Beste Joop dat zijn sergeant strepen. Echter bij de huzaren was dit een wachtmeester. Korperaalsstrepen waren een stuk breder. Tevens moet ik zeggen dat deze huzaren, hoewel sporen droegen zij vermoedelijk bij een motoreenheid waren ingedeeld als koeriers. Deze onderhielden tussen de infanterie en de staf dmv brieven en mondelinge mededelingen het contact.

Ik ben deze foto elders op het BHIC web, met 'tag' Heesch, weer tegengekomen en dan wat scherper. Daarbij viel het mij op dat alle militairen rijsporen aan hebben. Dat bevestigt dat we hier met Huzaren te maken hebben. Maar... daar staat ook aangegeven dat de militair geheel links op de foto Paul Thijssen heet. Deze familienaam komt in het Land van Cuijk en het Rijk van Nijmegen relatief veel voor. De strepen op de mouwen van de meest links en rechts staande huzaren duiden op een bepaalde rang maar hoe dat bij de Huzaren heet is mij niet bekend. Het zou leuk zijn als iemand dat ontrafelt.

Wat goed Jack dat je je vader herkend hebt op deze foto. Misschien dat door het noemen van deze naam, ook bij anderen de overige personen op de foto iets oproepen.

Hij woonde in Tilburg is daar geboren op 17 feb 1917 en is daar in 1989 gestorven. 72 jaar oud. Hij heeft deze foto nooit mogen zien. Is wel jammer. Ik heb helaas geen namen voor de anderen. Zoals gezegd. Hij was dpl opgeroepen in 1938 en na de opleiding naar huis gestuurd. Gemobiliseerd in 1939 en toen bij een grensbataljon geplaatst . Was vol lof over de maten en heeft na 1944 nog enkele jaren bij de Natres gediend.

Leuk Jack dat je er nu zeker van bent dat je in die middelste militair je vader herkent. Waar woonde destijds je vader? Als ik het goed begrepen heb, werd volgens gegevens op een herdenkingssculptuur - ergens te vinden in St. Oedenrode - dit Regiment al op of rond 1 mei 1940 achter de grote rivieren terug getrokken.

Ben nu vrij zeker dat de middelste mijn vader is. Zat dus tussen Heesch en Schaijk samen met II regiment huzaren motorrijders. Vandaar die laarzen. Deze vielen onder het III LegerKorps 6' divisie en het 3' en 6' grens bataljon.

De middelste lijkt sprekend op mijn vader. Echter die zat bij het 6 regiment infanterie en was toegevoegd als de bewaking van een brug over de Zuid Willemsvaart. Deze werd opgeblazen waarna ze richting de Maas trokken. Dat is helaas alles wat ikmconcreet weet, dus de cavalerie zegt mij niets. Heb ook weinig fotoos. Zijn naam was Sjaak Smits en hij was toegevoegd aan een grenswacht detachement

De middelste lijkt sprekend op mijn vader. Echter die zat bij het 6 regiment infanterie en was toegevoegd als de bewaking van een brug over de Zuid Willemsvaart. Deze werd opgeblazen waarna ze richting de Maas trokken. Dat is helaas alles wat ikmconcreet weet, dus de cavalerie zegt mij niets. Heb ook weinig fotoos. Zijn naam was Sjaak Smits en hij was toegevoegd aan een grenswacht detachement

Wat fijn dat je met ons meedenkt over de datering van deze foto, Joop! Knap dat je dit kunt plaatsen aan de hand van de kleding van de militairen.

Helaas hebben wij geen e-mailadres of telefoonnummer meer van degene die deze foto beschikbaar heeft gesteld, dus we kunnen het haar niet vragen. We horen het graag als iemand anders de heren op deze foto herkent...

De vijf Nederlandse militairen dragen een uniform dat een snit heeft die duidelijk wijzen op de tijd tot 14 mei 1940. Zij allen hebben laarzen aan. Dat is functioneel bij 'paardenvolk'. Vermoedelijk ingedeeld bij de Afdeling 'Huzaren' en die waren tijdens de mobilisatie ook in Heesch gelegerd. Geen paarden meer maar uitgerust met motor en zijspan. Misschien heeft de toeleverancier uit Beers wel enig idee wie er op kunnen staan immers zij beschikt(te) niet voor niets over deze foto; b.v. een broer, haar man, een oom?

