In Augustus of September 1957 ben ik naar het Juvenaat Broeders van Liefde in Etten-Leur gegaan met de bedoeling om later mijn intreding te doen als broeder of missie broeder. Ik weet niet of dit een wens was van mezelf of gevoed werd door vriendjes wiens Oom in de missie werkte en waarvan wij als kind regelmatig verhalen hoorden of via dia voorstellingen de beelden ervan tot ons namen. Er speelde een rijke fantasie in ons wereldje over de arme mensen in Afrika , Suriname en Filipijnen. Enkele dorpsgenoten, Demen Dieden en Langel, waren al missionaris of kloosterling. Komt bij dat een zus van mijn Oma kloosterlinge was bij de Zusters van Mill Hill waar ook Bernard van Huiseling uit ons dorp zijn missie gereedschap van kreeg om zijn werk in Filipijnen te vervullen. Ik heb nog enkele keren een briefwisseling met deze man gehad. En niet te vergeten de Godvruchtigheid van toen. Het was daarom niet vreemd dat enkele klasgenoten van de lagere school het verder van huis zochten waarvan een zelfs naar Leuven ging.
Ik weet nog dat er twee broeders op huisbezoek kwamen om te kijken wie ik was en of ik wel geschikt was om Juvenist te kunnen zijn. De verdere kennismaking was op het Juvenaat Eikenburg in Eindhoven waar ik met mijn ouders kennis maakten, samen met tientallen andere families, en uitleg kregen over de toekomstige gang van zaken over het leven in het Juvenaat. Ik denk dat op grond hiervan een keus is gemaakt voor Eindhoven of Etten-Leur.
De hierboven getoonde foto van Broeder Vulcanus was in mijn tijd de Overste en Broeder Stephanus, hij was leraar, had een vooruit ziend blik, ik heb nog vaak aan deze man gedacht. Hij zij op een goede dag tegen mij ,Anton als je geen Broeder wordt dan moet je iets in auto’s gaan doen want dat gaat de toekomst worden. Hij had daar een heel verhaal bij waarvan ik vaak heb gedacht, had de sprong maar gewaagd. Megandius, ken hem nog wel van de foto , dacht iets van directeur op de ulo.
Het gebouw in Etten-Leur beschikten over twee vleugels waarvan een vleugel tot 13 jaar en de andere vleugel voor de ouderen van boven de 13 jaar. Ik schat dat beide vleugels geschikt waren voor 60 personen per vleugel. De slaapzalen waren gesplitst in 2 delen elke kant 30 bedden met in het midden wastafels aan beide kanten. Er waren een aantal scholen verbonden aan het Juvenaat, ULO en Mulo of een van de twee. Verder een ambachtsschool voor allerlei ambachten. Van deze scholen werd ook gebruik gemaakt van kinderen uit de omgeving en omliggende dorpen. Er was een tuinderij met leerlingen en een landbouwschool waarvan ik niet meer weet of deze school zich binnen of buiten het terrein bevond, ik denk buiten het terrein. Dan was er nog de Bungalow waar nog oudere jongens verbleven die buiten het Juvenaat studeerden op een Kweekschool of HBS of Gymnasium Dit was een groep van ongeveer twintig jongens die apart leefden van de rest. In mijn beleven waren het lawaaimakers die altijd lol hadden.
Het leven als Juvenist viel over het algemeen wel mee. Ik dacht om half zeven opstaan om zeven uur naar de kapel voor de mis, kwart voor acht in de refter voor het ontbijt met daarna corvee of de studiezaal en om negen uur op school zijn. In de middag om half een eten met daarna corvee en studiezaal en om 14.00 uur op school tot , ik dacht half vijf, waarna huiswerk in de studiezaal, eten en dan nog een keer studiezaal tot half acht waarna recreatie. Er was in beide vleugels een grote recreatiezaal met enkele biljarts, tafelvoetbal, tafeltennis en diverse andere mogelijkheden om spelletjes te doen of bordspelen.
Ook waren er in beide vleugels een vijf of zestal kamertjes voor muziekstudie zijnde piano, accordeon, gitaar of blokfluit. Er kwam twee of drie keer in de week een muziekleraar die individueel les gaf of samen met enkele jongens. De Muzieklessen moesten apart betaald worden.
