Hartelijk dank voor de positieve reactie. Ik ben bezig met het afmaken van het verhaal over mijn ouders, Anne Marie Oooms en Theo van Besouw, beiden Tilburgers. Hun levensloop was nogal uniek en die wilde ik voor mijn kinderen vastleggen. Omdat ik Canadees ben, is het in het Engels geschreven. Maar ik hoop een website te vinden waar een hoofdstuk in het Nederlands welkom zou zijn.

Prachtig Theo, mooi verteld. Zo valt er vast nog meer te vertellen over uw grootmoeder, haar tijd bij de zusters en hoe het haar ná dit kloosterleven verging. Heeft zij indertijd ook nog veel zelf over deze tijd verteld, als ik het zo lees dan vermoed ik van wel! Goed dat deze verhalen bewaard blijven en doorgegeven worden. Hartelijke groet en tot ziens op de site,

Heel amusant, maar er bestond een groot verschil tussen mères en soeurs wat ik me nog meen te herinneren.
Je grootmoeder heeft er goed aan gedaan om in het "wereldse" leven te stappen.

Mijn grootmoeder, Elisabeth Reijven (1886-1970), bezat in haar jeugd een nogal ongebreidelde geest die haar moeder wenste in te tomen door haar naar het toen nieuwe Ursuline Klooster te sturen waar onvoorwaardelijke gehoorzaamheid als een deugd werd beschouwt. Ze werd opgenomen als novice en kreeg opdrachten van de Meres en Soeurs die gericht waren om de juiste spiritualiteit te ontplooien. Een zo'n taak was het harken van een zand tuinpad op een manier dat het resultaat een mooi visgraat figuur zou zijn. Betje legde zich met vrome inzet op opdracht neer en was juist klaar toen een Mere door het pad schuifelde en haar werk vakkundig verknoeide. Dit overschreed de grens van haar geduld en zei "Als ge dat nog een keer doet, dan zal deez hark hier in hoe nek leggen!". De Mere liep meteen naar Moeder Superieur om het gebrek aan respect uit te leggen met gevolg dat Betje het klooster moest verlaten. Jaren later trouwde Betje met Piet van Besouw maar dat is een ander verhaal.

Goed te horen dat je goede herinneringen hebt aan die tijd, Guus. Vond je het werk als misdienaar zelf ook leuk?

En ja, die donkere kant van dat Rijke Roomse Leven moet ook zeker niet worden onderschat. Goed dat je beide kanten daarvan aanstipt.

Ben van 8e tot mijn 13e misdienaar geweest in de kapel van de zusters.
Herinner mij nog de leuke dingen zoals na de mis in de tuin bessen plukken. Of met Nieuwjaarsmorgen na de vroegmis (06.30 uur) over de straat naar onafgeschoten vuurwerk zoeken.
Ook gebeurde er toen ook wel enige onoorbare zaken die niet (of net wel) bij het RR-leven hoorde.