Na een zeer drukke werkdag, toch weer achter de pc om de herinneringen vast te leggen. Dat zijn er dan 3, met Geert V. die de tachtig gepasseerd zijn en belevenissen mailen. Hoe zouden de herinneringen zijn bij andere Godsdiensten, jammer krijgen we alleen reacties van Roomse zijde.
Korte banken, bij ons ‘De Staties’ genoemd, ge kon de schilderstukken aanraken, uit m,n geschreven verhaal, in: Pesjonkelen.
Als kind nam vader mij mee naar de kerk om te gaan pesjonkelen. Hij plaatste mij rechts in de staties; de bankjes geplaatst langs de kruiswegstaties. 'Blijf jij hier maar zitten' en legde zijn pet in het kerkbankje naast mij neer. Na voor mij - te lange afwezigheid van vader - dacht ik dat hij naar huis vertrokken was, mij alleen achterlatend. Ik pakte zijn pet en vertrok. Buiten trof ik hem buurtend aan. Hij stuurde mij weer terug het gebedshuis in. Terug in de bankjes bedacht ik me dat ik beter via een andere uitgang het hazenpad had kunnen kiezen.
Mijn ogen waren onder de mis gericht in het missaal. Toen een tante bij m,n Pl. Communie vroeg wat wilde geld of een kerkboek zei ik, een missaal. Wat moest ik met geld?
Uit de nachtdienst komende, ondertussen Hemelvaart 1961, verplichte mis bijwoning, viel ik in slaap onder de preek met het gedraaide stoeltje. Ik werd na de preek gewekt door de buurman