Half tien of tien uur was het bedtijd. Op woensdag middag na het huiswerk uur mocht je voetballen, volleybal, badminton. Ik heb daar aan alle sporten mee gedaan was het niet op school dan wel op het juvenaat. Er waren ik denk wel vijf oefenvelden voor voetbal , volleybal e.a. plus twee wetstrijdvelden. Regelmatig werden andere internaten of juvenaten uit de omgeving, Huijbergen, Oudenbosch e.a. uitgenodigd om in een soort van competitie te voetballen over en weer. Bij mooi weer konden we zwemmen in het eigen zwembad. Op zondag als NAC, Breda, thuis voetbalden was er de mogelijkheid om de wetstrijd te bezoeken. We hadden altijd de staanplaats links achterin en heb vele wetstrijden bezocht en veel bekende spelers uit die tijd zien voetballen. Maar ook op zondag wandelen en dan een tweetal uren of langer en in de rij en flink doorlopen. Hiervan had ik later in militaire dienst voordeel van bij lange marsen.
Op zondag na de Mis in de kapel ging rond 10.30 de winkelkast open. Hier kon men versnaperingen, frisdrank en rookartikelen kopen. Er mocht gerookt worden vanaf 14 jaar.
Het bloemen corso in Zundert was elk jaar een vast evenement. In de zomer bij mooi weer, op zaterdag, werd er stratego gespeeld in de bossen , dit is een militair spel wat op een bord wordt gespeeld maar wij deden dit in levende lijven met onszelf en grote vlaggen die verstopt werden. De spelregels waren verder wel hetzelfde. Ook was er een film en toneelzaal waar regelmatig een Film werd vertoond. Ik heb zelf ooit meegedaan in een toneelstuk wat ging over de Kalief en het Kalifaat. Ik speelde het hulpje van de Kalief, het was een komisch stuk wat ik me nog herinner, het zou vandaag niet meer kunnen. De broeders van Liefde hadden ook enkele psychiatrische ziekenhuizen waarvan een in Noord Holland St Bavo voor mannen en st Servaas in Venray voor vrouwen. Hier hebben wij o.a. het stuk opgevoerd. Dit was een vreemde kennismaking met de psychiatrie doordat ik hier volwassen mannen in een schommel zag omgeven door een meters hoog ijzeren hekwerk.
Dit hekwerk kwam ik 8 of 9 jaar later tegen toen ik in de psychiatrie ging werken maar dan afgezaagd tot 1 meter.
Hier kwam ik zelfs nog verpleegkundigen tegen uit mijn juvenaat tijd. Een mooi voorval van vond plaats toen ik 60 jaar was en deelnam aan een congres of bijscholing. Een maatschappelijk werker die ik kende van zien/gezicht al zo’n jaar of 10 en waar ik geen naam bij had. Ik herkende deze man op dat Congres doordat hij een houding aannam en iets vertelde waardoor ik in een flits zag dat dit Henk Derks was van de Bungalow en toen deel uitmaakten van de oudere Jongens zoals eerder hierboven beschreven. Ik ben natuurlijk direct op hem afgestapt om mijn ingeving te checken en ja mijn gedachten was correct.
