Wat een mooi verhaal weer. En herkenbare personen. O.a Louis van Wagenberg. De directeur van Jonker Fris waar ik op kantoor heb gewerkt tot 1966.
In het schoolhuis woonde ook ooit ene Marie Bax, daar had mijn moeder het altijd over, waren kennissen en klanten van ons. We brachten daar altijd vlees. Maar ik kan me niet meer herinneren wat de naam van haar man was.
Leuk om dit alles te lezen. Ik zeg ook eigenlijk nog steeds als ik Brabants spreek met mijn fam. "Daor heddem of hedde ze aon". Héél herkenbaar:-)

Het oude Schoolhuis heeft na de oorlog tot midden jaren 50 van de vorige eeuw leeggestaan.
Een 'botterkletser' uit Wijk en Aalburg (de firma Vos) heeft het pand toen aangekocht en exploiteerde daar hun zuivel- en drankenhandel.
De firmanten waren de gebroeders Geert en Jan Vos. Geert Vos was gehuwd en had een paar kinderen. Jan Vos (bijnaam 'Jantje de Mop') was ongehuwd, kreeg later verkering met Huipie Colijn uit Heesbeen, Huipie was toen verpleegster in het Havenziekenhuis in Rotterdam.
Jantje Vos was niet alleen geïnteresseerd in boter en aanverwante artikelen maar ook in paarden. Hij heeft na de oorlog een paar jaar gediend bij de KNIL in Indië:
Korporaal J.H. Vos (legernummer 270804211) was geplaatst bij het 3e Paarden Depot in Semarang.
Op een foto uit februari 1950 staat Jantje Vos in Semarang: https://www.nationaalarchief.nl/onderzoeken/fotocollectie/aef678ac-d0b4-102d-bcf8-003048976d84
(Beschrijving van de foto: “Enkele indrukken uit Semarang. Jan Vos, uit Wijk bij Heusden, berijdt als wijlen Winnetou een snelle viervoeter. Hij heeft zijn paard "Reckie" gedoopt.”)
Om een lang verhaal kort te maken: Vanaf 1958 maakten Jan Vos en ik in het weekend de nog ongerepte natuur tussen Babyloniënbroek, Aalburg, Haarsteeg, de Drunense Duinen en de Elshoutse Zeedijk te paard onveilig. In 1962 mocht ik de wapenrok aantrekken en hield mijn paardrijden in Heesbeen en omgeving op. Jantje Vos trouwde omstreeks 1962 met zijn Huipie, het echtpaar ging in Wijk en Aalburg wonen.
De familie Pijnen (jouw ouders met hun gezin) hebben waarschijnlijk in 1974 het Schoolhuis betrokken nadat de firma Vos uit Heesbeen is vertrokken. Ik heb nog foto’s van Jan en Geert Vos uit de tijd dat ze in Heesbeen woonden.
Bij de werkzaamheden van de ruilverkaveling in de jaren 60 van de vorige eeuw werd het unieke, rustieke landschap in de omgeving van Heesbeen veranderd in een gebied met strakke sloten en een moderne infrastructuur. Weinig inwoners van Heesbeen en Doeveren zullen zich waarschijnlijk realiseren dat het gebied ten zuiden van hun woonplaats vroeger een karakteristiek eeuwenoud landschap was. Gelukkig is een gedeelte van het Oude Maasje in Heesbeen ontkomen aan het geweld van bulldozers en kiepkarren.

Beste Kees, met veel interesse de 3 delen gelezen en hoe mooi om het Schoolhuis te zien in 1944. Wij hebben er 7 jaar gewoond tot 1981 en een mooie tijd gehad. Recent ben ik er nog geweest om een litho af te geven aan de huidige bewoners van het voorhuis. Wij werden heel gastvrij ontvangen en kregen zelfs een rondleiding! Heb er veel foto's gemaakt en zag nu pas alle schade aan het huis, veroorzaakt door beschietingen of een bombardement. Ik weet het niet maar ik kom graag in contact met je als dat mogelijk is. Wellicht weet jij meer? Ik ben overigens af en toe in contact met jouw vriend Herman en nog steeds met Berdien. Splinter heeft onder mijn vader gediend bij de cavalerie. Vroeger veel geweest in Deil. Ook veel in jouw ouderlijk huis geweest en gespeeld. Mooie tijd! Wellicht kunnen we eens bellen? Met vriendelijke groet, Peter Pijnen

Prachtig verhaal, Kees, wat een indrukken allemaal. En Brabantser kan het niet: "d’r hedde ze”, als aankondiging van de bevrijding.

Bedankt voor je imposante verhaal!