Over die friettent schrijft ook Maricus van der Stappen op blz. 80 in zijn onlangs verschenen boek J.W. Offermans; Omstreden burgemeester in crisis- en bezettingstijd te Heesch.

@Bert, leuk, jouw wel heel kleurrijke aanvulling op het verhaal van de friettent! En in jouw tweede reactie zijn we weer terug bij de pomp waar het allemaal begon. En inderdaad was toen de oorlog weer verleden tijd.

Op de achtergrond van de foto in deze rubriek van "Feest in Heesch" is die pomp te zien. Dit is evenwel na de oorlog!!

Mijn zwager Arnold Ceelen, zoon van de koperslager, woonde in die oorlogstijd tegenover die friettent.Hij vertelde me dat de kwajongens in die tijd een scheldnaam hadden voor het echtpaar van de friettent n.l. "Poepie Dik" en "Spellie Dun". Poepie Dik had toentertijd vaak een NSB-pak aan, waar hij erg trots op was. na de oorlog zou het echtpaar Heesch hebben verlaten.
Net voorbij de friettent woonde Han van Donzel. Momenteel wordt daar nu het nieuwe pand van kapper van Herpen gebouwd.

@A. van Erp: Wat een verhaal! Ik kan me voorstellen dat zoiets in je geheugen gegrift staat. Fijn dat u dat met ons wil delen.

@W. van Kaathoven: Van een foto met militairen naar de eerste frietkraam... Dat klinkt vreemd en toch is het in uw verhaal heel logisch. Mooi hoe de ene herinnering de andere ophaalt. Dat levert mooie verhalen op.

Ook bij mij komen er herinneringen naar boven bij het zien van deze foto. Niet aan de militairen - die waren afkomstig van elders en waren hier tijdelijk ingekwartierd. Volgens mij waren er zeker 2 sergeanten bij. En aan de laarzen te zien hoorden zij bij de cavalerie.
Uiteraard herinner ik me wel de benzinepomp, met de smederij en het café van de familie Van Erp. De ploeg en het karrenwiel verwijzen duidelijk naar de smederij. In september 1944 zijn café en smederij afgebrand, en na de oorlog herbouwd. De benzinepomp is volgens mij toen iets verplaatst in de richting van Den Bosch.
Helemaal rechts op de foto zie ik een stukje van de gebogen kap van de gele woonwagen van het echtpaar dat daarnaast (in de richting Grave) een frietkraam had. Het was de eerste in Heesch, en misschien wel 1 van de eerste in de regio. Ook deze kraam was geel geschilderd. Ik ben er nooit 'n frietje gaan halen. Van het echtpaar weet ik dat de man dik was en de vrouw dun. Mogelijk zijn woonwagen en kraam in 1944 ook vernield.
Tegenover de Essopomp had Smederij Van Grunsven een Shellpomp. Die stond helemaal tegen de gevel aan, bijna op het fietspad. Er was daar veel minder ruimte om te tanken.

De militairen op deze foto herkende ik als 70-jarige niet, maar wel het Esso-benzinestation, want dat was van mijn ouders. Die hadden daar ook een smederij (zie het karrenwiel en de ploeg links) en een café. Het bedrijf stond schuin tegenover het toenmalige gemeentehuisje aan de Rijksweg.
Tijdens de bevrijding najaar 1944 brandde de hele zaak af. Kort tevoren waren mijn ouders ternauwernood aan de dood ontsnapt. Omdat de geallieerden al dichtbij Heesch waren, hadden mijn ouders in het café de vlaggen voor de bevrijding al klaargelegd, toen er een jonge Duitse militair binnenkwam. Vanwege de vlaggen wilde hij mijn ouders neerschieten, maar werd gelukkig op andere gedachten gebracht door een oudere collega.