In de bevrijdingsweek in Mei of met doden herdenking kwam er een overlevende van het concentratiekamp1940-1945 zijn verhaal vertellen, mijn interesse daarin was en is nog groot. In de winter bij enkele graden vorst werd de speelplaats aan de recreatiezaal , in de avond , nat gespoten en kon er de volgende dag geschaatst worden. Op zaterdagavond was er soms de mogelijkheid om naar een concert te gaan in de schouwburg van Breda. Broeder Herman die muziekles gaf op school en alles vertelde over Klassieke muziek regelde dan kaartjes en zij die zich hadden opgegeven gingen dan mee. Dit was in mijn beleving, als 12 jarige, een deftig gebeuren qua kleding en bezoekers. Ik heb er wel een voorliefde voor klassieke muziek aan overgehouden. Deze Broeder Herman was ook Bioloog en gaf biologie les. Hij verdronk in het zwembad waar hij was uitgegleden aan een schuine kant die begroeid was met algen, het was najaar. Ik was die dag ziek en lag op de slaapzaal, mogelijk griep, toen ik smiddags hoorde schreeuwen en ging kijken voor het raam. Ik zag Broeder Herman in het water kopje onder en kopje boven. Door zijn zware pij, hij kon denk ik niet zwemmen, zette hij zich af op de bodem om zo weer boven te komen. Dit ging zo heen en weer tot er iemand in het zwembad sprong om deze man te redden wat jammer genoeg niet lukten omdat de redder last kreeg van kramp. Later daaraan terugdenkend, de redder was 13 jaar, zou hij waarschijnlijk de kracht niet hebben gehad om deze man met pij uit het water te krijgen en was hij ook verdronken. Jaarlijks werd er een sportdag gehouden op Eikenburg in Eindhoven diverse scholen/juvenaten waren dan aanwezig met hun sporttalenten ieder die mee wilde doen kon zich opgeven. Voetbal , verspringen, hink stap sprong , 100 meter hardlopen kortom vele sport disciplines van balsporten en atletiek waren vertegenwoordig. Ik moet zeggen dat ik later veel plezier heb gehad van de kennis van diverse sporten en de regels hier van en dit van nagenoeg alle disciplines.
Als er brieven naar huis werden geschreven of ontvangen was er wel censuur, uitgaande en binnenkomende post werd gelezen en zo nodig zonder overleg veranderd. Dat hoorde je dan tijdens een vakantie van je ouders. Zo had ik via een brief om een rode blouse gevraagd voor mijn verjaardag maar kreeg er een waar nauwelijks rood in zat. Tijdens een vakantie liet mijn moeder me zien wat er veranderd was. Er stond als notitie bij “niet te rood dat is te opvallend”.
De keuken bevond zich in het midden van het gebouw voor de linker en rechter vleugel. Bij toerbeurt moest je ook de tafel dekken/opdienen en het warm eten ter tafel brengen/zetten. Vanuit de keuken liep een lange gang naast de kapel naar de refter/eetzaal. Bij een van eerste beurten liet ik een schaal met jus en 60 gehaktballen vallen, ze vielen van het karretje. Ik heb de gehaktballen met handveger en blik terug in de schaal gedaan haalde een corveetrekker uit de corveekast met dweil schraapte de Jus bij elkaar depte het op met de dweil wrong deze uit in de schaal met gehakt ballen en klaar was kees. Er had niemand iets gezien en er is niemand ziek geworden. Ik vergeet dit voorval nooit meer.
Ik ben , ik dacht , Kerstmis 1959 of Pasen 1960 gestopt en had een niet afgemaakte opleiding.
Ik denk Pasen 1960 want ik ben in het voorjaar van 1960 weer gaan voetballen bij de junioren van SDDL.
In het dorp waar ik ben opgeroeid kenden we geen heren jongens of dames liefde. Misschien was het er wel maar dan in het verborgene. Ik kende het niet of had hiervoor ook geen woorden kon het ook niet benoemen, had er nooit van gehoord of gezien. Wel vond ik het vreemd dat sommige jongens iets met elkaar hadden wat ik niet kon plaatsen, het paste niet in mijn vriendschap en hoe ik met vriendjes omging, het zorgde voor verwarring in mij. Toen ik mijn vader te kennen gaf dat ik niet meer terug wilden kon ik er zelfs geen woorden aan geven om te vertellen waarom. Of hij het begrepen heeft weet ik niet maar zijn antwoord was kort. Als jij niet meer terug wil dan hoef je dat niet.
Later veel Later , in militaire dienst , viel het kwartje. Nog weer later toen ik in de psychiatrie werkte en er natuurlijk ook cliënten zijn die we nu LHBT noemen, ik heb er velen gesproken , werd pas echt duidelijk dat dit zich al ontwikkeld in de kinderjaren. In mijn kinderjaren, weet ik nu, werd er of niet over gesproken en kenden wij het woord homo, lesbienne of transgender dan ook niet laat staan de betekenis.