Oh Albert toch, dat mooie pak waar je moeder vast heel trots op geweest was, zomaar letterlijk in het water gevallen. Was ze erg boos op je of teleurgesteld (zoals mijn moeder altijd zei? :) )

Ik ken de geschiedenis, zoals ik die heb beschreven op 25 januari 2019. Ik heb de oma en vader en moeder van Janneke goed gekend. Tijdens de oorlog ben ik met haar vader vaak gaan vissen en een keer op een zondag met mijn nieuwe zondagse Communiepak, (een drollenvanger) in een beek gevallen. Het pak van oorlogskwaliteit, waarin papier was verwerkt heb ik daarna opgedroogd in de kast gehangen, maar kon als verloren worden beschouwd. Bij thuiskomst dacht mijn moeder, dat ik keurig mijn nieuwe pak had uitgedaan. Gelukkig hoorde mijn moeder, dat de volgende dag pas van een buurvrouw, die haar in de winkel vertelde over het voorval, waarvan zij gehoord had. Ik had mijn moeder (ons moeke) beloofd een andere broek aan te doen bij haar vertrek naar mijn oma. Maar mijn vriend Jan stond "te vroeg" klaar om te vissen en moest op tijd terug zijn. Ik ben later nog vaak bij de ouders van Janneke op bezoek geweest toen zij zelf in de herbouwde boerderij woonden.

Dat moet heel erg zijn geweest voor jouw oma, dat ze het heeft zien gebeuren. Weet je nog waarom ze erbij was? Was ze met de drie mannen meegegaan?

Volgens mijn Oma die getrouwd was met Adrianus Bastiaans kwamen de Duitsers vanuit de Millse kant gelopen richting zeeland. Ze zagen de 3 boeren op het land en hadden gedacht dat het verkleedde soldaten waren. Mijn Oma had dit alles gezien van achter de waterput waar ze achter gekropen was.

Dank je, Nelly! Fijn dat de mensen van de foto nu ook allemaal voorzien van een naam.

Hier wil ik nog even de namen doorgeven van de fam. Hendriks hier bovenaan:
staand van l. naar r. Jo -Wout-Nel-Koos-Martien-Cato .
Zittend : Johannes Hendriks en Anna Hendriks van de Cruijsen .

Bedankt voor de tip, Nelly. We hebben inderdaad een project lopen om een eregalerij samen te stellen van alle gesneuvelde militairen en omgekomen verzetsstrijders en represailleslachtoffers. Ik ga kijken in hoeverre we Wout Hendriks, Adrianus Bastaans en Albert Peters-Gagel hier ook in kunnen opnemen.

Dank voor deze belangrijke aanvulling, Nelly! Ik geef het door aan mijn collega Frank die zich met dit project bezighoudt.

Op de bovenste foto is de 2e van links oom wout [Walterus Hendriks].Deze foto kan worden toegevoegd bij de overledenen van WO II van burgers en militairen
uit Mill .Hier werd naar gevraagd op de avond van BHIC in Mill.

Wout Hendriks, voluit Walterus Egbertus, was genoemd naar zijn opa, Waltherus (Wouter) van der Cruijsen, die was getrouwd met Cornelia van Kuppeveld (1e huwelijk) en na haar overlijden met Catharina Geurts (2e huwelijk). Albert

Bedankt Albert, voor je ooggetuigenverslag. Wat moet zoiets binnen het dorp een impact gehad hebben en zeker voor de betrokken families.

Ik ben op 10 mei 1940 met mijn ouders via die weg naar Uden gevlucht. Toen was het net gebeurd met Adrianus Bastiaans. Volgens mij was hij teruggekomen om naar het vee te kijken en werd hij daarbij dood geschoten door de Duitser uit de pantsertrein, die verborgen zaten in de omgeving in afwachting van nieuwe versterking van troepen en materiaal uit Duitsland. Mogelijk hebben zij dat gedaan om te voorkomen dat hij hun posities zou gaan verraden aan de Nederlandse militairen. In Goch stond een nieuwe trein, waarvan ik nog een foto moet hebben, klaar, maar dat kon niet meer omdat de terugrijdende trein in Mill was ontspoord. Ook dat had ik nog gezien vanaf een bunker met geschut voor ons huis. Een dochter van Adrianus ( Janus) is later getrouwd met Jan van Eenbergen, een klasgenoot van mij met wie ik in de oorlog ging vissen. Een dochter van Jan , Jannie van Eenbergen, heeft een foto van haar opa via BHIC op Internet geplaatst.
Albert

Twee broers "Hendriks" waren getrouwd mettwee zussen "van der Cruijsen". Peter Hendriks met Henrica van der Cruijsen en Johannes Hendriks met Anna van der Cruijsen.

Bedankt voor je reactie, René. Het is inderdaad een heel triest verhaal dat de drie mannen op deze wijze zijn omgekomen in de oorlog.

Uit het verhaal van Diny Hendriks begreep ik dat er in Langenboom nauwelijks over dit voorval werd gepraat. Haar vader, de broer van één van de slachtoffers, heeft er zelfs helemaal nooit over gepraat. Mooi dat ze door dit verhaal uiteindelijk toch niet vergeten worden...

Nooit geweten dat er in het nabije Langeboom(ik kom zelf uit Zeeland)3 mannen door de Duitsers in koele bloedde zijn vermoord. Heb er hier in Zeeland ook nooit iets over gehoord, helaas. Erg triest allemaal.