Natuurlijk is dit o.k.
Hoe meer mensen genieten van dit soort verhalen hoe mooier het is.

U blijft de lezer boeien, mevrouw Van Laarschot-Stevens! Als u het leuk vindt kan het BHIC via haar Twitter kanaal publiciteit aan uw lezing geven. Laat maar weten.

Dat komt. Allereerst is er 8 april in de Viersprong in Gassel van 14.00 tot 16.00 uur
een lezing over bedrijven en het boerenleven van Gassel.
De tijd waarin Han Loef leefde. Zo krijg je nog een beter tijdsbeeld.
Piet Arts vertelde me dat de drank die Han dronk een soort spiritus was.
Venters kwamen daar mee aan de deur. Han verstopte deze flessen in de bedstee.
Als kleine jongen zag Piet weleens "ladderzat" en moest zijn vader burenhulp
bieden.

Beste M. v.d.Laarschot-Stevens, wat een aaneenschakeling van prachtige anekdotes en zoals Annemarie al zegt; met een heel leuke en vlotte pen geschreven. We zijn dan ook heel benieuwd naar de uitkomst met Gassels Heem en hebben dan ook meteen het verzoek: mogen we het verhaal dan hier ook delen? We zijn inmiddels gefascineerd door het intrigerende verhaal achter Han Loef.

We horen het graag!

Nooit gehoord over een revolver van mijn ouders. We hebben wel nog de akte van de koop van het huis. Dit wil ik graag schenken t.z.t. BHIC.
Met Gassels Heem hebben we het plan om haar verhaal verder uit te werken.'
Nog een anekdote:
Alle verhalen die mijn moeder zo in geuren en kleuren kon vertellen komen nu naar boven.
Mijn ouders waren 3 jaar getrouwd en Han stierf. Het was 1947. Han lag opgebaard in een klein slaapkamertje. Doordat mijn ouders in die oude vervallen boerderij woonden en niet de middelen hadden om alles op te knappen, lagen de planken van dat kamertje los. Han lag met haar trouwschoenen aan, dit kon na 3 jaar, haar nagels waren inmiddels kort geknipt. Ze lag daar vredig met haar grijze engelen haar los. Handen gevouwen op haar buik.
Mijn moeder met haar zwangere buik, 3e in deze 3 jaar, en stapte de kamer drukdoende binnen, en wat ze niet verwachtte was dat de plank omhoog schoot, en Han dus vanuit de kist een stuk omhoog kwam, mijn moeder schrok zo hevig en schreeuwde zo hard, dat ze 3 dagen geen stem had.
Dit verhaal heb ik zo gehoord van mijn moeder. Als kind zag ik dan de Han Loef, zie foto, voor mij, was het spookachtig.

Beste mevrouw v.d. Laarschot-Stevens, wat een prachtig maar ook triest verhaal.
U hebt talent om te schrijven, ik zal uw reactie doorsturen naar mijn collega, de auteur van dit verhaal.
Ik heb even bij de wapenvergunningen gekeken. Johanna Peters kreeg in 1933 een vergunning van de gemeente Gassel voor een revolver, toen zij al 72 of 73 jaar oud was. Hopelijk was dat revolver niet meer in huis, toen zij bij uw ouders inwoonde ..

Johanna Peters was geen oma, ze had geen kinderen.
Vriendelijk was ze op het eind van haar leven ook niet meer.
Waarschijnlijk dementerend hield ze er vreemde gedragingen op na.
Mijn ouders hebben in 1944 haar huis gekocht. En zij heeft nog 3 jaren bij mijn ouders gewoond. Piet Arts 93 jaar geworden , was haar buurman, vorig jaar overleden. Heeft ze als buurjongetje gekend. Ze sliep in een bedstee. Ze dronk alcohol die ze in de bedstee verstopte. Ze plaste tegen de heg. Ze droeg een kleponderbroek. Ze deed haar behoefte in de karspoor van wat toen de Graafseweg 67 heette. Later de Turnhoutseweg 8. Als er dan een paard met kar langs kwam had "Han Loef" dat was haar scheldnaam, heel veel plezier. Mijn moeder verzorgde Han; haar teennagels waren zo lang dat de haar klompen opengesneden waren. Deze waren jaren niet geknipt.
Ze stierf, en lag opgebaard, vertelde mijn moeder met haar trouwschoenen aan.
Dat kon weer. Ik heb een 25 jarige foto van het echtpaar. Mijn zus heeft de klepbroek nog. Ik heb haar "Ausweisch" van de oorlog nog. De bedstee was later mijn kledingkast. Er zijn nog vele mooie verhalen over deze vrouw.