Ook al zulke voorbeelden... Echt bizar. Hoe bedenken die docenten het? Je vraagt je toch af waarom zo sterk die nadruk op de vernedering lag, tenminste zo zie ik het. Dank voor het reageren, A. Koopman.

die ervaring heb ik ook mee gemaakt wat Mieke vertelt ,ik zat op de kleuterschool en kwam ook vaak te laat omdat ik door de stad liep naar school .ik moest dan met me stoel op de vensterbank zitten en werd er een kleed over gedaan dan was ik bloempot ,bij een zuster als die piano speelde en ik straf had ? moest ik onder haar rokken zitten.

Ja precies, Mieke... heel begrijpelijke vraag van jou na zulke ervaringen. Dank dat je nog wat meer wilde vertellen en we je bijdrage nu ook in de tijd kunnen plaatsen.

Mijn verhaal dateerd ca 1958. Moet er zo af en toe nog wel eens aan terug denken. Hoe zou er nu mee worden om gegaan.

Leuk dat je er nog meer over wilde vertellen A. Koopman. Mocht je nog meer verhalen of oude foto's hebben dan horen wij dat natuurlijk graag. Hartelijke groet,

ze is uit eindelijk hoofd van het blindeninstituut in grave geworden en op latere leeftijd uit getreden

Bedankt voor het reageren, Mieke en A. Koopman.

@Mieke: wat een straf zeg... Je noemt het aan het einde van je verhaal, bijna terloops. Maar dat is toch wel heftig. Een streng regime dus, hoe kijk je op deze schooltijd terug? En in welke jaren was dit?

@A. Koopman: dat moet voor haar - en haar familie - wel een heel bijzonder moment zijn geweest! Hoe is het haar vervolgens in dit klooster vergaan?

mijn nichtje maran wielink ging het klooster in toen ze 18 jaar oud was in de jan van lieshoutstraat

Deze zuster waren ook verbonden a/d Maria School a/d Jan van Lieshoutstraat. De school waar ik vele jaren dagelijks aanwezig was. De ingang van het klooster heb ik vaak bezocht omdat ik wel oprijd van huis ging maar de tijd vergat. Bij te laat komen was de schoolpoort dicht en moest je via de klooster ingang. Het geen je meteen kon oplossen om de gang te dweilen en dan maar hopen dat er niemand over de natte vloer liep. Ja dat betekende opnieuw beginnen. Ik was er vaak het haasje tot opsluiting in het kolenhok aan toe.