Wat prachtig verwoord, Henny! Ontroerend om te lezen, en wat fijn dat je er zoveel kracht uit hebt gehaald. En heel bijzonder dat je dat hier wil delen; dat waarderen we enorm.

Veel dank daarvoor!

In het verleden (1950-1960) liepen wij met de scouting elke jaar
te voet van Tilburg naar Den Bosch. Het eerste wat we deden al
we in de Bosch aankwamen was een café in duiken om onze boterham
te eten. Nadien in een rijtje naar de st. jan om te bidden. Ik voelde
me heel veilig daar in dat klein mariakapelltje. ik had het n.l.in het
pleeggezin waar ik verbleef niet goed en bij het Mariabeeld kon ik
uit rusten en eventjes vertellen aan haar dat ik zo moe was en eigenlijk
warmte zocht. Bij al die kaarsjes die er al branden kon ik me verwarmen
om er nadien weer tegenaan te kunnen gaan met ...tja, "overleven"..
Ik denk nog vaak aan deze rust momenten.

Wat mooi om te horen, Martien! En we willen daar graag nog veel meer over weten ;) Wil je vertellen waarom juist dit zo belangrijk voor je is?

We zijn heel benieuwd!

De kerk met het OLV-beeld, die door mijn moeder altijd werd bezocht wanneer ze ooit in Den Bosch kwam, heeft voor mij, zeker na het grafzerkenonderzoek en nog steeds bij verder wapenonderzoek, een bijzondere blijvende betekenis.