Zo, weer heel wat bijgeleerd, Jan! En ondertussen enorm zin gekregen in een worstenbroodje ;)

’s Lands wijs ’s lands eer. Een gerenommeerd plaatselijk Kempisch bakker, welke familie van vader op zoon/dochter al ruim een eeuw bakt, heeft mij ooit verteld, dat de échte Brabantse worstenbroodjes van brooddeeg (vroeger) uitsluitend gekruid varkensgehakt bevatten die daardoor smeuïger waren dan de huidige met gemengd 50% varkens/en 50% rundsgehakt. Over de grens in Vlaanderen kennen ze weer worstenbroodjes gemaakt van bladerdeeg, zoals bij ons boven de grote rivieren de saucijzenbroodjes en die evenals appelbollen voornamelijk pas na de 2e Wereldoorlog werden gegeten op Verloren, Verzworen, of Kopermaandag, vallende steeds op de eerste maandag na Driekoningen. Volgens de overlevering zou begin vorige eeuw het worstenbrood al zijn intrede doen, nadat een snuggere slager besloot om het vlees in een jasje van brood te wikkelen. De traditie van worstenbroden en appelbollen op Verloren Maandag was al eerder gangbaar dan na WO-II. Voor die tijd trokken mensen die bewuste maandag naar de herberg, waar ze zich tegoed deden aan worst en ander gebraden vlees. En het was nog wachten tot na de Tweede Wereldoorlog voor Vlaamse cafébazen hun klanten massaal op worstenbrood en later appelbollen deden trakteren, waarbij het worstenbroodje vele malen grote is, dan ons worstenbroodje.

Hallo Malika, bedankt voor je berichtje! Wat bijzonder om te lezen - en wat mooi dat je deze herinneringen deelt. En dat tradities ook worden doorgegeven, in een ander jasje.

Veel dank voor je reactie!

Hallo, ik kan het zelf niet meer eten, tenzij ik het maak van halal gehakt of van een halal slager. Maar hier in westvlaanderen zijn worstenbroodjes al zover ik weet dat panos bestaat, een normale snack, naast pizza en dergelijke. Bij ons kan je het ook altijd krijgen bij de bakkers. Iedereen verkoopt ze hier.
Met kerst, na de middernachtmis werd door de vorige generatie meestal chocolade melk en suiker- of rozijnenbrood gegeten. Dat deed ik zelf met kerst toen mijn kinderen nog klein waren. We gingen naar de kerstmis, de enige waar we naartoegingen, en dan als avondeten mochten ze vers gebakken suiker- en rozijneboterhammen eten. Dat was een feestmaaltijd voor mijn kinderen. Nu heb je het suikerfeest voor ons en daar breng ik het er nog in voor de kleinkinderen. Ik zie dat mijn kinderen het ook nog doen met kerst. Heerlijk een traditie als dit. Al is het wel zonder naar de kerk t gaan. En dan met het suikerfeest bij mij...