Juist Karel,

Zo was het. Veel van geleerd. Ik kan nog steeds ringelwikke van voederwikke onderscheiden en ook de blaartrekkende boterbloem behoort tot mijn favorieten.
Bedankt voor je verhaal!

Hoi Karel
Wat een leuk verhaal! Bernadus was mijn favoriete leraar. Her plantenfeest was in het begin een crime, want zoveel planten leren herkennen en dan uit je hoofd leren was ondoenlijk en ik herinner mij nog goed dat vooral bij het 'feest' over de grassen bij ons internen de spanning hoog opliep. Solidariteit stond op het spel, elkaar helpen bij het leren was een. Met Bernardus langs de tafelopen moest ook. Maar.....welke grassen zou 'de bok' dit jaar uitkiezen? Iemand kwam op het idee om hem 'te stalken' wanneer hij op de pagnevaartweg de grassen ging uitzoeken. Dat lukte! Op voldoende afstand werd hij gevolgd en kon een glimp worden opgrvangen waar hij bukte. Snel terug naar het internaat om samen de grassen te determineren en van buiten te leren. Onze punten waren nog hoger dan ze al waren. Ik had dat jaar een 9 voor biologie. Nooit eerder gehaald en het maakte veel van de frustratie goed. Ik heb het de grassen nooit kwalijk genomen, in feite heb ik planten en grassen leren waarderen. Ik kijk met plezier naar dovenetels, wikkes, muurbloempjes en ander 'onkruid'. Misschien is was dat wel het belangrijkste dat 'de bok' ons heeft meegegeven....hij deelde met ons zijn liefde voor de natuur, dat dwong respect af. De kweekschool was
streng, het verblijf op het internaat onuitstaanbaar, en waar veel broeders (die dat verdienden) onder onze wraakacties hebben moeten lijden was dat bij Bernardus bij mij weten nooit het geval. Bernardus was een grote aardige man, die vooral aanzien kreeg door zijn liefde voor de natuur en respect voor ons als zijn nog van niets wetende leerlingen. Zijn didaktiek was dan ook uitmuntend. Zo moesten wij de tak van een paardekastanje op ons bureau zetten en per dag het ontstaan van de blaadjes tekenen en beschrijven. Het bleek een onvergetelijke ervaring te zijn. Bernardus 'dwongd ons pubers op een speelse manier tot respect voor de natuur dat respect kreeg hij van ons terug, hoewel ik niet weet hoe de externen over hem denken. ;-)

Mooi verhaal, Karel! En het rode boekje is tevens van de hand van beroemde Jac. P. Thijsse, zie ik. Dat spreekt helemaal tot de verbeelding! (hoewel ik me realiseer dat dat weinig uitmaakt als je dat allemaal uit je hoofd moet leren ;)