Als kind werd er gevraagd, waar woon je, “tegenover de korsteen” was dan ons antwoord.
Na de kerktoren, was deze schoorsteen het hoogste herkenningspunt in Uden.
Tijdens het nachtelijke onweer, werden we uit bed geroepen, rond de keukentafel gezeten werd de Huiszegen gelezen, en het rozenhoedje gebeden, hierna was het onweer meestal overgetrokken.
Dreigde er onweer overdag zegende ons Moeke met een Palmtakje gedoopt in Pinksterwijwater, het Woon- en Werkhuis en verdere gebouwen,
ik zei Moeke: “dat water is toch niet voldoende”!!
Op een gegeven moment zegt mijn broer, op de hoge schoorsteen tegenover ons zit toch een bliksemafleider, ik blijf in bed liggen.
Door de jaren heen was het net of de lengte van de schoorsteen kleiner werd,omdat wij zelf in hoogte groeide.
In 1953 is de schoorsteen steen voor steen afgebroken, om deze enkele meters verder opnieuw gebouwd te worden, de fundering van de nieuwe schoorsteen met een oppervlakte van 4 m².
De stoomketel diende voor de aandrijving van al de machines van de fabriek en was er dagelijkse melkaanvoer, zodat de ketel continu in bedrijf bleef.
Op het moment dat de bouw van de nieuwe schoorsteen halverwege op hoogte was, zijn er als luidsprekers uitziende, in de buitenwand rookkanalen aangebracht. (Daar zijn foto,s van gemaakt.)
En werd de nieuwe schoorsteen in bedrijf genomen en ging men verder door met de bouw.
Ik vroeg me wel af, waar de metselaar tijdens de bouw zijn plas liet, want hij bleef daar zeker een halve dag boven bezig.
Jammer dat ook dit markant punt uit het landschap van Uden verdween,
zoals de Windmolen van Den Hoenderbosch in 1955.
Misschien denkt Uden nog eens aan Cultuur en restaureert alsnog de molen, gelukkig de Romp staat er nog!