Micel Verhoeven
zei op 28 maart 2019 om 16:10
Een erg herkenbaar en veel verteld verhaal. In die tijd hadden vrouwen niet veel rechten en was zelfs in de wetgeving vastgelegd dat ze gehoorzaamheid jegens hun man verplicht waren. Zoveel mogelijk kinderen op de wereld zetten was toen het adagium, vooral in het katholieke zuiden. Toen ik informatie over mijn voorouders zocht, kwam ik er achter dat de vader van mijn moeder (1886-1944) bij een van de vele spoorwegmaatschappijen werkte. Hij was spoorwegwerker aan het zg. "Bels Lijntje tussen Tilburg en Turnhout. Van het spoorwegarchief in Utrecht kreeg ik een afschrift van zijn personeelskaart en daar werd ik verrast door een korte aantekening waaruit bleek dat zijn vrouw, mijn oma (1891-1958), ook daar werkte als spoorwegwachteres. Ook haar personeelskaart heb ik gekregen. Wat later ontdekte ik dat mijn overgrootvader (1867-1949) ook aan dat 'lijntje' werkte. Waarschijnlijk is daarom zijn schoonzoon daar terecht gekomen. Uit de personeelskaart ontdekte ik dat ook mijn overgrootmoeder (1868-1942) spoorwegwachteres is geweest. Dus zowel mijn overgrootmoeder als mijn grootmoeder hebben zich niet gevoegd naar de tijd van huisje-boompje-beestje en vormden zo mede de regel bevestigende uitzondering.