Zeg dat, Bas, dat lijkt me ook een zonderling idee, zo'n tuinornament. Maar wat je zegt: het is te hopen dat er destijds nog heel wat van de slopershamer is gered.

Ik heb werkelijk geen idee, Marilou.

Eén buurtbewoner kwam aan het eind van die middag twee grafstenen in een kruiwagen naar ons brengen (ons = de destijds gekraakte school aan de Zevenaarlaan, de straat achter het klooster). Hij wilde ze een plekje op het schoolplein geven. Maar dat vonden wij toch niet zo'n goed idee, dus we hebben hem vriendelijk verzocht ze weer mee te nemen.

Ik weet ook niet wat er allemaal nog stond voordat de buurt de deur openbrak. Ik was waarschijnlijk de laatste die arriveerde voordat de zware jongens van de sloper kwamen. De buurt was toen al uren bezig. Ik hoop dat ze veel hebben kunnen redden, al lijkt het me wel een erg bizar idee om iemands grafsteen in je tuin neer te zetten.

Bedankt voor je bericht, Bas, en ja, ik begrijp dat je je actie op meerdere manieren zou kunnen uitleggen. Maar inderdaad: als alles toch met de grond gelijkt wordt gemaakt... Ik vraag me af: zouden er mensen zijn die dit soort memorabilia - net zoals jij - nog zouden bewaren? Het is toch een gek idee dat er ergens nog grafstenen zouden liggen. Weet je dat toevallig?

Toen het prachtige klooster tegen de zin van de buurt zou worden gesloopt, braken buurtbewoners een dag voor de sloop zou beginnen het pand in, om in elk geval nog wat memorabilia te redden van de sloopkogel. Dat begon al heel vroeg in de ochtend: ik werd een straat verderop wakker van buurtbewoners die zelfs grafstenen meesjouwden, van mensen die ze nog gekend hadden.

Ik ging toch ook maar eens een kijkje nemen, en vond een mooie oude klerenkast die nog van een pater was geweest. Het ding was van hout, twee meter bij anderhalf, en loeizwaar. Ik was net aan het bedenken wie ik kon vragen om te helpen tillen, toen er paniek was bij de deur: de sloper zag het niet zitten dat de buurt er met zijn bezit vandoor ging en had een paar zware jongens gestuurd om iedereen het klooster uit te ranselen.

Maar ik was 19, ik had mijn zinnen op die kast gezet, en angst geeft je vleugels. Dus, hoe ik het gedaan heb, geen idee, maar ik ben met kast en al over de tuinmuur gesprongen, die toch twee meter hoog was (en er trouwens nog steeds deels staat).

Ik heb hem nog naar huis gesleept ook, en daar staat hij nu nog, een beetje scheef van het slepen over de straatkeien.

Het was regelrechte plundering, zou je kunnen zeggen, hoewel bijna iedereen het juist met veel respect voor de paters deed. Maar spijt had niemand. De volgende dag werd alles met de grond gelijk gemaakt, inclusief alle meubels die er nog stonden. Dus waarom die sloper nu mensen liet slaan omdat ze nog iets probeerden te redden, dat is me eigenlijk een raadsel.

De plek is opgevuld met een erg lelijk woongebouw en vooral kantoren, zoals bijna al het erfgoed in Eindhoven.