Bedankt Erna voor het delen van je herinneringen aan dat religieuze leven toen. En inderdaad goede vraag vanuit de klas, kan me best voorstellen dat je je dat dan afvraagt. Met het antwoord (als dan celibaat erbij betrokken wordt) kan wel een les worden gevuld, me dunkt! Welkom op de site trouwens en vertel nog eens verder als je wilt. Hartelijke groet,

Bij toeval kom ik vanavond al googelend uit bij mijn oude parochie en alle herinneringen daaraan. Wij woonden in de Bloklaan, Prinsejagt II. Ik zat ook op de basisschool gelegen achter de kerk. Ik kan me pastoor Dusée heel erg goed herinneren. (En ook kapelaan van Dijk.) Hij kwam katechismusles geven in onze klas. Ik herinner me ook dat ik niets vermoedend vroeg of hij nooit verliefd was geweest (hij vertelde dat hij niet mocht trouwen). De klas giebelen natuurlijk. Meneer van den Berge knikte, dat het toch best een goede vraag was ;-).
Ik herinner me de kerk erg goed en hoe we er als kleine kinderen naar de crèche konden en de route door de kerk daar naar toe was spannend. Ik heb er ook mijn H. Communie gedaan en mocht voorlezen, ook heel erg spannend. Heel jammer dat de kerk niet meer in gebruik is. Heel erg mooi dat het een herbestemming heeft gekregen en een monument is. Warme herinneringen!

Mooi verhaal, Eric. Geeft aan de ene kant aan hoe springlevend dat denken in katholiek / niet-katholiek toen nog was, maar tegelijk een aardig staaltje lokale oecumene. Gelukkig stond deze pastoor daarvoor open. Moet bijzonder zijn geweest om zo'n samenwerking in zo'n periode handen en voeten te geven. (Dat onderschrift is trouwens weer terug ; ), fijn dat je dat hebt doorgegeven)

Toen wij op 1-1-1965 in de van Dormaalstraat kwamen wonen begonnen we contacten te leggen, en nodigden ook de Pastoor uit om kennis te maken. Dusée begreep eerst niet dat hij de verhuizing niet via de Kerk had doorgekregen, en was stomverbaasd dat wij als protestanten hem hadden uitgenodigd; dat was hem nog nooit gebeurd. Het was het begin van een persoonlijke vriendschap en veel samenwerking tussen de parochie en onze Emmaus wijkgemeente, met gemeenschappelijke vieringen op hoogtijdagen en zelfs over en weer deelnemen aan eucharistie / avondmaal. Het was de tijd van Mgr. Beckers, en veel openheid in de RKK, al was het parochiebestuur soms wat aarzelend. Tot ons aller verdriet is die openheid nu geheel afgeknepen. Ik herinner me ook dat Dusée vertelde over zijn werk onder de armen en uitgeslotenen in Maastricht, waar zijn huis dag en nacht voor hen openstond. Voor dat werk kreeg ik diep respect.

Hallo Eric, welkom op de site en bedankt voor je bericht. Helaas zien we dat nog niet op elke kerkenpagina veel wordt gereageerd; deze is er een van. Ik ben dus bang dat ik geen eerdere reacties heb om naar te verwijzen. Maar nu jij hebt gereageerd is er een goede kans dat er meer gaan volgen. Zien we ook op andere pagina's.
Wat hield die samenwerking tussen de Emmaus- en Vincentiusgemeenschap zoal in? En wat staat je nog het beste bij van pastoor Dusée?

Kunt u aub een verwijzing opnemen naar eerdere reacties? Het zou zo fijn zijn te lezen wat anderen toen hebben beleefd.

Van 1965 tot 2002 woonden wij in de van Dormaalstraat, heel dicht bij deze kerk. Wij waren lid van de Protestantse Emmaus gemeente, maar herinneren ons met vreugde de nauwe en fijne samenwerkeng en vele gemeenschappelijke vieringen met de Vincentiusparochie, en vooral de vriendschap met Pastoor Dusée.