Reageer op dit verhaal

Heb je al een account? Log in met je gegevens.

Heb je nog geen account? Plaats zonder inloggen, of Registreer een account

Help spam voorkomen en los de volgende som op:
Geef mij een andere som.

Reacties (5)

Rini de Groot zei op 5 juli 2016 om 14:57
Ook was er een Zuster Oda in St. Oedenrode. Mijn Broer was Missionaris in
Congo op de missiepost was ook een klooster gevestigd van de Zusters van
Asten. Daarbij was een Zuster Oda, (van de Heiden) uit St. Oedenrode.
Op het moment dat mijn broer op vakantie was werden natuurlijk haar
ouders bezocht wonende op de Boskant. Om haar ouders en familie een
indruk te geven van de Congolese leefomgeving, werd er in de zestiger
jaren op de Ollandseweg in de koeienstal een diapresentatie gegeven.
Lisette Kuijper
Lisette Kuijper bhic zei op 29 juni 2016 om 10:30
Prachtig om te lezen, dit verhaal! Het heeft inderdaad vast allemaal zo moeten zijn. Bedankt Rini en Astrid voor het delen van jullie bijzondere ontmoeting!
Rini de Groot zei op 29 juni 2016 om 08:15
Astrid, wat een fijne bijzondere reactie, het raakt mij.
Er is toch iemand die ons sámen naar dit punt bracht, een onvergetelijke dag.
Gedreven hierbij denk ik vooral aan mijn overleden echtgenote, bijna dagelijks
gestuurd met als resultaat een geslaagde dag of onderneming.
Ook zij wilde culturele objecten bezoeken en neem dan aan dat zij daarbij,
ook op dat moment ongezien aanwezig was, misschien ook nog door St. Oda zelf
ik ga haar daar extra voor bedanken.
Er wordt nog ërgens” met ons meegedacht, ondanks ik niet meer zo gelovig ben.
Astrid, bedankt voor de fijne woorden en nogmaals de woorden uit het verhaal:
‘een ontmoeting in een Godshuis is iets heiligs.’
Astrid van den Berg Paalvast zei op 28 juni 2016 om 20:15
Op de eerste plaats; toeval bestaat niet. Of eigenlijk jawel, iets kan je toe vallen.
Intens dankbaar ben ik voor de toevalligheid dat ik precies op dat moment, op die dag, op die plek was. In St Oedenrode. Dat ik en een vriendin die ik bezocht in Den Bosch besloten om samen de kapel te gaan bezoeken. Omdat ik dat al zó lang wilde. Vanwege het verhaal in het boekje wat mij als kind zo geraakt heeft en altijd in mijn geheugen is blijven hangen. Vanwege Vrouwe Oda.
En dat ik het boekje bij me had. Dat o zo katholieke iets-voor-mijn tijd-lagere-school-verhalenboekje. Wat ik al zo'n 45 jaar niet weg kan doen. Het boekje dat mee reisde bij al m'n verhuizingen, óók naar Canada en terug. Het boekje wat 'toevallig'in de auto lag toen ik deze ontzettend aardige mijnheer tegen kwam. In die kerk in St Oedenrode.
Wat zijn dat toch een inspirerende en vervullende momenten wanneer je iemand blij kan maken met iets wat jou he-le-maal niets kost. Een gebaar, een (aan)raking, een blik, het zijn van die kleine grootse dingen.
Wat ontzettend fijn om dit verhaal nu te lezen. En terug te denken aan de gelukkige schittering in de ogen van mijnheer de Groot.
Het moest zo wezen.
Marilou Nillesen
Marilou Nillesen bhic zei op 28 juni 2016 om 15:58
Mooi verhaal met prachtige illustraties Rini!