Reageer op dit verhaal

Heb je al een account? Log in met je gegevens.

Heb je nog geen account? Plaats zonder inloggen, of Registreer een account

Help spam voorkomen en los de volgende som op:
Geef mij een andere som.

Reacties (3)

Marilou Nillesen, namens BHIC bhic zei op 2 mei 2012 om 09:07
@Paul: Bedankt voor je reactie! Als je meer dan een halve eeuw lid bent, dan maakt de St. Willibrordusgroep een belangrijk deel van je leven uit. Je hebt vast veel meegemaakt in die jaren. Is er nog een leuke, opvallende of dierbare herinnering aan die tijd die je met ons wil delen? Die kun je hier dan ook schrijven.

We zijn benieuwd!
Paul Sweens zei op 1 mei 2012 om 18:15
de jongens op de foto zijn leden van de St. Willibrordusgroep uit Mill.
Het zijn welpen. Een groep welpen heet Horde, die verdeeld is in bv 4 of 5 nesten. In leeftijd daarboven heetten zij Verkenners, daarboven de Rowans en daarboven de Voorttrekkers.Dit alles bij de RK groepen. Bij de protestanten sprak men van Padvinders. Eind zeventiger jaren volgde De Landelijke fusie, en sinds die tijd spreken we van Scoutinggroepen.
Deze foto lijkt genomen te zijn eind zetiger jaren. Wie de twee leidsters zijn is moeilijk te zien, maar het mw T. Thijssen kunnen zijn, en die hele blonde misschien mw de Klein.
De welp die apart staat?
geen idee hoe hij heet.
Jarenlang heb ik allerlei functies bekleed bij deze groep. ( meer dan 50 jaar lid geweest)
Corrie van de Cruijsen (telefonisch) zei op 17 april 2012 om 20:36
De foto moet zijn gemaakt, zoals ik inschat, ver nà 1966. Ik ben zelf van 1953 tot 1966 welpenleidster bij deze Willibrordusgroep geweest. Ik zie aan de blokhut op de foto dat dit plaatje is geschoten na mijn tijd, om het zo te zeggen. Ergens in de jaren vijftig is de blokhut officieel geopend door burgemeester Hofmans en pastoor Maas.

Als zestienjarige begon ik als welpenleidster, met name omdat vriendinnen van mij dat ook waren. Je moest nog echt op cursus om het te kunnen worden, hoor. Als welpenleidster gaf je leiding aan een groep jongens tussen de acht en twaalf jaar. Wekelijks had je een programma wat je ging doen. Haast allemaal buiten natuurlijk in die prachtige omgeving met veel bos. Speurtochten, wandelingen, knopen leggen, de vlag hijsen, dat soort zaken allemaal. En o ja, heel veel zingen. We hebben wat afgezongen met z’n allen.

Het was een mooie tijd. Een districtsbespreking in Boxmeer of in Cuijk, overal gingen we met de fiets naar toe. Als ik aan die tijd denk, denk ik aan de gezelligheid, de saamhorigheid. Het contact met ouders was ook mooi. Niet veel mensen gingen in die jaren op vakantie en als je dan een week met zo’n groepje kinderen erop uittrok, dan vond ik dat een hele verantwoording maar ook een onvergetelijke ervaring voor die jongens.

Ik ben ermee opgehouden toen ik een baan kreeg die moeilijk te combineren viel met deze hobby. Maar met pijn in het hart. Met sommige leidsters van toen heb ik nog steeds contact. En bij reünies zie ik die welpen van vroeger ook nog wel eens. Maar ja, voor hen is het inmiddels ook een halve eeuw later. Maar dan merk je aan de verhalen dat ze zich bepaalde activiteiten zich als de dag van gisteren kunnen herinneren.