Bert Wijnen excuses, wat je zo diplomatiek oppert, klopt als een bus, ik zag het net ook.

Ik weet niet of dat in deze boerderij zal zijn geweest Ad Verhoeven. Mie Vos woonde vroeger wel in het pand dat nu De Eijnderic is verderop in het dorp. Daar heb je ook een plafondbeschildering. Dat weet ik. In deze boerderij ben ik nooit geweest.
Wanneer je nog eens in de Eijnderic wilt gaan kijken, zul je niet te lang moeten wachten. Dat gebouw krijgt een andere bestemming en dan wordt een bezoek misschien wat minder laagdrempelig dan nu.

Ben hier als kind met mijn dolende, naar het verleden hunkerende Heesche moeder gekomen, mijn moeder noemde de bewoonster Mie DE Vos, niet gewoon Vos dus. Ik werd totaal dromerig van de plafondbeschilderingen, vraag me af of die er nog zijn ..

Wat bijzonder Jeannie, ik kan me voorstellen dat dit veel betekenis voor je heeft. We zijn heel benieuwd welke herinneringen je vader heeft aan de familie Vos, hou je ons op de hoogte?

Hallo, wat leuk om dit te lezen: Wim en Jaan van den Berg zijn mijn opa en oma. Ome Miek woonde bij hen in. Mijn vader, Jan Dortmans uit Uden, heeft als knecht een paar jaar bij Jan Vos gewoond. In die tijd is Jan Vos getrouwd met Thea Otten. Ons pap mocht toen niet op de boerderij blijven slapen want ....’de meid’ bleef er slapen!
Mijn vader is getrouwd met An van den Berg die ik zelf helaas nooit gekend heb. Ik ben door de familie op deze site geattendeerd omdat er een filmpje op stond van de melkcursus in 1952. Daar staat ze duidelijk op... de enige bewegende beelden die ik ooit van haar zag.... zo bijzonder....
Ik zal mijn vader eens vragen naar zijn belevenissen bij de familie Vos, voor zover hij die kan navertellen, en die zal ik hier delen. Ik weet wel dat mijn opa Tinus Dortmans grond van Jan Vos huurde in de Osse polder. Daar hebben wij nog lang jongvee gehad in de zomer.

Leuk dat jullie elkaar zo kunnen aanvullen en vervaagde herinneringen completer kunnen maken. Ik vind het zelf wel een bijzonder fenomeen dat je niet zomaar in alle delen van een huis mocht komen, zoals de "goei kamer" en de wc. Was dat indertijd de gewoonte?

Plotseling schut me de naam binnen van de knecht van Jan Vos. Hoe kon ik di vergeten?! Marikus van den Akker. Met KK dus Arnold!

Zo kun je zien hoe beelden vervagen.
Maar het verhaal van Christ van den Acker (met CK zoals hij altijd zei) klopt helemaal.
Leuk om op deze manier weer herinneringen op te halen. En elkaar te corrigeren.
De fascinatie van de familie van den Acker voor auto's had ik niet. Vandaar dat ik het merk - waarin Jet reed - niet weet.
Maar de auto was wel groot.
En ja, die sigaren.
Ik ruik ze nu nog.
De rest van het verhaal van Christ klopt helemaal.

