beste Rini
wat lijkt me dat leuk, `ns `n keer gezellig bij beurten en dan kan je ook zien wat voor hobby`s ik allemaal heb!!! ik ben op alle markten thuis wat maar met een vak te maken heeft. laat maar horen wanneer?

Gerard, lees het verhaal dat ik schreef:
'De eerste schooldag van LTS in Uden' waarin ik vertel over de smid.
Ondanks we dezelfde leeftijd hebben ben ik jaloers naar je opleiding.
Meestal wordt naar ouderen, ervaren vaklui, niet geluisterd.
Men liet dat wieltje zien in het Karrenmuseum in Essen (B)
en in het museum va Nederweert. We moeten elkaar eens spreken !

hoi Rini
Rini in mijn tijd moest dat je nog toelatings examen doen voor de LTS, en... als je het haalde had je een streepje voor in de smederij, maar moest je zeker niet aankomen met PI, of 3.14 om de werkelijke omtrek van een karwiel te meten, dan had je snel de smidsbaas aan je nek en zei hij doe niet zo bij de hand jongen! went ge hoeft men niks te leren om de lengte van `n hoepel ut te rekenen en zoveel % van de lengte aftrekken voor de krimp, dat deed hij op het oog en zetten hij `n krijt streepje en zei hier moet hij er af en `t kwam altijd goed. Het was er gezellig werken en denk er nog veel aan terug, want het was een fijn vak `t smeden!! Zelfs een hoefsmid kan geen ijzer meer smeden die koopt ze kant en klaar en wij hadden er in de winter ons werk mee! en wat te denken van kachelpijp, die klinkten we vele meters of felsen, felsen deden we ook alle elle bogen en dan uit drie gedeelten en was je trots als je een mooie felsnaad had zonder plooien! en de kachelpijpen blonken als een spiegel als je die met verlopen olie in smeerden en in het vuur zwart branden en mooi op borstelde. Rini ik raak niet uitgepraat over mijn vak!!! Maar.....
Vele Groeten Gerard

Gerard Veltman.
Geert de Bruijn uit Vught werkt al jaren aan het boek over Karren het ligt nu bij de corrector.
Hopend met een duidelijke uitleg over de reep aanleggen.
Zo'n wieltje heb ik gezien bij het Karrenmuseum in Essen Belgié ?
Ken jij de website: www.mot.be
Omtrek berekening met Pi, er is naast D-Day ook een Pi-day.
Lees het verhaal: ‘Pi- dag en de Dendrometer.’ op BHIC
Groeten, Rini.

Gerard bedankt.
Je reactie over het verloop nadat het wiel klaar was zou ik graag, met naamsvermelding als aanvulling in de tekst, in het laatste verhaal over het karrenwiel maken, gebruiken.
Hier de natuurwet van het krimpen er kwam vroeger geen lijm of spijker aan te pas. De sigaar was na afloop dubbel en dik verdient.
Door de jaren heb ik de werkwijze gelezen en eenmaal het plaatsen van de reep in België gezien. Daar was ik niet over te spreken dat had ik nooit op een afbeelding gezien en over gelezen.
Ik heb nooit echt gesmeed en wellen al helemaal niet, zelfs dat laatste nooit gezien het was heel secuur en zeer snel werken.

maar als de roimoaker (wielenmaker) klaar was werd ik op pad gestuurd als smidsknecht om de maat door te krijgen van het karwiel zodat wij in de smederij de hoepel alvast konden walsen en in het vuur lassen (wellen). de binnenkant van de hoepel was iets kleiner dan het wiel. als wij de hoepel klaar hadden en het wiel gebracht, gingen wij samen met een handkar vol musters (takkenbossen) en daarop de hoepel en het wiel naar een brandkuil met voldoende water er in. de musters werden in een cirkel gelegd met de dikste kant naar buiten en met petroleum overgoten en aan gestookt. als het hout rood gloeiend was werd de hoepel met smeedtangen vast genomen en er op het hout gelegd. de hoepel werd heet en zetten uit, dan namen we met drieman de hoepel op en plaatse die op het wiel dat van te voren vlak was gelegd door de domp in een kuiltje te leggen zo dat hij vlak lag en sloegen we gelijk de hoepel om het wiel. dit moest heel snel en nauwkeurig gebeuren want het hout mocht geen kans krijgen om gaan te branden. als hij goed zat, werd het wiel snel in het water van de brandkuil gerold en kromp de hoepel vast om het wiel .
vast tarief was bij thuiskomst dat de vrouw de koffie klaar had en ze er een sigaar bij rookte, maar ik als broekie kreeg koffie met een snee peperkoek!!

Hartstikke mooi dat je hier zoveel moeite in steekt, Rini! En prachtig natuurlijk dat die oude machines en onderdelen nog bewaard zijn gebleven en op deze manier ook in ons collectief geheugen bewaard blijven. We zijn benieuwd naar je volgende verhaal!

Lisette bedankt voor de pluim.
In de 4 illustraties is heel wat tijd gestoken het is werken vóór en achter de schermen. Vooral de achtergrond voor een rustig duidelijk beeld kost veel tijd en moeite maar ik heb er zin in om vaders werk van vroeger vast te leggen
de middelen en de tijd. De locatie is uit 1935 en de machine- en onderdelen zijn nog beschikbaar.
De machine komt in een van de volgende verhalen nog eenmaal in beeld voor een andere bewerking en een ander gemonteerd werktuig.
De tekst die groeit langzaam mee en moet ook zichtbaar zijn in beeld.

Wat een interessante bijdrage weer, Rini! Mooi dat je je verhaal ook telkens prachtig illustreert met foto's van de indrukwekkende machines!