Ik herinner me Sophia de Bodt, was me nooit bewust van de slechte omstandigheden in het pensionaat. Ik weet nog wel dat Sophia tot de tijd dat ze op de Maria school kwam op een binnenvaart schip had gewoond. Zuster Alfonsio zwaaide op de Mariaschool de scepter

Aangrijpend Sophie, wat dramatisch voor zo'n klein meisje. Wat moet je je enorm eenzaam hebben gevoeld. En wat sterk dat je je herinnering hier deelt. Wat zo'n foto van een deur allemaal kan losmaken, bijzonder om te lezen welk indrukwekkend verhaal er achter schuilgaat. Dank voor je openhartige bericht.

Herkenbare foto's. De voordeur een voor mij een vervelende deur. Als je die na de vakantie of weekend weer binnen kwam wist je dat je samen met je ouder(s) of groot ouders heel vriendelijk ontvangen werd maar dat was maar schijn. Als ze weg waren veranderde de meeste nonnen in gemene wijven sorry dat ik het zo zeg maar zo was het wel. De enige die vreindelijk bleef was juf. josé die er ook regelmatig was.
In het begin moesten wij iedere morgen voor school naar de kappel zonder eten. Later hoefde wij dat gelukkig niet meer. Ik weet niet meer hoelang dat wel moest was 6 jaar toen ik hier op kostschool kwam.