Graag wil ook ik reageren en wat corrigeren in de reactie van Arnold Wingens.
Ik ben in de 50'er en 60'er jaren opgegroeid in de Kerkstraat in Heesch en was in die tijd bevriend met zowel Arnold Wingens als de oudste van de 3 pleegkinderen van Jan Vos: Wim. Niet Godfried maar Wim was/is van dezelfde leeftijd en zat op de lagere school bij ons in de klas; Godfried was een of 2 jaar jonger. Het 3e kind was een meisje Dorien. Alle 3 kinderen kwamen uit hetzelfde gezin Harmsen uit Halfweg. Wim heeft me ooit verteld dat zijn eigen ouders hen niet thuis konden hebben en daarom in Heesch bij Vos zijn komen wonen. Wat Wim na de lagere school is gaan doen en waar hij is gebleven weet ik niet. Zijn jongere broer Godfried is na de lagere school naar het Bernecollege in Heeswijk gegaan maar is volgens mij op zijn 15e al overleden. Waar Dorien gebleven is weet ik ook niet.
De knecht waar Arnold Wingens over schreef heette Marikus. Zijn achternaam ben ik kwijt maar ik weet wel dat het een vrijgezelle broer was van de vrouw van Wimke van den Berg (Jaan) die in de Schoonstraat een boerderij had.
Ik kan me nog goed herinneren dat ik met name toen ik samen met Wim Harmsen in 1960/1961 in de 4e klas bij meester van Boekel zat veel met Wim optrok en ook vaak op de boerderij van Vos geweest ben. Op woensdagmiddag mocht ik dan bij hen in de "goei kamer" samen met Wim, Godfried en Dorien televisie kijken. Wat ik ook nog weet is dat ik niet in het huis naar de wc mocht maar op de houten "doos" in de stal moest waar Marikus de knecht ook gebruik van moest maken.
De dames Vos, de buren en zussen van Jan, Wim's pleegvader, weet ik me ook nog te herinneren. Samen met Wim gingen we daar ook wel eens naar toe. An, Jet en Mien. An was een hartelijke vrouw die ons op limonade en een koekje trakteerde. Mien werd door iedereen een kwezel genoemd door haar veelvuldige kerkbezoek. Jet reed in een Mercedes en had ergens een behoorlijke functie. Opvallend was dat ze sigaren rookte.

Wat mooi beschreven Arnold! Ik kan me je fascinatie voor zo'n voorgedeelte heel goed voorstellen. Jouw verhaal geeft ook een prachtig tijdsbeeld weer, het brengt als het ware die jaren weer even tot leven. Dank daarvoor!

Ik ben in de vijftiger jaren opgegroeid schuin tegenover dit pand.
Mijnheer en Mevrouw Vos (Jan en Thea heb ik nooit gezegd) zorgden in die tijd tijdelijk voor 2 of 3 kinderen, die enkele jaren bij hen woonden. Waarom weet ik niet. Ze hadden zelf geen kinderen. Een van die kinderen is later op jonge leeftijd overleden.
Als "snotneuzen" gingen wij bij Godfried, een van die kinderen, spelen. Hij zat ook bij ons in de klas op de Petrusschool.
We mochten niet verder komen dan de stallen en de keuken aan de Kerkstraat. Het voorgedeelte aan de Rijksweg was voor ons verboden terrein.
Ze hadden een boerenknecht in vaste dienst die in een erg klein "kamertje" boven de stallen, naast de hooizolder woonde.
In het goei-gedeelte aan de Rijksweg ben ik dus nooit geweest.
Mijn vader ging Jan Vos (als kapper en overbuurman) regelmatig knippen.
In die goei-kamer, aan de voorkant.
Mijnheer Vos kwam zelf nooit naar de kapsalon.
Ik ben altijd nieuwsgierig geweest hoe het daar zou zijn, in dat voorgedeelte.
Helaas moest ik het met de verhalen van mijn vader doen want ik mocht van hem echt niet mee. Daarvoor was de klant te belangrijk, de klant was echt koning.
De kapper aan huis was dus zelfs in de vijftiger jaren al heel gewoon.
Jan Vos was een aimabele man. Zijn vrouw een lieve, zachte vrouw, waarvan we vaak (dunne) limonade en een kuukske kregen.
Naast Jan Vos (overleden rond 1998) woonden zijn vrijgezelle zussen. De Dames Vos moesten ze door de buurt genoemd worden.
Hun villa staat er nog steeds. De Dames zijn overleden.
Vanaf het klooster van de nonnen - en de grote kloostertuin - was alle grond en waren alle bezittingen van de familie Vos. Op de grond achter de villa en achter de boerenhoeve worden nu woningen gebouwd.
Helaas verdwijnt er dus weer een prachtig stukje natuur en een mooi stukje erfgoed uit het centrum van Heesch.
Samen met het klooster van de nonnen, de villa van de Dames Vos, de boerenhoeve van Jan Vos en de (helaas afgebrande) Sint Petrusbanden kerk was dit toch een uniek stuk straatbeeld uit de vorige eeuw.
Zeker met “mijn” lagere school daar tegenover (nu o.a. brandweerkazerne).
Maar die blijft hopelijk wel staan.

