Reageer op dit verhaal

Heb je al een account? Log in met je gegevens.

Heb je nog geen account? Plaats zonder inloggen, of Registreer een account

Help spam voorkomen en los de volgende som op:
Geef mij een andere som.

Reacties (11)

Marilou Nillesen
Marilou Nillesen bhic zei op 8 augustus 2021 om 20:51
Bedankt voor je bericht, Carlo. Goed dat je hierop reageert, alhoewel ik niet durf te zeggen hoe de vork precies in de steel zit. Maar mogelijk weten anderen die dit lezen wel, of zijn er aanwijzingen. En anders ben ik zeer geïnteresseerd wat je bezoek oplevert.

Veel dank voor je reactie.
Carlo zei op 7 augustus 2021 om 02:02
Er wordt meerdere malen geschreven dat de dam is verwijderd. Dat klopt volgens mij niet. De dam is ontbost waardoor het witte zand zichtbaar is geworden. Misschien wilden de Duitsers eerst de toegangsweg over die dam aanleggen en hebben ze daar later van afgezien. Dat op de tekening van het BHIC geen dam staat zegt niet zo veel want het is niet zo'n heel goede tekening. Op foto's van de RAF uit 1944 is de dam ook duidelijk zichtbaar.
Hoe dan ook; het is zeer aangrijpend allemaal. Ik ben nog nooit in Vught geweest en zal de plaats bezoeken.
Marilou Nillesen
Marilou Nillesen bhic zei op 28 oktober 2019 om 08:49
Dat kan ik me voorstellen, Chris; zowel het afschrikwekkende effect van die onbegrijpelijke grappen als het hoge aanzien nu. Bedankt voor je aanvulling.
Chris zei op 25 oktober 2019 om 23:07
Jawel hoor. Hij maakte voor jongetjes onbegrijpelijke grapjes. Ik acht hem in het nazien zeer hoog.
Marilou Nillesen
Marilou Nillesen bhic zei op 25 oktober 2019 om 19:06
Bedankt voor jullie reacties, Mark en Chris. Kippenvel Mark, zoals je beschrijft hoe je je voorstelt hoe het moet zijn geweest.

En dank ook voor jouw bericht, Chris. Bijzonder toch, hoe je soms een heel andere kijk op mensen kunt krijgen. Weet je eigenlijk nog waarom hij je angst inboezemde?
Chris zei op 25 oktober 2019 om 02:31
Opnieuw herkenning: badmeester van der Pas heb ik vaak gezien. Mijn moeder werkte destijds bij de kledinghokjes van het zwembad waar hij directeur was. Over zijn rol in de oorlog heb ik echter nooit wat gehoord. Zoals ik al eerder schreef: men wist best wel wat er zich afspeelde, maar er werd niet over gesproken. Wel hoorde ik dat een van de weinigen die de gevangenen van kamp Vught daadwerkelijk probeerde te helpen onze huisarts dokter van Spaandonk was. Dat viel me achteraf nog mee, want ik was best bang voor hem.
Mark Goossens zei op 24 oktober 2019 om 16:52
Mijn grootouders woonden ook in Vught tijdens de oorlog. Dat er door mensen over werd gezwegen is niet helemaal juist. Zie een verhaal hier van mijn grootvader waar uit duidelijk blijkt dat men wel wist wat er daar gaande was: https://www.bhic.nl/ontdekken/verhalen/gevangene-ontsnapt-uit-kamp-vught

Midden jaren '90 woonde ik zelf in Den Bosch. Met mijn mountain bike ging ik vaak vanuit Den Bosch naar de Vughtse Heide. Op Lunet 1 is (was toen) een smal pad dat rond het Lunet ging via de ringdijk die er op die Lunet licht. Je kon daar snel jezelf in het zweet werken. Het blijft een vreemde omgeving inderdaad, met de EBI gevangenis er vlakbij, de geschiedenis van het Molukken kamp na de oorlog, het kamp zelf natuurlijk, met name het gedeelte wat te bezichtigen is, en dan die executieplaats.

Voor ik weer naar huis ging stopte ik wel eens voor de ingangshek van Lunet 2, liet de stilte op me inwerken en probeerde me voor te stellen dat je daar naar binnen loopt wetende dat je wordt geëxecuteerd. Dat is dan het laatste wat je ziet.
Marilou Nillesen
Marilou Nillesen bhic zei op 22 oktober 2019 om 10:53
Bedankt voor je openhartige bericht, Chris. Dat moet een vreemde gewaarwording zijn geweest, ik kan me voorstellen dat zoiets je herinnering sterk beïnvloedt. Wat een toevalligheid (neem ik aan) dat je nu in de nabijheid van Westerbork woont.
Chris zei op 21 oktober 2019 om 20:13
Met grote belangstelling heb ik deze uiteenzetting gelezen. De Lunetten hebben voor mij echter een bijzondere betekenis. De Vughtse hei en de lunetten waren voor mijn vriendjes en mij halverwege de 50er jaren een geliefd speelterrein. Het hele gebied kenden we als onze broekzak, inclusief 'de fusilladeplaats' waarvan wij de naam fonetisch uitspraken.
De herinnering aan het gebied is in de loop van de jaren steeds zwarter gekleurd toen ik meer en meer hoorde wat zich er ooit afgespeeld had. Wat ik in de loop van de tijd als steeds schrijnender heb ervaren is dat niemand ons ooit vertelde wat daar plaatsgevonden had. Af en toe was er iets te doen, maar waarom en waarvoor kwam nauwelijks ter sprake. Wij hoorden losse opmerkingen, iets met dode mensen en zo en wij keken dan ook met belangstelling in de de sleuf die voor de muur met de namen is gegraven. Mijn ouders en grootouders woonden in de oorlog in Vught. De onderwijzers van mijn school moeten veel over geweten hebben. Er werd nauwelijks wat over gezegd. Pas begin jaren zestig drong tot mij door dat de kazernes en het Ambonezenkamp een SS concentratiekamp was geweest. Tot die tijd werd er in Vught vooral gezwegen en dat was, zo heb ik begrepen, al in oorlogstijd het geval. Mijn oma zei dan ook ooit daarover: 'Ge kekt wel uit, anders vatten ze jou'.
Met instemming, hoewel niet zonder verbazing, heb ik dan ook van de toename van herdenkingen, monumenten, publicaties en rondleidingen vernomen.
Ik ben er nooit geweest. Ik woon niet ver van Westerbork. Daar kan ik me richten op de herdenking zelf.
Mariët Bruggeman
Mariët Bruggeman bhic zei op 18 januari 2019 om 13:37
Bedankt Pieter, voor het vele werk wat je hebt verricht om de geschiedenis van de schietbaan bij Kamp Vught uit te zoeken en met ons te delen.