Ja zeker Marilou. het is al weer een tijdje geleden dat er een nacht oefening was met vliegtuigen op zulk moment schrik ik nog wakker en denk dan aan een V1
Net na de oorlog moest ik mee met mijn vader naar Rotterdam om voedsel te brengen naar een oom en tante op leeftijd want daar was nog niets te krijgen. Het vervoer was met de trein in een gesloten veewagen en dat was al angstig, maar daar op Charlois in Rotterdam aan gekomen! Marilou wat ik daar zag kon ik niet geloven, we moesten door het puin klauteren om bij mijn Oom aan te komen in de Goudstraat 53B waar zij woonden, zelfs de 5 van het huisnummer was verdwenen zo gehavend was het huis. het was een huis met drie hoog. mijn oom woonden beneden zo goed en kwaad als ze konden. De bovenste 2 woningen waren helemaal onbewoonbaar. en wil je dan geloven als ik op het journaal die beelden zie van b.v. Syrië dat ik dan nog een brok in mijn keel krijg en zeker als ik dan die bluukes van kinderen door het puin zie lopen op zoek naar voedsel.
Het is te hopen dat je nooit een oorlog meemaakt, die ellende gun ik niemand!!

Ja zeker Marilou. het is al weer een tijdje geleden dat er een nacht oefening was met vliegtuigen op zulk moment schrik ik nog wakker en denk dan aan een V1
Net na de oorlog moest ik mee met mijn vader naar Rotterdam om voedsel te brengen naar een oom en tante op leeftijd want daar was nog niets te krijgen. Het vervoer was met de trein in een gesloten veewagen en dat was al angstig, maar daar op Charlois in Rotterdam aan gekomen! Marilou wat ik daar zag kon ik niet geloven, we moesten door het puin klauteren om bij mijn Oom aan te komen in de Goudstraat 53B waar zij woonden, zelfs de 5 van het huisnummer was verdwenen zo gehavend was het huis. het was een huis met drie hoog. mijn oom woonden beneden zo goed en kwaad als ze konden. De bovenste 2 woningen waren helemaal onbewoonbaar. en wil je dan geloven als ik op het journaal die beelden zie van b.v. Syrië dat ik dan nog een brok in mijn keel krijg en zeker als ik dan die bluukes van kinderen door het puin zie lopen op zoek naar voedsel.
Het is te hopen dat je nooit een oorlog meemaakt, die ellende gun ik niemand!!

Jee, wat een indrukwekkend verhaal, Gerard, en het is precies wat je zegt: deze verhalen moeten blijven worden verteld. Zodat ook generaties van nu zich realiseren dat vrijheid niet vanzelfsprekend is, maar dat daar keihard voor is gevochten (met alle traumatische ervaringen voor iedereen die daar getuige van was).

Heb je daar nog last van - als ik dat zo mag vragen? Van alle angst, ook bij je ouders of het zo op stel en sprong je bed moeten verlaten?