Het kan verkeren... Wie nu langs dit prachtige pand loopt, ziet achter de ramen de trieste aankondiging 'drugspand gesloten'. "Ooit het mooiste huis van Heesch is ineens verworden tot een drugspand. Op last van de burgemeester moet 't Dorp 133 een jaar lang op slot", schrijft het Brabants Dagblad op 16 mei jl. over het sluiten van 'het huis van Jan Vos'. Het hele artikel is te lezen via deze link: https://www.bd.nl/bernheze/van-droomhuis-in-heesch-naar-onverkoopbaar-drugspand-br~a1b03aaa/

Wat een voorrecht moet dat geweest zijn, Eric om op zo'n mooi huis te passen. Ik kan me goed voorstellen dat je dat met veel plezier hebt gedaan!

Lisette, ja klopt.. een aantal jaren heb ik dat gedaan. Zoals het nu van binnen eruit ziet, zag het destijds helemaal niet. Bijna niet meer te herkennen. Was leuk en fijn om te doen!

Wat een mooie herinneringen, Eric! Fijn om te horen dat je zulk goed contact hebt gehad met Jan en Thea. Begrijp ik het goed dat je op het prachtige huis hebt gepast dat we hier op de foto's zien?

En het klopt inderdaad dat de familie Otten veel verzetswerk heeft verricht. We hebben zelfs een aparte collectie van deze familie: http://www.bhic.nl/integrated?mivast=235&mizig=210&miadt=235&miaet=1&micode=7695&minr=9970141&miview=inv2&milang=nl Bedankt voor je reactie!

Jan Vos woonde daar inderdaad en was getrouwd met Thea Otten (afkomstig uit Erp). De familie Otten heeft veel verzetswerk verricht gedurende de WOII. Piloten onderduikersadres! Eea hierover staat al in uw archieven. Zelf was ik kind aan huis bij hen en heb vele malen op het huis gepast (geslapen en al) in tijden dat Jan en Thea op vakantie waren. Ook hun gazon heb ik diverse jaren met hun elektrische zitmaaier onderhouden. Zeer fijne mensen waren het!

Top Bert! Wat fijn dat je die moeite hiervoor hebt genomen! Hierdoor is het nu ook duidelijk in welke periode we dit moeten plaatsen, dus veel dank!

Heb die imposante grafstenen bezocht en bekeken. Het betreft hier waarschijnlijk de ouders van Jan Vos, want zij zijn begin twintigste eeuw overleden. Tegenover deze monumentale graven bevindt zich waarschijnlijk het graf van de Jan (Johan) Vos die we zoeken. Hij leefde van 1905 tot 1998. Dus in die periode moet hij ook in deze boerenhoeve hebben geleefd.

Ah, daar zouden we anders ook nog ons toevlucht kunnen nemen. Dank voor je aanvulling, Wilhelm.

Op de RK begraafplaats vlakbij staan nog enkele imposante grafstenen van de familie Vos links van het middenpad met daarop jaartallen waarvan een en ander af te leiden is.

Ah, bedankt voor je berichtje, Bert. Ik heb net even gezocht in onze fotocollectie maar een snelle zoektocht levert - jammer genoeg - geen portretje op van Jan Vos zelf. Weet je toevallig in welke periode (ongeveer) Jan Vos hier heeft gewoond?

In dit huis woonde vroeger Jan Vos, volgens de dorpsgenoten de "rijkste man van His"! Hij heeft na de tweede wereldoorlog nieuwe klokken geschonken aan de St. Petrusbanden kerk, die aan de overkant van de Kerkstraat stond. Deze boerenhoeve stond inderdaad vroeger geïsoleerd op de hoek Kerkstraat/Rijksweg. Later zijn de lege percelen bebouwd, waardoor deze nieuwer zijn.