Augustinusschool.
De slaapzalen waren in de Stal. Daar waren diverse slaapzalen gerealiseerd
De kinderen moesten altijd vanuit het hoofdgebouw naar de Stal om in de slaapzaal te kunnen komen.
Er was een overkapping gemaakt voor de regen en de kou.
In de keuken werd iedere dag gekookt voor zowel de kinderen als de medewerkers.
Door de medewerkers werd nachtdienst gedraaid.
Het was een prachtig gebouw met ornamenten in de huiskamer en op de bovenverdieping en in de hal.
Het straalde sfeer uit, maar er was toentertijd al achterstallig onderhoud.
In 1978 zijn de kinderen en medewerkers elders gaan wonen en werken.
Ik heb nog wel wat foto's uit die tijd.

Ik heb ook enkele jaren met veel plezier gewerkt bij de woelige stal onder leiding van mevr. Meeuwsen die in de rechter vleugel woonde samen met haar broer.
Het was een stichting. Later is mevr Meeuwsen in st.agatha gaan wonen.
De kinderen hadden een verstandelijke beperking en gingen met taxi theunissen uit katwijk naar het augustinusschooltje. Later door taxi v.Dijk Er waren 3 groepen en tijdens vakanties kwamen er verschillende andere kinderen logeren.Eerst sliepen de kinderen op zolder in het hoofdgebouw. Later is de linkervleugel er bij gekomen zodat de kinderen een veilige slaapplek hadden.
Vanwege financiele problemen werden we in 1978 over genomen door de binckhof uit Grave. Maar het hield geen stand en de kinderen werden herplaats bij verschillende instellingen.

Bedankt voor je waardevolle aanvulling, Antoon! We zijn weer heel wat wijzer geworden over de geschiedenis van 'De Woelige Stal.'

In de Hantert woonde vroeger de burgemeester van Cuijk. Deze overleed in 1942, waarna Chr. van Amstel, een bediende van burgemeester Van den Bosch, het kocht. In 1947 kwamen er echter enkele zusters Karmelietessen te wonen, die uit Indonesië waren verdreven. In 1953 mochten zij weer naar Indonesië terug. Hierna werd het gebouw een Juvenaat voor de Kruisheren. (1953-1968)
Van 1968-1975 huisden er verstandelijk gehandicapten van het tehuis "De Binckhof" te Velp. Het huis kreeg toen de bijnaam: "De Woelige Stal".
met groet Antoon

Beste Agnes, bedankt voor het delen van jouw herinneringen van de Woelige Stal. Leuk om wat meer achtergrondinformatie te krijgen over deze instelling.

Vandaag werden wij overigens gebeld door een mevrouw die hier enkele jaren heeft gewerkt. Volgens haar kwam de Woelige Stal vanuit Rotterdam in 1968 naar Cuijk. Het bord met de naam van de organisatie werd ook vanuit Rotterdam meegenomen.

Hallo Lisette,

Ik heb daar stage gelopen in 1977. Er woonden gehandicapte kinderen van de leeftijd 4 tot 18 jaar. deze instelling was van Binckhof in Grave deze heet nu Dichterbij. de kinderen vanaf 6/7 jaar gingen naar school in Gennep. Naar een zorginstelling waar ik de naam van kwijt ben. In het nieuwe gebouw Lings daar sliepen de kinderen. Omdat het huis niet brandveilig was en zijn de kinderen een paar jaar later verhuist naar Graven en Gennep.

Bedankt voor je reactie, Maria! Fijn om weer wat meer te weten over de Woelige Stal. Voor jou zal deze foto vast best bijzonder zijn, omdat je er zelf hebt gewerkt...

Ik heb in de jaren 70 gewerkt op de woelige stal er woonde gehandicapte kinderen de directrice was mevrouw meeuwsen die woonde er met haar broer en vader

Dat zouden we hartstikke leuk vinden, Antoon! Je kunt de foto's zeker meenemen naar Den Bosch. Onze collega Rinus van Peer gaat over alle foto's, dus als je ze aan hem wilt richten, dan komen ze meteen op de juiste plaats terecht. Nogmaals hartelijk dank!

Beste Lisette, Heb diverse foto's waarop ook de oude stal staat waar nu de "woelige stal" staat. Tegenover deze stal woonde in de boerderij de familie van Amstel. Omdat ik elke vrijdag als vrijwilliger op het archief BHIC ben zal ik de foto's wel eens meebrengen. Verhalen hierover moet ik nog wel eens bedenken omdat ik geen echte verhalenschrijver ben.

Beste Anton, bedankt voor je reactie. Uiteraard zijn wij altijd erg geïnteresseerd in persoonlijke herinneringen, verhalen én foto's uit het verleden. Mocht je deze met ons willen delen, dan kun je ze naar ons sturen via het e-mailadres info@bhic.nl. Je kunt daar ook je verhaal kwijt of je kunt eventueel bellen naar het volgende telefoonnummer: 073-6818500.

Dag Lisette,
Heb in huize de Hantert in de jaren 50 diverse jaren gewoond en heb er veel herinneringen aan en ook foto's uit die jaren. Het was toen het juvenaat van de kruisheren.